De coronavoucher. Een woord dat tot vorig jaar nog niet bestond. Inmiddels heeft bijna iedereen er wel eentje. Want ja, Corona gooide roet in het eten van heel veel reizigers. Werd in het begin geadviseerd om vooral een voucher te nemen, inmiddels is het ook helemaal oké om je geld terug te vragen. Vooralsnog betalen de meeste reisorganisaties die coronavoucher ook netjes uit, en zijn ze, ondanks de grote verliezen, erg coulant geweest. Maar wat nou als je op de uitbetaling van een voucher zat te wachten en het reisbureau gaat failliet? Dan kom je, indien je een voucher hebt die gedekt is door het SGR (Stichting Garantiefonds Reisgelden), terecht bij het SGR om je geld terug te vragen. Ik zat in deze situatie en vertel hoe het verliep.
In mei 2020 zou ik met mijn jongste twee kinderen naar Zuid-Afrika gaan. Zij wilden graag op safari, ik had gespaard en ben de beroerdste niet dus ik riep: JA! Doen We! Net nádat we de inentingen hadden gehad en vlak voordat ik mijn laatste euro’s had omgeruild voor Zuid-Afrikaanse Randen, brak Corona uit. Al snel werd duidelijk dat een reis naar Zuid-Afrika begin mei 2020 niet door zou kunnen gaan. Ik had veel contact met het reisbureau, die mijn reis hadden geregeld en ook nu het regelwerk op zich namen. Heerlijk, en precies de reden dat ik altijd bij een reisbureau boek.
Onze reservering werd omgezet in een voucher. Deze zou in principe tot mei 2021 geldig zijn. Voor die datum moest ik een nieuwe reis boeken, en de vertrekdatum zou mogen lopen tot 31 oktober 2021. Alle tijd dus nog! Mocht Zuid-Afrika niet lukken, dan zou ik een vergelijkbare reis met dezelfde reisorganisatie mogen boeken. In de duidelijke mail stond dit allemaal uitgelegd, met daarbij de melding dat de voucher SGR gedekt was en dat ik na minimaal 6 maanden ook mijn geld terug zou mogen claimen. Ik besloot voor de voucher te gaan en de reis nog niet om te boeken naar een andere datum, om eerst maar eens te kijken hoe het allemaal zou lopen met Corona. Nou, dat was maar goed ook!
Na een halfjaar besloot ik dat ik toch liever mijn geld terug wilde. Een nieuwe reis naar Zuid-Afrika leek nog steeds een utopie. Verder dan Beekse Bergen kwamen we niet zeg maar. Daarbij gaven de kinderen aan ’toch niet meer op safari te willen, we willen nu op een cruise’ en er kwam een scheiding op mijn pad. En hoewel ik de reisbranche graag wilde steunen, zag ik wel in dat een reis naar Zuid-Afrika ook in 2021 nog wel lastig zou worden. Ik belde dus het reisbureau en vroeg een terugbetaling van de voucher aan. Dit kon in november geregeld worden, toen de voucher een halfjaar oud was. Het zou dan nog wel ongeveer een halfjaar duren voor het geld op mijn rekening stond, want ik had de reis geboekt bij D-Reizen, en zij hadden hem weer geboekt bij de Jong Intravakanties.
So far, so good. Tot die ene dag dat het nieuws kopte: ‘reisketen D-Reizen failliet’. De winkel werd per direct gesloten en ik kon de belletjes over de voucher en de vakantie dus niet meer plegen met mijn favoriete reisbureaumedewerkers. Wat nu? Ik las de mails nog eens terug en werd gerustgesteld: de voucher was SGR gedekt, dus het zou allemaal goedkomen. Dit geheel was ingecalculeerd, hoe fijn! Ik begreep wel Dat het langer ging duren voor mijn geld terug zou zijn, maar goed, was ik op reis gegaan dan was ik het ook al kwijt geweest. Ik miste het dus niet echt.
Een claim indienen bij de SGR
Na een paar weken begon ik me toch een beetje zorgen te maken: zou het wel vanzelf goedkomen met mijn coronavoucher? Moest ik niet iets doen? Ik mailde de Jong Intravakanties en werd verwezen naar de SGR. Best onpersoonlijk als je graag weet met wie je te maken hebt. Gelukkig kreeg ik heel snel antwoord: ik zou vanzelf een mail krijgen met de benodigde gegevens voor mijn claim, er werd gewerkt met een chronologische volgorde van vertrekdatum. En inderdaad, twee weken later had ik een mail van de SGR. Er werd mij verzocht wat gegevens in te vullen, een aantal documenten aan te leveren en dan zou ik de reissom terugkrijgen.
