Bij ons is er op dit moment een nieuwe discussie gaande: die van zakgeld, en wat je ermee mag doen. Ik vind dat ik daar iets over te zeggen heb, de kinders niet. Want ‘het is toch hun geld?’
Omdat Máxima het zegt
Ergens, op een blauwe maandag, besloot ik mijn kinderen zakgeld te gaan geven. Niet uit een bijzondere overtuiging of omdat ik geld teveel had, maar eigenlijk omdat Máxima dat zei. En wat zij zegt dat doe ik gewoon. Ik begon met een willekeurige hoeveelheid: de oudste €1,50, de middelste €1,- en de jongste €0,50. Ik had bij het Nibud opgevangen dat een kind van zes jaar ongeveer een euro moet krijgen, dus dit leek me wel een goede hoeveelheid.
Al snel begonnen de onderhandelingen met de kids. Zij, voorzien van legio argumenten compleet met uitgetekende staafdiagrammen, vonden dat de hoeveelheid wel omhoog kon. Ons gezinsinkomen was immers boven modaal? En hoe zat het met de verdeling, tussen de oudste twee zat drie jaar leeftijdsverschil en tussen de jongste twee maar anderhalf, waarom dan bij beiden 50 cent tussen de bedragen? Zou dit niet met een exponentiële schaal opnieuw berekend moeten worden?
Geen contant geld in huis
Naast dat ik moe werd van alle argumenten (ik had weinig tegenargumenten ook) verslofte de zaak al snel: zelden had ik contant geld in huis, en dan al helemaal niet gepast. Ook waren er interrupties van de tandenfee, de shoarmaboer en collectanten die een aanslag vormden op de hoeveelheid contant geld in mijn portemonnee. Soms waren er ineens meerdere weken voorbij en moest ik met terugwerkende kracht dokken. Dit leek overigens vaker voor te komen dan realistisch. Het zakgeld werd dus snel afgeschaft, en ik riep: jullie gaan maar geld verdienen!
Nu is dat lastig in Nederland, een jongere mag vanaf zijn 13e werken, en de oudste is pas 11. Gelukkig kon ik legio klusjes verzinnen in huis. Na een aanvankelijk enthousiasme, zeer kortdurend, had ik geen contant geld meer nodig en kon ik gewoon weer alle klusjes zelf doen. Probleem opgelost.
Maar goed, hoe moesten de kinderen leren omgaan met geld nu ze geen zakgeld van mij kregen? Af en toe dook Máxima met een belerend vingertje op als ik mijn ogen dichtdeed. Met de kinderen van deze loedermoeder zou het helemaal misgaan. Wonderbaarlijk genoeg is de oudste super gierig: duidelijk de genen van zijn vader. Hij vindt het zonde om geld uit te geven, spaart liever voor brommers en auto’s (dat zeg ik, net zijn vader) en probeert ondertussen wel overal geld te verdienen. Ha, Máxima, zie je nou wel!
Geld voor een slush puppy
Alleen… nu is daar nummer twee. Nummer twee, die voorheen totaal niet naar geld taalde, wilde ineens een portemonnee. Hij hevelde zijn vermogen vakkundig over van spaarpot naar portemonnee. Na wat verjaardagen, rapporten en dagjes zitten op de rommelmarkt toch best een leuk vermogen. ‘Leuk, hij krijgt interesse in geld!’ dacht ik nog naïef. Tot die middag in het zwembad, waar wij ons meestal een uur vervelen als de dochter vruchteloze pogingen doet een nette schoolslag aan te leren.
Ineens had hij een slush puppy, een zakje chips én een flesje frisdrank in zijn handen. ‘Ik kreeg zelfs nog geld terug!’ Glunderde hij. Om vervolgens zijn klasgenootje ook een slush puppy aan te bieden, want die knip was nog lang niet leeg. Tja, ik zie Máxima alweer met haar opgeheven vingertje, volgens mij heeft zij het niet zo op loedermoeders.
Een goed gesprek leverde niets op, behalve het terugkerend argument: ‘het is toch mijn geld?’ wat ik nou eenmaal niet kan ontkennen. Alleen… van mij hoeft het niet per se uitgegeven aan slush puppy’s, chips én in-game aankopen, want dat was ook nog een dingetje. Nu kon hij eindelijk dat pakket V-Bucks, en er was nog een aanbieding ook. Tja.
Hoe leer ik hem met zakgeld omgaan?
Nu is mijn vraag: hoe leer ik hem met geld omgaan? Komt dit nog goed? Moet ik wachten tot het op is en hem zo het verlies laten voelen? Moet ik streng zijn en het geld naar de bank brengen? Binnenkort is hij jarig, dus ik vrees dat het vermogen dan nog eens wordt verdubbeld. Een luxeprobleem, dat zeker, maar ja, ook daar moeten we iets mee.
Zelf zou ik het liefst zien dat hij de helft spaart, en de helft uitgeeft. Dat hij het uitgeeft aan in mijn ogen zinloze dingen, dat moet ik dan maar accepteren, ik denk dat hij het op die manier het snelste leert.
Maar ik ben benieuwd naar tips van anderen: hoe pakken jullie dit aan?
De uitgelichte foto komt van shutterstock.
