Jaja, haha, mooie titel hè? Voor de mensen die op dit moment thuis zitten misschien wel een eye-opener. Want waarom zit je thuis? Je zou wel eens hoogbegaafd kunnen zijn!!
Natuurlijk is dit overdreven. Als je werkloos bent ben je niet altijd hoogbegaafd en als je hoogbegaafd bent niet altijd werkloos. Maar pasgeleden verscheen in het nieuws dat een derde van de hoogbegaafde volwassenen werkloos thuis zit. Dat zette mij aan het denken…
Trouw kwam ermee. Een rapport van IHBV (instituut hoogbegaafde volwassenen) vertelt dat deze hoogbegaafde volwassenen vaak negatief over zichzelf denken en dit ook opgeven als oorzaak voor de werkloosheid. Ze zijn ongedurig, perfectionistisch, weten niet wat bij ze past, snel verveeld en veeleisend. Veel hoogbegaafde volwassenen hebben ook niet goed geleerd om door te zetten en moeite te doen. Op school ging alles immers vanzelf?
Hedendaags is er heel veel begeleiding voor hoogbegaafde kinderen, met name in het basisonderwijs. Nog niet genoeg, hoor ik veel ouders roepen. Natuurlijk, het kan altijd meer. Het ene hoogbegaafde kind is het andere niet. Maar er rijzen wél veel initiatieven. Plusgroepen, cursussen voor ouders en leraren, speciale hobbyclubjes en zelfs kampen voor hoogbegaafde kinderen. Omdat zij met hun ‘stoornis’ soms een andere aanpak nodig hebben dat ‘gewone’ kinderen. Tussen aanhalingstekens ja, voordat de hele wereld weer over me heen valt. Hopelijk begrijpen de meeste lezers wat ik bedoel. Ook de ‘gewone’ 😉
Want ik zie hoogbegaafdheid een beetje als een stoornis. In het rijtje ADHD, autisme, dyslexie… misschien niet helemaal eerlijk. Niet alle stoornissen zijn even erg en niet alle kinderen die een bepaald stempeltje hebben lijken op elkaar. Maar toch helpt het soms om een groepje hoogbegaafden bij elkaar te zetten. Gewoon, omdat ze zich dan even ‘normaal’ voelen. Hetzelfde als de anderen. En dat is voor veel hoogbegaafden belangrijk en niet alledaags.
Terug naar de werkvloer. In de generatie die nu werkt, zoals mijn generatie maar ook die van onze ouders, zitten uiteraard hoogbegaafden. Namelijk 2 tot 3% van de bevolking is hoogbegaafd. Maar van deze generaties zullen heel veel mensen a) niet weten dat ze hoogbegaafd zijn of b) dit niet erkennen. Omdat ze vroeger ‘maar gewoon met de rest mee moesten doen’ en ‘zich moesten aanpassen’. Of misschien, als ze eerder klaar waren met hun werkjes, een boek mochten lezen of andere kinderen mochten helpen. En hier dan dankbaar voor moesten zijn. Inmiddels weten we dat deze aanpak voor hoogbegaafden niet werkt of zelfs averechts werkt. Maar dat wisten ze toen gewoon nog niet!
Dit zijn de mensen die naar mijn idee vastlopen in hun werk. Doodmoe van het jarenlang aanpassen, iemand proberen te zijn die ze niet zijn. Of met allerlei klachten, zoals burn- out (bore-out?), conflicten op het werk, wisselende banen of een te hoog of te laag gegrepen positie. Niet geleerd om door te zetten, geen realistische kijk op het stellen en behalen van doelen, te snel het geheel overzien en dingen willen veranderen, en misschien ook te weinig oog voor sociale situaties en onderlinge verhoudingen op het werk. Of met faalangst. Vroeg of laat loop je dan vast…
Pauline Coret, kerntalentenanalist bij Kernkompas en zelf hoogbegaafd, begeleidt mensen die om allerlei redenen vastlopen in hun werk. Zij vertelt: ‘veel mensen die ik tegenkom blijken te worstelen met (hoog)begaafdheid. Zij zitten inmiddels in zo’n diep dal dat het moeilijk is om hieruit te komen. Ik hoor vaak: had ik dat maar eerder geweten’. Een eerste signaal is vaak een van de kinderen die hoogbegaafd blijkt, waardoor het balletje gaat rollen.
