Ik twijfel hier al een tijd over. Wat zeg ik: al mijn hele leven. Vroeger riep ik altijd dat ik een tattoo ging nemen zodra het kon, ofwel op mijn 18e. Maar toen was ik 18 en had ik een auto nodig en een rijbewijs en moest ik een wereldreis aftikken, waardoor het financieel niet helemaal uitkwam. En ik schoof de tattoo op de lange baan.
Spijt
Inmiddels ben ik bijna twee keer 18, maar nog steeds is die tattoo er niet. Ik blijf twijfelen. Want is het niet zo dat je, als je er eenmaal aan begint, niet meer kan stoppen met tattoo’s nemen? Wat als ik het niet mooi vind? Als ik spijt krijg? Ik ben niet zo van de ‘voor altijd’ dingen, dus dat maakt me best wel huiverig. Aan de andere kant: waarom niet? Jong en onbezonnen kan ik mezelf al niet meer noemen, en inmiddels heb ik er lang genoeg over nagedacht.
Tijdens ons afgelopen weekendje Center Parcs werd ik weer uitgebreid ondergedompeld in de wereld van tatoeages. Immers, een dagje Aqua Mundo staat redelijk gelijk aan een dagje mensen kijken (want die zijn er. En veul.) en bijna iedere Center Parcs bezoeker heeft wel een tattoo. Tja, ik kan het ook niet helpen.
Kleurplaten
De mooiste kleurplaten kwamen voorbij. Nou ja, mooi… daar zijn de meningen over verdeeld. Mijn man vindt het sowieso ronduit afzichtelijk en spuuglelijk, dus voor hem hoef ik het niet te doen. Ik moet zelf zeggen dat ik de tattoo’s met veel kleur, of die helemaal doorlopen over het hele lichaam, ook too much vind. Bij een mooie gespierde man (zeldzaamheid in Center Parcs) vind ik iets stoers op zijn arm op zich wel mooi.
En dan de vrouwen, tja. Ook hier heb ik de hoogste kunstvormen voorbij zien komen. En dan heb ik het puur over de tattoo’s hè, mensen. De badkleding is een ander verhaal. Qua tattoo’s zeg ik: less is more. Een subtiele tattoo vind ik het mooiste. Ik ben vooral gecharmeerd van een sierlijke tattoo op bijvoorbeeld een enkel of voet. Dát zou ik nou wel willen.
Namen als tattoo
Tot slot natuurlijk de namen. Want hoeveel mensen lopen niet met ‘Djilano’ ‘Caitlynn’ of ‘Peter-Jan’ op hun rug, arm of been? Soms zelfs vergezeld van een portret van diegene. Ik moet er niet aan denken. Natuurlijk is het een mooi gebaar om de naam van je geliefde op je rug te zetten, maar bedenk wel dat je er nooit vanaf komt. Met kinderen misschien een ander verhaal, maar toch. Ik zou er zelf niet voor kiezen.
Voor- en nadelen
Voor mezelf heb ik de voor en nadelen op een rijtje gezet. En vooralsnog wegen de nadelen zwaarder dan de voordelen…
Voordelen van een tattoo:
- Het is mooi (als je de goeie tattoo kiest)
- Je kunt je ermee onderscheiden van de rest
- Het staat ‘stoer’
Nadelen van een tattoo
- Je komt er niet meer vanaf
- Wat als het niet mooi is of mislukt?
- Eventuele allergische reactie op de inkt
- Het kost veel geld.
Kortom: ik ben er nog niet uit. Vooral voor die allergische reactie op de inkt ben ik bang: het schijnt dat je dat op een later moment ook nog kunt krijgen. En dan? Dan sla je jezelf voor je hoofd. Aan de andere kant: je leven laten regeren door angst en iets wat misschien een probleem kan zijn, is ook weer niet gezellig.
Hebben jullie een tattoo? En, hoe bevalt die?
De uitgelichte foto is van Shutterstock/Rawpixel.com
- Tot wanneer slapen kinderen bij je in bed? - 19/09/2024
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
Ik heb 3 tattoos waarvan er 2 in elkaar overlopen. De eerste heb ik op mijn 18e laten zetten: een jaren ’90 tribal. De andere zijn bloemen met krulletjes en een hommel.
Ben er nog steeds heel blij mee, ja ook met die tribal. Ik zie het vooral als sieraden die je niet kwijt kunt raken.
Jacqueline onlangs geplaatst…5x mijn blogbenodigdheden
Ik twijfel ook al 2×18 jaar haha. Had de laatste jaren het idee om een klavertjevier van hartjes te nemen, leek me mooi subtiel en als symbool voor mn vier dochters. Maar zo’n klavertje4 staat dus ook op een merk wc papier zag ik laatst! Ik denk dus dat ik het toch maar niet doe…
Liselotte onlangs geplaatst…Oh nooooo….. kind kwijt
Ik heb er twee, allebei relatief klein. De eerste 11 jaar geleden laten zetten (bij de tattoo zaak in De Lier op ’t Heitje), de tweede twee jaar geleden (bij Dutch Ink in Vlaardingen).
Heb nu geen nieuwe tattoo-wensen. Het werkt bij mij ook niet verslavend. Als ik een mooie tattoo bij iemand zie, begint het soms wel te kriebelen, maar als ik niet weet wat ik wil en waar ik het wil, begin ik er nog niet aan. Over de laatste tattoo die ik heb laten zetten, heb ik ook echt een jaar nagedacht wat ik nou precies wilde.
Ik heb er geen spijt van. De een zit op mijn voet, dus die kan ik sowieso verbergen als ik wil. De ander zit op mijn pols, dus ook die kan ik eventueel verbergen. En die kosten vallen ook enorm mee hoor. Als je echt een grote laat zetten, kost het inderdaad flink, maar een kleintje is echt niet zo duur. Helemaal niet vergeleken met een weekendje Centerparcs 😉
Dus ik zou zeggen: doen!
Heb er geen en dat bevalt me prima.
Nee, en ik zou er ook nooit eentje willen. Hoe mooi de plaatjes van een tattoo ook zijn, ik vind het niet mooi op mensenhuid. Bovendien denk ik altijd: als je huid oud wordt en gaat rimpelen, dan krijg je zo’n druiptattoo.