Lieve Olcay. Olc, ik mag vast wel Olc zeggen. Toch?
Meid, ineens viel het kwartje. Vannacht, toen ik alles nog eens lag te overdenken. Ik had een helder moment. Mijn hersenen gedrenkt in wat Heineken, dat wel. Dan kan ik beter nadenken, Olcay. Of minder goed slapen, t is maar hoe je het bekijkt.
Tot nu toe verdacht ik jou niet. Ik verdacht Loes. Maar ja, die ligt eruit hè? Hiervoor verdacht ik Bella, dus mijn mensenkennis is niet zo denderend als ik dacht. En ook zo jammer dat ik nu de hele uitzending op Loes heb zitten letten, terwijl ik eigenlijk jou moest hebben. Ja, jou.
Ik ben fan van jou vanaf het eerste moment. Jij bent gewoon een cool wijffie. En volgens mij hoogbegaafd, of iets in die richting. Fanatiek, sportief (dat klinkt dan weer niet heel hoogbegaafd, tenminste, het zijn eigenschappen die ik mis) ambitieus en een ontzettende control-freak. Love it.
Daardoor had ik eerst niet zo door dat je de boel gigantisch loopt te verstieren. Ik bedekte het met de mantel der liefde. ‘Ach, Olcay moet alweer plassen tijdens een belangrijke opdracht, heb ik ook altijd’ en ‘ach, hoe kon Olcay nou weten dat ze geen hakken aan moest trekken naar het theater’.
Toch viel ineens het kwartje. Vannacht dus. Wat precies de trigger was weet ik niet.
Ik denk dat het door Tblisi kwam, tijdens die woordzoeker. Je bleef maar roepen dat die nog gevonden moest worden, terwijl hij er niet eens bij stond. Je wandelde rustig naar de andere kamer om dat nog eens te checken. En voerde zelf geen zak uit.
Sowieso was gisteravond niet jouw actiefste avond. Bij de vorige opdrachten in de stad rende je nog rond als een kip zonder kop. Bij die opdracht met de tunnel natuurlijk, waar je zomaar uit het niets een trapje op ging rennen. Kom op, dat doet geen weldenkend mens. Ook rende je vol gas de achtste straat rechts in in plaats van de zevende straat links. Je krijgt steeds Simone mee, waardoor iedereen haar verdenkt.
Maar gisteren, nee, je was niet vooruit te branden, Olcay. Ineens voelde ik een nog sterkere band met je. Misschien snapte je ook die opdracht met die taxi’s niet? Van chaos? Pas in de metro snapte ik namelijk wat de bedoeling was. Ja, hoogbegaafd my ass denk je nu. Snapte jij het ook niet of deed je gewoon geen moeite, met je duizend euro in de envelop? En waarom zei je tegen Jan dat er geen busjes stonden terwijl de bus voor je neus stond?
Mijn man verdenkt Ruben. Omdat hij erg schaapachtig kijkt. Hulpeloos, noemen jullie het. Maar zo kijkt Ruben gewoon. Zo zit zijn gezicht gewoon lekker. Net als dat Stine altijd verbaasd kijkt, en jij altijd fanatiek. Daar zit geen hint in verborgen.
Jan wil een bondje met je sluiten. Hij staat zelfs ‘psssssst, Olcay!’ om de hoek van een gebouw om jou stiekem te kunnen spreken. Maar goed, Jan sluit bondjes met iedereen dus daar letten we niet op. Een allemans vriend, die Jan. Kun je van jou niet zeggen, jij liegt keihard. Gewetenloos bijna.
Anyway: Tblisi gaf mij de doorslag. Het woord dat niet in de woordzoeker stond, maar jij wel te pas en te onpas riep. Toen dacht ik: hé. Olcay Gulsen. Jij stiekemerd. En misschien het feit dat je geen beha droeg bij die ene opdracht. Was dat om beter te kunnen limbodansen, of om de mannen af te leiden? Zelfs ik moest ernaar kijken.
Wat opvallend is tijdens de tests is dat we nooit horen wie jij verdenkt. Wat ook opvallend is, is dat niemand jou verdenkt, behalve Loes. En Loes ligt eruit. Maar goed, bij die test vraag ik me altijd af in hoeverre alles wordt uitgezonden, en in hoeverre iedereen de waarheid spreekt. Het blijft tenslotte ‘Wie is de Mol’.
Olc, ik hoop niet dat je er nu uitvliegt omdat ik fan ben geworden. Dan zou zonde zijn. Voor jou maar ook voor mij. Zet ‘m op!
- Tot wanneer slapen kinderen bij je in bed? - 19/09/2024
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
Geef een reactie