Vandaag deel ik het achtste deel van mijn zwangerschapsdagboek. Toen ik zwanger was vond ik het wel meevallen met die hormonen. Ik was toch gewoon mezelf? Achteraf denk ik: mwah, sommige dingen hadden wel iets subtieler gekund. Ik hoorde eens in mijn opleiding dat er landen zijn waar je als zwangere geen hypotheek mag afsluiten. Omdat je gezien wordt als ontoerekeningsvatbaar. Eigenlijk kan ik me daar best iets bij voorstellen…
Woensdag 24 januari: 17+5
Deze ochtend ga ik met mijn moeder naar de markt, om stof uit te zoeken voor de wieg. Mijn tante gaat mijn wieg van vroeger opnieuw bekleden. Ik ben benieuwd wat er allemaal is qua stof, ik heb zeg maar weinig verstand van naaien. We hebben keurig een briefje met de maten meegekregen. Uiteindelijk vinden we een mooie, witte stof die goed bij het kamertje past. Er staan kroontjes op. Er is ook een stof met beertjes maar die vind ik veel te tuttig. Het wordt tenslotte een jongen, al weet niemand dat nog en weet ook niemand dat wij dit weten. Daarom probeer ik de schattige kanten rand ook af te houden. Uiteindelijk koopt mijn moeder hem voor aan de lakentjes. Nou ja, best. Dat kind ziet het toch niet.
Bij de HEMA slaan we nog wieglakentjes, een badcape en kruiken in. Oma trakteert. Zo fijn, met dat nieuwe huis ben ik aardig blut en al die babyspullen zijn zo leuk!! Ik voel de baby nog niet elke dag bewegen, maar wel steeds vaker. Zo juichte hij pas mee toen ik hoorde dat ik een moeilijke toets had gehaald. Echt grappig!

Donderdag 25 januari: 17+6
Deze middag ga ik op bezoek bij een gastouder. Met de kinderdagverblijven wil het nog niet helemaal lukken. Deze gastouder is me van meerdere kanten aangeraden. Ze heeft meerdere oppaskinderen en komt zelf uit de kinderopvang. Het lijkt haar leuk om op ons kindje te passen en ze heeft plaats op dinsdag, woensdag en donderdag. Ook is ze flexibel qua tijden, voor mij ideaal met mijn wisselende rooster. En als ik eens een bevalling heb en ik ben niet voor 18.00 uur terug zal ze het kind ook niet op straat zetten. Dat idee kreeg ik bij het kinderdagverblijf wel! Het gesprek loopt goed en we hebben een klik. Omdat daar meerdere kindjes zijn heb ik wel de voordelen van een kinderdagverblijf, het omgaan met andere kinderen, maar ook de flexibiliteit die ik nodig heb. Ik ben helemaal blij, ik was al bang dat ik een advertentie moest zetten en een wildvreemde op ons kind moest laten passen. Dit is via via toch vertrouwd.
Zondag 28 januari: 18+2: uit eten
Vandaag hebben we een etentje met de familie. Leuk natuurlijk. Er is nog een zwangere, maar zij is al 40+6 dus staat echt op springen. In het restaurant krijgen we eerst een drankje en hangen we wat aan de bar. Gezellig, maar na anderhalf uur wil ik toch graag aan tafel. Ik heb berehonger, ik eet tenslotte voor twee!! Ik had thuis nog niet zoveel gegeten, ik vind dat altijd zonde als je uit eten gaat. De andere zwangere zit lekker aan de rosé. Ik ben verbaasd maar ook een beetje jaloers. Zij durft! Uiteindelijk kunnen we bestellen, een speciaal menu voor grote groepen. We kunnen kiezen uit vis of vlees. Ik vraag uiteraard wat het precies inhoudt. Carpaccio, fricandeau of paté bij het voorgerecht of gerookte zalm, paling of garnalen. Hmm. De helft lust ik niet en de andere helft mag ik niet omdat ik zwanger ben. Iets als een soepje zit er helaas niet in. Ik stort me op het stokbrood, best gedesillusioneerd. Kunnen ze niet een beetje rekening houden met zwangeren? Bij het hoofdgerecht gaat het ook tussen biefstuk, kipfilet of vis. De andere zwangere neemt alleen kip, en ook voor mij is dat de enige optie.