Lees ook: hoogbegaafd? Dat willen we allemaal wel!
En zo komt het dus, dat een derde van de hoogbegaafden werkloos thuis zou zitten. Gelukkig is het niet allemaal kommer en kwel, volgens Trouw is een derde van de hoogbegaafden wél succesvol. Denk aan een Linda de Mol, Dolores Leeuwin, Epke Zonderland.
In het artikel van Trouw worden ondernemers, kunstenaars, politici en wetenschappers succesvol genoemd. Ik krab me natuurlijk direct op het achterhoofd. Blijkbaar behoor ik tot de laatste een derde groep: hoogbegaafden die gewoon een ‘normale’ baan hebben.
Na een tip besluit ik me te verdiepen in het werkelijke rapport van IHBV, dus niet de draai die Trouw en de andere media eraan hebben gegeven. En wat blijkt: het ligt niet zo zwart-wit als Trouw ons doet voorkomen. Het percentage werklozen is een ‘educated guess’, gedaan in 2009 door professionals die met hoogbegaafde volwassenen werken. Zij vermoeden dat een derde van de hoogbegaafde volwassenen werkloos is. De groep met een ‘normale baan’, waar ik dus in zou vallen, wordt gezien als onderpresterend. Ze doen wel iets, maar niet wat ze zouden kunnen. En een derde is dus succesvol. Op deze aanname is het onderzoek van IHBV gebaseerd. Een onderzoek dat eigenlijk niet gaat over hoeveel hoogbegaafde werklozen er zijn maar waaróm deze hoogbegaafden werkloos zijn. Wat gaat er mis? Aan wie ligt dat? Wat hebben zij nodig?
Er is een vragenlijst gestuurd aan een groep werkloze volwassenen die zegt hoogbegaafd te zijn. Helaas is dit laatste natuurlijk lastig te checken. Verder wordt er in het onderzoek als discussiepunt aangegeven dat juist mensen die zoekende zijn, niet lekker in hun vel zitten, op de verschillende groepen op internet zijn gestuit waarna ze de vragenlijst toegstuurd kregen. Echt representatief kan het onderzoek dus niet zijn. Toch komen er duidelijke resultaten uit. De oorzaken voor werkloosheid die ik eerder noemde, zoals faalangst en moeite hebben met doelen stellen, komen allemaal voorbij.
Wat misschien nog wel het belangrijkste is: dit rapport heeft via de media iets los gemaakt bij de bevolking. Ook deze week, een maand na het publiceren van dit artikel, verschenen er twee artikelen in de landelijke media. Het financieel dagblad besteedde in het weekend aandacht aan de bore-out: ‘het is voor innovatieve bedrijven interessant om nerds aan te nemen, maar pas op, ze zijn niet gemakkelijk om mee te werken’ Uiteindelijk blijken deze ‘nerds’ het vooral goed te doen als eigen baas: dan kunnen ze hun eigen ideeën op hun eigen tempo ontwikkelen (Bron: financieel dagblad).
Ook de Stentor besteedde aandacht aan de materie:
Hoe zit dat bij mij? In mijn eerdere artikelen, zoals deze, beschreef ik al hoe ik omga met mijn hoogbegaafdheid. Dat ik er sinds kort pas achter ben dat dit helemaal niet over gaat na jaren, zoals ik altijd dacht. En dat de onrust zich bij mij uitte in talloze banen en baantjes, maar dat ik nooit ergens lang genoeg uitdaging bleef vinden. Dat ik nu voor mezelf werk en dit heerlijk vind.
Inderdaad, tot twee keer toe kreeg ik een vast contract aangeboden. In deze tijden van economische onrust dank je die manager op je blote knieën, zou je denken. Ik rende gillend weg. Een vaste baan, help!! Ik verveel me gewoon snel, zie hoe dingen anders moeten of kunnen, dit gaat niet snel genoeg, vervolgens raak ik gefrustreerd en ga ik weg. Ja, dat is wel een beetje mijn carrière in een notendop. Veel uitspraken van dezelfde strekking staan in het rapport van IHBV. Wat moeten ze nou met ons, die werkgevers?
