De huizenmarkt is overspannen. Het zegt je misschien weinig als je de zoektocht naar een huis de laatste jaren niet hebt meegemaakt, maar als dat wel zo is, begrijp je precies wat dat betekent. Overspannen is dan nog een understatement. Het is gewoon bizar wat er op dit moment gaande is bij het kopen en verkopen van een woning! Nu kan ik niet meepraten over ‘vroeger’. Want hoewel ik netjes het nieuws volg en op de hoogte blijf, heb ik nooit eerder een huis gekocht. Ja, ik ben een starter. Een ouwe weliswaar, maar ik val onder de starters. Het huis waar ik tot nu toe woonde was een bedrijfswoning waar we nooit echt voor op jacht zijn geweest.
Een eigen huis
Toch wilde ik het stiekem altijd al graag. Gewoon overal rondkijken, bedenken wat je het liefste wil in een droomhuis en dan de zoektocht naar een huis. Een groot huis op een fijne plek, open keuken, tuin op het zuiden, voldoende bergruimte, misschien nog een garage… Ja, lekker blijven dromen, toch? Natuurlijk had ik me heus wel gerealiseerd dat ik na de scheiding niet direct een droomhuis zou kunnen kopen.
Uiteraard ging ik er toch te naïef in. Want dat huis, dat zou ik wel even fixen. Mijn nieuwe leven was begonnen en daar hoorde een eigen plek bij! Ik opende verliefd de site van Funda en kwam tot de koude en harde conclusie dat er niks beschikbaar was in ons dorp. Uiteindelijk blijkt het probleem niet zozeer aan de kant van het budget te liggen, maar meer aan de kant van de beschikbaarheid. Want een huis kíezen? Whahahahaaha. Die tijd is geweest!
Het is nu zo dat je, als er een huis beschikbaar komt, er met een roedel hongerige wolven opspringt, alles uit de kast trekt om indruk te maken op de verkopers, en uiteindelijk ver boven de vraagprijs moet bieden om enige kans te maken. En dan maar hopen dat je het hebt. Dat leuke huisje waar ik een bord in de tuin had zien staan? Al onder bod. Die mooie hoekwoning met tuin op het noorden maar wel voldoende parkeerplek? Verkocht onder voorbehoud. Het enige huis wat nog te koop stond, was al volgepland qua bezichtigingen. Zelfs een huis kunnen of mogen bezichtigen is niet eens meer standaard!
Een huis dat niet goed voelt
Ik realiseerde me dat ik serieus mijn best moest gaan doen in de zoektocht naar een huis, en er vol in moest gaan. Al mijn contacten aanboren en overal bovenop zitten. Dat is best jammer, het hele wedstrijdelement in dit spel valt me vies tegen. Een huis laten gaan omdat het ‘niet goed voelt’? Dat doe je één keer, en daarna denk je wel tien keer na. Een huis is een huis. Als het een dak heeft en een paar slaapkamers, moet je tevreden zijn. Ik, die in mijn nieuwe leven alleen zou gaan voor het allerbeste, realiseerde me al snel dat ik de meeste wensen overboord moest zetten. Zelfs toen ik een huis vond dat voldeed aan mijn eisen (4 slaapkamers en een dak, en binnen budget) en dat verder bestond uit bruine schrootjes, viste ik keihard naast het net omdat iemand een halve ton meer bood. EEN HALVE TON! Reken dat maar eens om naar guldens! Daar kun je niet tegenop, en dus moet je andere mensen blijkbaar vóór zijn om enige kans te maken. Dit is een wedstrijd die je beter stil en sneaky kunt spelen. Een soort ‘Wie is de Mol’, maar dan meer de versie ‘Wat wordt mijn hol’.
De stand van de sterren
En dan had ik dus nog ceremonieel mijn biedingsbrief met de hand geschreven, een leuke foto erbij gedaan, gewacht tot de sterren in de juiste stand stonden alvorens mijn biedingsbrief persoonlijk te overhandigen aan de makelaar en 2000 schietgebedjes gedaan. Nou, die tijd kun je beter besteden aan het kopen van staatsloten. Of aan het zoeken van een goede aankoopmakelaar. Want zonder aankoopmakelaar schijn je al helemaal geen kans te hebben. Hoe goedbedoeld tips van vrienden, bekenden en onbekenden ook zijn: iedereen die ooit een huis heeft gekocht (of de TV-makelaar heeft gekeken) denkt er verstand van te hebben,
De eerste keer dat je een bod doet, leeft ook iedereen mee. Superlief, ik denk dat er wel 30 mensen voor me hebben zitten duimen. Maar daarna kun je ze wel allemaal gaan vertellen dat het niet doorgaat. Ik kan me voorstellen dat dit bij de tiende keer ook niet meer gebeurt, dat je gewoon biedt zonder iemand iets te vertellen, een keer denkt ‘op hoop van zegen’ en doorgaat met je leven. Dat je je verbaasd afvraagt waarom de makelaar belt, in plaats van dat je al een uur hebt zitten duimendraaien bij de telefoon.
Ach, niemand had gezegd dat het makkelijk zou worden. En dat geeft ook niet. Sommige mensen zijn jaren bezig met de zoektocht naar een huis! Het zal eens goedkomen, en anders kan ik altijd nog een caravan op de andere kant van het erf zetten.
De uitgelichte foto is van Shutterstock.
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
En je hebt wel degelijk wensen met je kinderen die alledrie makkelijk overprikkeld kunnen worden en nu aan een groot huis, tuin, veel ruimte gewend zijn. Negeren wordt een ramp met grote kans op burenruzies. Netwerken lijkt wel noodzakelijk te zijn.