Ik weet niet hoe het bij jullie is, maar ik word altijd zenuwachtig van dit soort dingen. Omdat het nooit vlekkeloos lijkt te gaan. Je denkt: even wat uploaden, versturen, en hup, klaar. Maar er is altijd iets mis of incompleet. Ik was dan ook stomverbaasd toen het heel makkelijk bleek. Ik moest de boekingsbevestiging, de voucher met nummer en datum (door D-reizen netjes samen in een mail verzameld dus voor mij makkelijk terug te vinden) en de rekeningafschriften met de betaling uploaden. Op een vraag van mij hoe ik de voucher moest toevoegen (die stond niet in pdf maar in een mail) kreeg ik dezelfde dag nog antwoord: gewoon even een screenshot maken. Er werd gesteld dat het terugbetalen van de voucher tot een jaar zou kunnen duren, maar binnen drie weken kreeg ik al bericht dat het volledige bedrag binnen 14 dagen zou worden uitbetaald. Dat is gebeurd: gisteren ontving ik het bedrag op mijn rekening.
SGR-garantie
Dus ja, eind goed al goed voor mij. Ik hoor wisselende ervaringen maar moet zeggen dat ik erg tevreden ben met de afhandeling door de SGR. Niemand kan hier echt iets aan doen, en het is fijn dat het toch zo goed geregeld is. Wel ben ik blij dat ik een reis met SGR-garantie had geboekt. Vroeger lette ik daar niet echt op, maar zo zie je dat dat toch belangrijk is. Voorlopig gaat het bedrag in mijn nieuwe huis, maar wie weet blijft er geld over en kunnen we in de toekomst toch op cruise?
Heb jij een voucher ontvangen voor een niet-gemaakte reis, en heb je het geld al teruggekregen?
- Ontdek de voordelen van een aanschuifbedje in de slaapkamer - 02/01/2025
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
Geen ervaring, maar zo herkenbaar: meestal gaan dit soort dingen faliekant mis en ontdek je dat pas als de jaartermijn verstrijkt. Dan zijn ze je vergeten ofzo haha. Fijn dat het lekker snel ging, wie weet komt die cruise idd. En als je nog wat langer wacht willen ze alweer naar Ouddorp of Renesse 😉
Merel onlangs geplaatst…Column | Groen leven? Waarom doe ik nog moeite?
O, ik zou reizeriger zijn als je het reisgedeelte kon overslaan. Stel dat er op de centrale stations een Ga-waar-je-wil-deur was… Bestaan die kinderboeken van Daan Zonderland nog?
Ja, formele vakanties boekte ik via een reisbureau en het bleek ook handig om via zo’n bureau een eenvoudige nachttreinrit, evt met aanvullend vervoer te regelen. Het ging nooit fout en het was bovendien goedkoper via hun! Een keer, waarschijnlijk de laatste, hadden ze niet alleen de couchetteplaats gereserveerd, maar ook de zitplaats in het aanvullend OV. Dat vond ik wat overbodig, maar het bonnetje is niet verscheurd. Het bleek een uitkomst te zijn, want toen ik overstapte was de trein vol militairen. Heb m’n ogen uitgekeken naar de fatjes. Sprak een van hen aan en liet de reserveringsplaats zien. Tot mijn volgende verbazing werd er geweigerd. Dus nogmaals op de reservering van deze zitplaats geattendeerd. Het was alleen doordat er heel langzaam tot hem doordrong dat hij er niet als zichzelf zat maar als militair, dus met de grootst mogelijke tegenzin stond hij op.
Op de terugreis was mijn bovenste couchetteplaats ingenomen, door iemand die weigerde een andere plaats te nemen. Toevallig kwam de conducteur net langs en ik meldde het inpikken. Hij probeerde meteen om helemaal niets te doen. Dus met de reservering gezwaaid en naar hem als zijnde conducteur gekeken. Dat hielp.
Na een paar jaar bleken er geen nachttreinen meer te rijden. Die laatste keer had ik me wat onveilig gevoeld, of liever gezegd, de laatste keren werd het wat minder met nare krantenberichtjes en zo en de laatste keer voelde echt niet zo goed voor iemand die alleen op reis ging. Met een groepje tot 4 of 6 personen kan je de hele couchette huren. Inmiddels worden oude verbindingen weer in het leven geroepen.