- Hoe pak je een scheiding aan als er kinderen in beeld zijn? - 18/03/2025
- Boer zoekt Vrouw is alweer begonnen! En nu? - 17/03/2025
- Een knusse leeshoek maken? Dit heb je nodig - 17/03/2025
Ik ben hier compleet ongeschikt voor helaas. Mijn mening is ook dat ze het wel mogen besteden, maar dan aan noodzakelijke dingen. Laatst kwam de oudste thuis met de mededeling dat haar portemonnee leeg was: allemaal opgegaan aan ijsjes, make-up en bittergarnituur tijdens het zwemmen (waardoor ze ’s avonds natuurlijk helemaal geen trek meer heeft). Ik heb mijn mond wel gehouden, omdat ik hoop dat ze het zo leert. Maar aan de andere kant is het misschien wel een idee om een kasboekje te geven; dat ze leren omgaan met geld en zien wat eruit gaat. Of misschien enthousiast laten worden voor een hele grote, dure aankoop. Dan gaan die slushpuppy’s er als eerste uit 😉 Eventueel tegenargument: ja, het is jullie geld, maar jullie staan volgens de wet nog steeds onder onze verantwoordelijkheid. Dus we bepalen samen wat je met je geld mag doen. Anders zou die redenatie ooit voortijdig kunnen opgaan voor bier en sigaretten..
Kasboekje; goed idee!!
Wij zitten gelukkig nog niet op de zakgeldleeftijd, maar ik weet van vroeger dat mijn ouders één regel hadden: je haalt géén snoep of ander eten van je zakgeld, anders krijg je de weken erop niets of minder. Als we gingen zwemmen of als ik een broodje wilde halen op school, dan gaf mijn moeder me soms iets extra’s.
Onze kinderen kregen zakgeld maar net als jou vergat ik het ook elke keer, maar als ze wat ouder worden dan helpen ze je het heel goed onthouden hoor
Het gekregen geld daar
mochten ze zelf van weten of het naar de bank ging , of dat er iets groots voor gekocht werd, waar mama vaak dan weer iets geld bij deed , het mocht niet opgemaakt worden daar was het zakgeld voor , mijn zoon presteerde het om zijn gekregen geld een keer aan frikandellen op te maken , dat was niet de bedoeling
Ik doe het dus ook niet goed denk ik want van mij mochten ze het zakgeld uitgeven mochten zelf weten , maar het verschil is wel leuk om te zien mijn zoon bewaarde zijn zakgeld en spaarde het , en mijn dochter kreeg het en gaf het meteen uit aan snoep /make up/rommel van de action
Ik worstel er ook mee. Toen ik ze zakgeld ging geven, hebben we afgesproken: 1 euro als zakgeld, 50 cent sparen. Dat doen ze ook braaf. En ik was echt in de overtuiging dat ik vond dat ze die 1 euro helemaal zelf mochten uitgeven, aan wat dan ook. Maar als ze dan voor de zoveelste keer onzinnige Pokémonkaarten willen kopen waar ze niet naar omkijken, dan merk ik toch dat ik niet mijn mond kan houden. Dus ik worstel er ook mee. Gelukkig hebben ze nog niet bedacht dat ze er ook snoep enzo van kunnen kopen…ze denken alleen aan speelgoed, haha. Hebben ze natuurlijk ook nog niet zoveel, dat herken je vast wel 😉
Wij geven de kinderen elke maand zakgeld omdat ik dus ook nooit geld in mijn portemonnee heb.
En ik stort het dan op hun rekening. Wij hebben twee regels voor het uitgeven. Het mag niet uitgegeven worden aan snoep, want dat kunnen ze gewoon vragen aan ons en wij zijn daar helemaal niet zo heel moeilijk in.
En twee is dat we niet doen aan lenen. Dus ik geeft geen geld alvast van tevoren want… het is nu in de aanbieding of… maar dan moet ik een maand wachten.. Ik probeer het lenen weg te laten.
En als ze een speelgoedje of wat dan ook willen, dan betaal ik het en haal ik het geld van de rekening.
Mijn oudste is een geweldige spaarder en gaat ook gerust drie keer terug naar de winkel om toch nog een keer te kijken. Bij mijn jongste gaat alles elke maand op aan de (in mijn ogen) meest waardeloze dingen, Maar idd het is hun zakgeld…dus ze mogen het zelf weten.
Wij splitsen het zakgeld op. De ene helft moeten ze dus sparen. Gaat ook in een andere spaarpot en de andere helft mogen ze zelf uitgeven. Wel wordt dat dan in overleg uitgegeven. In de hoop dat ze dat snappen.
Zo ging het hier ook: gestart met zakgeld maar weer gestopt omdat ik het vergat. Vorig jaar weer begonnen, dit keer met een briefje op de kast zodat ze kunnen afstrepen wanneer ze geld hebben gehad. ( en ja, ik moet soms ook van 6 weken in 1 keer betalen)
Maar goed: hier sparen ze uit zichzelf. Vaak voor een grote doos lego of playmobil. Tegenwoordig gaat er ook een gedeelte naar de spaarrekening bij de oudste aangezien hij graag wil sparen voor zijn rijbewijs ( hij is pas 12 maar ok)
Hun portemonnees bewaar ik trouwens, wilden ze zelf. Als we een dagje uit gaan of op vakantie gaan dan gaan die portemonnees mee. Ik kijk dan van tevoren wat er in zit en spreek met ze af wat ze mogen uitgeven. Dat mogen ze dan ook uitgaven aan wat ze maar willen. Op is op, weg is pech, dus goed nadenken voor je gaat uitgeven is onze regel.