Witte wijn
Van ellende bestel ik een witte wijn, die ik natuurlijk helemaal niet durf op te drinken. Aan de overkant begint een oom zich ermee te bemoeien: ik mag best wat alcohol hoor, als zwangere. Hij weet zeker dat dit kan. Bits vraag ik of hij ook verloskundige is. Ja sorry hoor, bemoei je met je eigen zaken! Ondertussen is de andere zwangere toch maar aan de zalm gegaan. Als het hoofdgerecht wordt geserveerd krijgt iedereen een bord, behalve ik. Ze scheppen rijkelijk patat en salade op zodat die schaaltjes ook gelijk leeg zijn. Ik kijk boos om me heen. Hebben ze mijn bord achtergehouden omdat ze er nog in moeten spugen? Dat doen ze toch altijd bij lastige klanten? Ik hoor de serveersters sissen dat mijn bord ergens anders is beland. Bij mijn zusje. Ze hebben dé oplossing: ze halen haar bord weg, zij was al begonnen, en zetten die half opgegeten maaltijd bij mij neer. Zij krijgt een nieuw bord. Je begrijpt, het stoom kwam uit mijn oren. Niet al te subtiel heb ik gevraagd waar de dichtstbijzijnde McDonalds was, om daar op de terugweg nog even langs te gaan. Wat een slechte service!
De volgende dag op school bespreek ik deze avond. Mijn klasgenoten zijn ook verbijsterd. Als zwangere moet je toch ook gewoon te eten kunnen krijgen? Het is zelfs gevaarlijk, stel dat jij van ellende toch maar aan die carpaccio of rauwe zalm begint, terwijl dat helemaal niet mag, kan dat schadelijk zijn. Onze conclusie: restaurants moeten meer rekening houden met zwangere vrouwen. De hele wereld moet daar eigenlijk meer rekening mee houden. Heerlijk, zulke klasgenoten, dit worden top verloskundigen…
Lees alle delen van mijn zwangerschapsdagboek:
- Zwangerschapsdagboek #1: 10 weken en 3 dagen
- Zwangerschapsdagboek #2: op bezoek bij de tweeling en het hartje luisteren
- Zwangerschapsdagboek #3: de 13e week: avondje oppassen
- Zwangerschapsdagboek #4: shoppen voor de babyuitzet en op zoek naar een kinderdagverblijf
- Zwangerschapsdagboek #5: klussen in het nieuwe huis en de babykamer is er!
- Zwangerschapsdagboek #6: we luisteren het hartje en ik voel de baby bewegen!
- Zwangerschapsdagboek #7: het geslacht is bekend!!!
- Zwangerschapsdagboek #8: 18 weken, de hormonen slaan toe
- Zwangerschapsdagboek deel #9: ik haat de klusjesmannen, de wieg is af en het werken wordt zwaar
- Zwangerschapsdagboek deel 10: de 20 weken echo valt tegen…
- Zwangerschapsdagboek deel #11: op de helft van de zwangerschap!
- Zwangerschapsdagboek deel #12: stage op de couveuseafdeling en een extra echo
- Zwangerschapsdagboek deel #13: verhuizen en de stage is nutteloos
- Zwangerschapsdagboek deel #14: de babykamer is ingericht!
- Zwangerschapsdagboek deel 15: een dikke buik maar geen dikke baby
- Zwangerschapsdagboek deel 16: drie bevallingen
- Zwangerschapsdagboek deel 17: stage in den Haag en stuitligging
- Zwangerschapsdagboek deel 18: de kinderwagen is binnen en de buik zit in de weg
- Zwangerschapsdagboek deel 19: de baby in stuitligging en oefenen op de baarkruk
- Zwangerschapsdagboek deel 20: verlof is saai en de baby blijft een draaikont
- Zwangerschapsdagboek deel 21: nesteldrang en een zeil in bed
- Zwangerschapsdagboek deel 22: 38 weken zwanger, en het is een rommeltje
- Zwangerschapsdagboek 23: verveling aan het einde van de zwangerschap
- Zwangerschapsdagboek deel 24: de uitgerekende datum!
- Zwangerschapsdagboek extra editie: de ontknoping ofwel bevalling!!
Hahaha, heel herkenbaar. Drinken deed ik overigens niet. Vanaf het moment dat ik zwanger was durfde ik niet eens een bonbon met drank erin te drinken. Een biertje waar 0,000004 op stond nam ik niet, want het was niet nul. Afijn, dat terzijde. Ik baalde ook van de restaurants. Biefstuk (rosé), carpaccio nam ik niet. Gerookte zalm ook niet, want stel dat het uit een vacüum voorverpakte verpakking kwam. Sla twijfelde ik over, want wellicht niet gewassen. Franse kaas ook niet, want stel dat het niet gepasteuriseerd was. Tja, best rigide. Ben ik met je eens. Wellicht had ik daar wat losser in kunnen zijn. Destijds? Onmogelijk.
Rory onlangs geplaatst…Tag: 9 dingen waar ik trots op ben. Waar ben jij trots op?