Maar wat reisbureaus betreft: alleen goede ervaringen en vriendelijk, behulpzaam personeel, dat me niets opdrong en geen foute informatie gaf.
Het ging niet echt fout, maar wel slonzig toen ik een georganiseerde vakantie via een vereniging boekte. Bijna 48 uur onderweg met bus, trein, trein, metro, ferry, lopen, bus. Toen ik later vroeg, waarom er geen vliegreis van gemaakt was, was men verontwaardigd en het was bovendien veel te duur. Mwa, scheelde ook een volledige vakantiedag hoor!. Dat er geen zitplaatsen gereserveerd waren (of niet genoeg), mocht ook niet gezegd worden: ’t was zo veel werk geweest allemaal. Tja, daarvoor heb je nu de reisbureaus. Was niet waar volgens hun.
@Merel: een verzekeringsagent wilde een keer alle klanten langs omdat hij de portefeuille van een oude agent overgenomen had. Besprak e.e.a. en vroeg of hij nog wat voor me kon doen. Wel, ik had via de werkgever een paar kleine, goedkope verzekeringen, maar daar hoorde ik niet meer van. Hij zou het uitzoeken.
Het speet de verzekeraar dat ik weer aan ze dacht: ze wilden er eigenlijk van af en hoopten dat de mensen vanzelf verdwenen of anderszins afhaakten. Met de kennis van nu rijst de vraag waarom ze die portefeuille dan niet verkocht hebben. Maar ik krijg weer trouw elk jaar de polis en de incasso-melding. Het is dus goed gekomen.
Omdat ik bij een verzekeringsbedrijf gewerkt heb, weet/vind ik dat je gewoon de basisverzekeringen moet nemen zoals uitgebreide inboedelverzekering en voor huisbezitters de woningverzekering. Maar je moet goed weten wàt er verzekerd wordt. Brand is brand, dus vlammen en zo. Geen schroeiplekken doordat je kleren voor de hete kachel te drogen hing, dat is stralingshitte en schroeischade. Ook rekening houden met aftrek nieuw voor oud: de dagwaarde wordt vergoed, niet de prijs die je er indertijd voor betaald hebt. Dat kan vervelend uitpakken, zoals planten die brand/storm niet overleven. Je hebt ze jaren opgekweekt tot een grote plant, die bijzonder in zijn soort is of zo mooi de inkijk remt met prachtige bloei, maar als deze soort als grote plant niet verkocht wordt, dan zijn dat hoogstens winkeldochters van geringe waarde. Dat zijn echt wel moeilijk te verteren incidenten.
Ook weten wat het verschil is tussen storm en natuurramp, of de gebroken bijzondere ruit door ongelukken of door rebellen: de gewone verzekering is voor wat er bij gewone levensstijl fout kan gaan, maar meestal gewoon goed gaat elke dag opnieuw. Natuurrampen en terreur/rebellie valt daar niet onder. Dat heeft men bij de overstromingen in Zuid-Limburg op de harde manier weer in herinnering gekregen. Het was onbegrijpelijk dat er een drempel voor een claim op het hulpfonds gelegd werd: alleen als het water minimaal zoveel cm boven de voordeurdrempel kwam. Wie heeft dat bedacht? Als je kelder vanaf de straat overstroomd raakt, dan heb je dus gewoon overstromingsschade. Dankzij de kranten kwamen ze erop terug, meer mensen konden dus een claim indien en later kregen ze het bedrag verdubbeld.
Maar bij de rellen zoals nu rondom covid-19-maatregelen lees ik nooit dat de ontstane schade niet gedekt is. Dat is voor bedrijven nog veel moeilijker dan voor particulieren.
Ik heb nooit schade hoeven claimen, dus hier geen ervaring mee.
Het OV probeer ik te vermijden door de pasjes die 2x gescand moeten worden. Daar gaat bij mij nog wel eens iets fout, mede door haperende oog-handcoördiantie, en de schermtekst verdwijnt veel te snel om te zien of het nu wel of niet goed gegaan is. Maar de keren dat ik om restitutie vroeg, zijn goed afgehandeld. Ook toen van het OV-pasje de looptijd bijna verstreken was, is alles goed gegaan, nadat ik zelf zat te prutsen op de website waarin van alles niet werkte of niet zoals beschreven en inloggen niet lukte etc. Er kwam een nieuw pasje en later het aangekondigde bericht dat het resterende bedrag overgeschreven was.
Dus hier verwachtte ik over de hele linie problemen, maar het is allemaal goedgekomen.