Zwangerschapsdagboek #3: de 13e week: avondje oppassen

Zoals jullie inmiddels weten heb ik mijn zwangerschapsdagboek van tien jaar geleden onder het stof vandaan gehaald. Toen was de week voor kerst mijn 13e zwangerschapsweek. En genoten we van de laatste rustige kerst, maar dat wisten we toen nog niet 😉

Vrijdag 15 december 2006
Gisteren hadden we op de opleiding een les zelfverdediging. Nooit geweten dat je dat als verloskundige ook nodig had, maar altijd handig natuurlijk. Wel een beetje onhandig dat niemand nog weet dat ik zwanger ben. Ik wilde natuurlijk geen trap in mijn buik krijgen. Gelukkig weet één klasgenoot dat ik zwanger ben. Zij heeft iets met haar kies waardoor ze ook niet op volle sterkte mee kon doen, dus we gingen samen. Uiteindelijk wilde de zelfverdedigingsmeester iemand voor de klas om grepen voor te doen. Ik werd gewoon naar voren geduwd door een aantal klasgenoten. Ik heb geweigerd, wat me op een hoop rare blikken kwam te staan. Volgens mij denken ze dat ik een of andere negatieve ervaring met geweld heb gehad ofzo. Nou ja, laat ze maar in die waan.

Vandaag was een drukke dag, ik moest eerst in de tuin werken en vanmiddag bij de bloedafname. Toen snel naar huis en door naar mijn schoonzus, die ging uit eten dus wij mochten op de kinderen passen. Leuk! Eigenlijk was ik kapot na zo’n lange dag werken, maar toen ik er was vond ik het wel weer leuk. De nichtjes van 5 en 7 aten nog redelijk, maar de jongen van 2 moest ik voeren. Oké, mijn eigen eten werd koud. Zo werkt dat dus als je kinderen hebt. Gelukkig neemt vriendlief het voeren van me over. Samenwerking! Een goed voorteken! Hij doet het nog leuk ook, met vliegtuigjes enzo. De kinderen eten verrassend goed, dat schijnen ze normaal niet te doen. Zie je wel, wij zijn hiervoor geschapen.
Ik leg het neefje op bed en niet veel later de meiden, al stribbelen die nog wat tegen. Ze mogen normaal veeeeeeel langer opblijven. Gelukkig ben ik met drie zusjes wel wat smoesjes gewend. Ze vragen zich wel af waarom de tandenborstel van hun broertje niet is gebruikt. Oh, ehh… ik vond het al knap van mezelf dat ik hem een luier en pyjama had aan gedaan. En een slaapzak. Moeten kinderen van 2 al tandenpoetsen? Leerpuntje, nemen we mee. Uitgeput plof ik op de bank als ze eenmaal in bed liggen. Drie kinderen lijkt me best pittig, eerst maar eens met één beginnen!

Donderdag 21 december 2006
Maandag heb ik op school verteld dat ik zwanger ben. Ik had nog een doos chocolaatjes, die heb ik meegenomen om te trakteren. Voor de les ben ik gewoon opgestaan en heb het even medegedeeld. Alle chocolaatjes die over waren heb ik zelf opgegeten, ik mag tenslotte voor twee eten... Iedereen is erg enthousiast en ik word van alle kanten gefeliciteerd. Ook de streng christelijke meiden zeggen niets over het feit dat ik niet getrouwd ben ofzo. Nou ja, als verloskundige zullen ze nog wel meer mee gaan maken. Ik word van alle kanten uitgehoord. Hoe ver ik ben, en hoe ik me voel. Ik zal dit jaar een soort levend studieobject gaan worden
Vandaag is er een kerstdiner op school. Ik heb alleen eerst een afspraak bij de verloskundige. Dus rijd ik op en neer van Rotterdam naar Delft en weer terug.

Bij de verloskundige wordt nog een deel van het intakegesprek gedaan, de vorige keer hadden we weinig tijd omdat vriendlief in zijn pauze was mee gekomen. De intake is zo gebeurd, er zijn niet veel bijzonderheden. We kunnen met de doptone het hartje goed horen. Ook wordt er bloed afgenomen voor de eerste controle. Het gaat in een dikke envelop, die moet ik zelf in de brievenbus doen om naar het lab te sturen. Bij de brievenbus aangekomen blijkt dat de gaten al verkleind zijn om te voorkomen dat er vuurwerk in de brievenbus wordt gegooid. Mijn hemel! Ik ben echt een dorpsmens denk ik, wie bedenkt dat nou. Nou ja, dan maar naar het postkantoor. Alleen is het daar in deze tijd van het jaar stervensdruk (2006 hè, mensen, toen deden we nog weinig digitaal). Uiteindelijk ben ik 1,5 uur kwijt. Jeetje, dat zou wel iets klantvriendelijker mogen met dat bloedgebeuren. Als ik verloskundige ben ga ik dat anders doen.

Terug op school bestaat het buffet uit Spaanse tapas. Doe mij maar gewoon saté en salade, eerlijk gezegd. Ik vraag aan de cateringmeneer wat alles is, als zwangere mag je tenslotte niet veel eten. Een klasgenootje heeft voedselallergie, en de meneer legt geduldig alles uit. Uiteindelijk eet ik vooral aardappeltjes. Met een docent en een paar studenten heb ik later nog een discussie over de stuitligging. Hoewel we allemaal voorstander zijn van vaginaal bevallen, kijk ik er toch anders tegenaan nu ik zwanger ben. Het zal maar gebeuren dat er iets fout gaat… de docent roept uit dat ze best een stuitbevalling bij mij wil komen doen. Ja, dat zal de hele klas wel willen, zo vaak komt dat niet voor. Nou ja, de kans dat het in stuit gaat liggen is maar 3% tot 4%. Ik ga er nog maar niet vanuit, over 30 weken zullen we het weten…

Lees alle delen van mijn zwangerschapsdagboek:

Over
Laatste berichten

Volg mij

Lisette

Blogger bij Lisette Schrijft

Lisette (40) is de oprichter van Lisette Schrijft. Naast stukjesschrijfster is ze alleenstaande moeder van drie kids van 16, 13 en 12, echoscopiste en voormalig tuindersvrouw. Check ook Lisette Schrijft op social media om op de hoogte te blijven!

Volg mij

Laatste berichten van Lisette (alles zien)

New York, New York - 12/11/2024
The Big 40 - 03/11/2024
Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024

Zwangerschapsdagboek #3: de 13e week: avondje oppassen

Over Lisette

Geef een reactie Reactie annuleren

Over Lisette

Lees Interacties

Geef een reactie Reactie annuleren