Vandaag deel ik het eerste deel van mijn zwangerschapsdagboek. Dat betekent dat jullie tot aan juli elke week een update krijgen over hoe het gaat, van kwaaltjes tot kraamverband, van tranen tot tepelkloven. Read and enjoy!!
Zo. Had ik jullie even mooi te pakken. Jullie geloven het toch niet serieus hè? Dat ik nu, anno 2016, zwanger ben? Van nummer vier? En voor degenen die net bij zichzelf dachten: ik zag het al een beetje, die buik, die heupen, SHAME ON YOU. Ik ben namelijk niet zwanger!!!! En dat gaat ook niet meer gebeuren. Waar komt dit dagboek dan vandaan? Het is uit de ouwe doos!
Deze week maakte ik in mijn werk als echoscopiste een aantal termijnecho’s, waarbij ik steeds een uitgerekende datum van eind juni/begin juli uit de berekening kreeg. En ineens dacht ik terug… het is alweer tien jaar geleden dat ík op die bank lag. TIEN jaar! En het voelt alsof het gisteren was. Ik weet nog een heleboel, maar niet alles meer. Gelukkig heb ik mijn zwangerschapsdagboek nog, en ik heb het er eens bij gepakt.
Het dagboek diende niet alleen als ‘leuk voor later’. Het had een serieus doel. Toen ik zwanger werd zat ik in het derde jaar van de opleiding tot verloskundige. Ik moest keuze-uren maken met zelfgekozen onderwerpen. Na een stage in een abortuskliniek en een onderzoek naar badbevallingen kreeg ik een geweldig idee: ik zou mijn eigen zwangerschap omschrijven! Een soort naslagwerk maken, voor mezelf, waar ik ook in zou beschrijven wat ik had geleerd. Ik hield toen al van schrijven, dat mag duidelijk zijn. Dat ik niet zwanger werd om mijn keuze-uren te vullen is hopelijk ook voor de hand liggend. Al kwam het wel handig uit, op deze manier.
En dus begon ik vol goede moed te schrijven. Uiteindelijk eindigde ik met een supermooi boekwerk waar ik een goede beoordeling voor kreeg, en veel belangrijker, een gezond kind. De komende maanden neem ik jullie mee in deze tijd en zal ik gedeeltes van dit dagboek met jullie delen. Als jullie dat leuk vinden tenminste. Met elke maandag een nieuwe update. Hier komt deel 1:
Maandag 4 december (2006 hè mensen, dus we lopen niet helemaal synchroon):
De dag van de termijnecho. Ik heb vandaag een afspraak in het ziekenhuis voor de termijnecho en het gesprek over prenatale diagnostiek. Nu ik eenmaal de tien weken heb bereikt wil ik helemaal geen testen. Ik ben al blij dat ik zo ver ben gekomen in de zwangerschap, ik begin eindelijk te geloven dat het misschien geen miskraam gaat worden maar dat ik gewoon echt een baby krijg. En dan zou ik iemand met een holle naald in mijn buik laten prikken?* Geen denken aan!
Mijn vooraf bedachte ideeën zijn dan ook als sneeuw voor de zon verdwenen. Ze kunnen wel zeggen dat je beslissingen moet maken voordat je zwanger wordt, maar als het eenmaal zover is kun je ineens heel anders denken dan voorheen. Eigenlijk ben ik alleen nog maar in dit ziekenhuis voor die echo. En de uitgerekende datum moet worden vastgesteld. Daarbij ben ik wel benieuwd naar het gesprek over prenatale diagnostiek, maar dan meer als student verloskunde!
In plaats van manlief heb ik vriendin en medestudent Jo meegenomen. Kan zij mooi helpen met kritische vragen stellen, als ik eenmaal dat kind zie kan ik waarschijnlijk niet meer helder nadenken. Als we binnenkomen mag ik direct gaan liggen voor de echo. Wow, wat is dit super!! Wat een mooi en superscherp beeld!
We kunnen het goed zien, het is echt al een minimensje. Het dobbert vredig in het rond en het hartje klopt goed. Hij friemelt erg met zijn handjes bij zijn gezicht, en springt af en toe op. We kunnen heel mooi de navelstreng zien, de placenta komt waarschijnlijk op de voorwand. De echoscopiste meet de baby drie keer op. Ze komt uit op 10+3. Wat een meevaller! Dan ben ik op vrijdag 29 juni uitgerekend, en dus een paar dagen verder dan ik dacht. Niet gek dus dat ik mijn broeken niet meer dichtkrijg, die kleine groeit goed. Ik krijg een hele rits aan plaatjes mee, ze zijn allemaal even leuk.
