‘Jij bent echt geen loedermoeder meer!’ Mijn zoon spuugde de woorden bijna uit. De aanleiding was dat hij vroeg naar bed moest, zijn groenten op moest eten of zelf zijn limonade in moet schenken. Of iets anders in die trant. Hij vond me direct ook een stuk minder leuk.
Eigenlijk vond ik het wel een beetje een compliment. Had ik nu mijn leven gebeterd? Alles een beetje op de rit? Overzicht over huishoudelijke taken en inhoud van kledingkasten? Eindelijk geen falend inkoopbeleid meer qua boodschappen? De kinderen keurig op tijd en gedoucht naar bed? Met twee woorden sprekend en voorzien van tafelmanieren uit spelen gestuurd? Het leek er bijna op.
Tot gisteren, in de ochtend. Toen ging het helemaal mis. En was ik weer loedermoeder, terug bij af. Overigens was dit niet mijn schuld, maar die van de bakker. Dat gelooft alleen niemand helaas.
‘Ik pak het laatste brood’ is een veelgehoorde zin bij ons thuis. Net als ‘ik pak de laatste vuilniszak/deodorant/melk/wc-rol. Deze uitspraken komen van de man. Alle andere dingen regel ik in huis, en daarvan houd ik de voorraad bij. Deze vijf zaken zijn echter essentieel om ons huishouden leefbaar en draaglijk te houden. ‘Ik pak het laatste brood’ betekent dus zoveel als: jij moet binnen 24 uur naar de bakker, anders sterft hier in huis iedereen van de honger.
Over het algemeen een hint die ik prima oppik. In dit geval, op zondagavond, ging hij een klein beetje langs mij heen. Dit kwam omdat ik de boodschap ‘brood halen’ al op mijn mentale to-do list had gezet. Op zaterdag was ik in de ochtend namelijk bij de bakker, en toen was daar het brood op. Ja. Bij een bakker. Dat geloof je toch niet?? En dat om 11.00 uur ’s ochtends.
Natuurlijk was er nog wel iets eetbaars te krijgen, in een vorm die andere mensen ook brood noemen. Van dat hele grove bruine brood vol met pitten bijvoorbeeld. Maar dat blieven mijn kinderen niet. Of van dat witte kleffe tijgerbrood, waarvan de obstipatie al in je darmen schiet als je ernaar kijkt. Blegh. Naast het feit dat ik hier pischagrijnig van werd, besloot ik ook uit protest gewoon helemaal geen brood te kopen. Dan toch niet joh! Alsof ze daarmee zitten bij de bakker, maar goed, ik maakte mijn statement. Om direct mentaal te noteren: maandag uit mijn werk nog even brood halen, voordat ik de kids van de BSO haal.
Vervolgens had ik op maandag een drukke dag met een vol spreekuur, een evaluatie van de eerste echo’s van mijn stagiaire, en een af te leggen kraamvisite op weg naar huis. Heerlijk, een nuttige dag waarin ik veel werk verzette. Ik was even vergeten dat het, door het verzetten van de klok, de meest rampzalige avondspits ever zou zijn. Omdat iedereen dan moest wennen aan het vroege donker en nou ja, weet ik veel waarom. Gewoon omdat veel mensen in den Haag werken en richting Rotterdam naar huis moeten, denk ik.
Na een halfuurtje filekruipen besloot ik de man te bellen voor extra ondersteuning. Misschien kon hij de kids een keertje van de BSO halen? Ik had visioenen van krijsende kinderen, door en door moe door dat uurtje tijdverschil, en stervend van de honger. Als hij nou de kids ging halen, kon ik alvast beginnen met koken als ik ooit thuis zou komen. Zo gezegd zo gedaan, man kon wel even weg van zijn werk en haalde de kids. Bij hun thuiskomst was ik halverwege de bereiding van het eten, best ideaal eigenlijk. En voor herhaling vatbaar.
We aten, deden tikkertje, maakten huiswerk en ik legde alle kids op bed. Tot zover het perfecte moeder gedeelte. Ik keek nog een serie op Netflix en ook wij kropen op tijd in ons mandje, nog steeds moe van de jetlag van de wintertijd. En net toen ik de lichten uit deed kwam het.
‘Er is geen brood meer’
En ja hoor. We waren weer eens de dupe van mijn falend inkoopbeleid. Nooit, maar dan ook nooit meer aan gedacht om brood te halen. En nu zaten we met een zakje met vijf lullige halfharde korsten om met het hele gezin de dinsdag door te komen. Voor drie broodverslaafde kinderen met continurooster en een hardwerkende man niet te doen.
Oké, plan B werd in werking gezet. Omdat de dichtstbijzijnde supermarkt minimaal drie kilometer ver is, hebben wij altijd voorraad van allerlei zaken in huis. Ik zou ontbijten met yoghurt, de kinderen met een cracker, en ze zouden fruit mee naar school krijgen. Ook wel eens goed voor ze.
Helaas moest plan C aangerukt worden, want ook de fruitschaal bleek niet denderend gevuld te zijn. Daarnaast lust de middelste geen crackers. Op dinsdag vroeg in de ochtend op naar de bakker dan maar, voor schooltijd, want dan hadden ze a) nog iets als ontbijt en b) direct een verse lunch. Voor dochter niet nodig: die had om 5.30 al ergens een donut opgescharreld en daarmee ontbeten.
Zo geschiedde, de keuze in brood was zo vroeg in de ochtend nog reuze bij de bakker dus die meevaller hadden we. De kinderen zochten zelf hun ontbijt en hun lunch uit, en we togen te voet naar school.
Om halverwege weer terug te keren naar de bakker, want dochter moest en zou de sinterklaasschuimpjes aanschaffen die ze bij de bakker had gezien. Anders zou ze niet naar school gaan en een driftbui krijgen. En ik, slappe loedermoeder, koos de makkelijkste weg: toegeven.
Uiteindelijk zat iedereen goed en wel op school. Zelfs ik, want ik bezocht de sportschool weer eens, ondertussen denkend aan al die heerlijke taartjes die ik bij de bakker had gezien. Jammie! Ik moest het echter doen met de drie volkorenbroden die nog in de auto lagen en de zak schuimpjes.
Na een fris uurtje sporten toog ik huiswaarts, toen de juf van de middelste zoon belde. Of het klopte dat hij geen eten bij zich had? Hij was met een trillend lipje naar haar toe gegaan die ochtend, en uiteraard geloofde ze hem direct. Terecht. Een blik op de autostoel naast me bevestigde: zijn uitgekozen kaiserbroodje voor de lunch lag nog in mijn auto. Op naar school maar weer.
Eind goed al goed: iedereen heeft ontbeten, iedereen heeft een lunch gehad, en mama doet zich tegoed aan die zak schuimpjes. Die heeft ze wel verdiend. Volgende week gaat het vast beter.
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Geef een reactie