Hierna volgt het gesprek. Ik moet zeggen dat ik nog precies weet hoe de echoscopiste eruit zag, wat voor grote ketting ze om had, hoe de kamer eruit zag, waar we zaten… maar van het gesprek zelf kan ik me weinig herinneren. Mijn ogen dwalen steeds af naar die plaatjes op tafel. Ik zit op een roze wolk, en ik kom er niet meer vanaf… dat is mijn kind!
Uiteindelijk legt de echoscopiste alles heel goed uit, tenminste alles wat ik opvang. Ze legt uit wat voor testen er allemaal zijn en ik laat haar uitpraten, al heb ik allang besloten dat ik dat niet wil. Jo stelt nog wat vragen, meer voor de vorm en uit nieuwsgierigheid, en dan gaan we. Wel maak ik hier nog een afspraak voor de twintig weken echo. Deze echo was al zo uitgebreid, dat moet wel goed zijn hier!
We eten een gebakje in het restaurant van het ziekenhuis en gaan dan lekker naar huis, nadat ik manlief natuurlijk heb gebeld met het nieuws dat alles goed is. Nog zo’n 30 weken te gaan. Volgende week meer!!
*n.b.: In 2006 waren er nog andere afspraken rondom prenatale screening en diagnostiek dan nu. Vanwege mijn zusje met Down syndroom kwam ik on aanmerking voor prenatale diagnostiek. De keuzes die je hierin maakt kunnen voor iedereen anders zijn. Inmiddels werk ik zelf als echoscopiste. Ik respecteer elke keuze die aanstaande ouders op dit gebied maken, ongeacht de keuze die ik zelf heb gemaakt.
Lees hier de andere delen van mijn zwangerschapsdagboek
- Zwangerschapsdagboek #1: 10 weken en 3 dagen
- Zwangerschapsdagboek #2: op bezoek bij de tweeling en het hartje luisteren
- Zwangerschapsdagboek #3: de 13e week: avondje oppassen
- Zwangerschapsdagboek #4: shoppen voor de babyuitzet en op zoek naar een kinderdagverblijf
- Zwangerschapsdagboek #5: klussen in het nieuwe huis en de babykamer is er!
- Zwangerschapsdagboek #6: we luisteren het hartje en ik voel de baby bewegen!
- Zwangerschapsdagboek #7: het geslacht is bekend!!!
- Zwangerschapsdagboek #8: 18 weken, de hormonen slaan toe
- Zwangerschapsdagboek deel #9: ik haat de klusjesmannen, de wieg is af en het werken wordt zwaar
- Zwangerschapsdagboek deel 10: de 20 weken echo valt tegen…
- Zwangerschapsdagboek deel #11: op de helft van de zwangerschap!
- Zwangerschapsdagboek deel #12: stage op de couveuseafdeling en een extra echo
- Zwangerschapsdagboek deel #13: verhuizen en de stage is nutteloos
- Zwangerschapsdagboek deel #14: de babykamer is ingericht!
- Zwangerschapsdagboek deel 15: een dikke buik maar geen dikke baby
- Zwangerschapsdagboek deel 16: drie bevallingen
- Zwangerschapsdagboek deel 17: stage in den Haag en stuitligging
- Zwangerschapsdagboek deel 18: de kinderwagen is binnen en de buik zit in de weg
- Zwangerschapsdagboek deel 19: de baby in stuitligging en oefenen op de baarkruk
- Zwangerschapsdagboek deel 20: verlof is saai en de baby blijft een draaikont
- Zwangerschapsdagboek deel 21: nesteldrang en een zeil in bed
- Zwangerschapsdagboek deel 22: 38 weken zwanger, en het is een rommeltje
- Zwangerschapsdagboek 23: verveling aan het einde van de zwangerschap
- Zwangerschapsdagboek deel 24: de uitgerekende datum!
- Zwangerschapsdagboek extra editie: de ontknoping ofwel bevalling!!
- Hoe pak je een scheiding aan als er kinderen in beeld zijn? - 18/03/2025
- Boer zoekt Vrouw is alweer begonnen! En nu? - 17/03/2025
- Een knusse leeshoek maken? Dit heb je nodig - 17/03/2025
Geef een reactie