Al met al is er nog een hoop winst te behalen. Van beide kanten. Want hoogbegaafden kunnen de maatschappij ontzettend veel opleveren, maar zullen zich toch moeten realiseren dat de wereld niet om hen draait. En zich enigszins moeten aanpassen. Wederzijds begrip van werknemer en werkgever zijn dan het allerbelangrijkst. Daarom zorgen veel mensen, zoals ondergetekende, voor openheid en informatie over hoogbegaafdheid. Om kennis en wederzijds begrip te creëren.
Tot slot nog even lachen. Tijdens mijn zoektocht naar informatie stuitte ik ook dit artikel van Das Kapital. Hier wordt het ‘probleem’ eens bekeken vanuit het een ander oogpunt. Dat van de ‘gewone’ werkende mens. En wordt de vraag gesteld; is het wel een probleem?
Ik ben in ieder geval thuis vandaag, dus ik ga eens even lekker hoofdschuddend naar Tell Sell reclames vloeken.
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Eyopener, same here.
Na een jaar “thuiszitten” eindelijk zo maar een vaste baan aangeboden gekregen, vanuit het niets.
Binnen 2 dagen had ik het al gezien en met pijn in de maag weggegaan.
Lag het aan mij?
Zeker niet. Binnen een recordtempo had ik de tent geanalyseerd en zag wat er gaande was in dit hol wat zich jong en dynamisch noemde. De waarheid was een kluwen van mismanagement en oude heilige huisjes waar nog nooit wat aan gedaan was. Niemand sprak met elkaar en koffie moest je zelf effe tussendoor halen. Toedeledokie en succes, maar zonder mij.
Het jammere was dat ze me onder valse voorwendselen hadden binnengehengeld met een hoop blabla. Jammer en zonde van de tijd.
Geleerd? Ja ik wel, volg je hart en buik ook al is het 2 á 300 euro per maand minder.
Zit nog wel een tijdje verder thuis, de koffie is hier het allerlekkerst en vergaar kennis achter de pc, voor zover ik die nog niet had.
Haha, niks meer aan toe te voegen! Exact vergelijkbaar met mijn situatie. Veel succes toegewenst en laat je niet gek maken, door psychopatische (incompetente) managers.
Wat een heerlijk stuk! Helaas ben ik niet ondervraagd, was leuk geweest ik vind enquêtes altijd wel geinig en heb nog nooit een vaste baan gehad. Inmiddels ben ik ook zover dat ik het niet zou willen, ik houd van afwisseling en steeds nieuwe dingen ontdekken en leren.
Marguerita onlangs geplaatst…Tuintrends voor de winter
ik vind enquêtes ook leuk!!! Had altijd het idee dat ik de enige was, haha. Na een vakantie kan ik nooit wachten om hem in te vullen en ik doe mee aan alle onderzoeken die er zijn…
Lisette onlangs geplaatst…Werkloos? Dan ben je misschien wel hoogbegaafd
Ik vind dit toch een lastige, misschien wel omdat ik zelf niet zo hoogbegaafd ben. Snap wel dat hoogbegaafdheid soms eerder voor moeilijkheden zorgt dan dat je er altijd maar profijt van hebt, maar wat er bij dit onderzoek genoemd wordt, komt volgens mij net zo goed voor bij ‘normale’ mensen.
Jacqueline onlangs geplaatst…6 low budget ideeën voor kinderfeestjes
Ik snap wat Jacqueline schrijft hierboven, maar ik was ook zo een die op de basisschool 1,5 a 2 dagen iets te doen had en de overige dagen andere kinderen aan het helpen was of werkstuk zoveel aan het schrijven was omdat ze niet wisten wat ze met me aan moesten. Op de middelbare school het VWO+ gekozen omdat daar hoogbegaafden goed geholpen zouden worden om vanuit de verveling op de basisschool hard aan de slag te kunnen op de middelbare school en allemaal uitdagende dingen ernaast te kunnen doen om te kunnen leren wat “ergens voor werken” betekent. Ook dit was achteraf een beetje een aanfluiting en hadden sommige docenten het +je graag achter hun naam voor het noemertje, maar was er nog niet genoeg bekend over de daadwerkelijk spelende problemen. Inmiddels ben ik moeder en Masterstudent en haal ik hoge cijfers, ben ik perfectionistisch, maar ben ik vorige maand ook thuis komen te zitten met een burn-out. Komende week krijg ik daar voor het eerst echt hulp voor. Ik moet leren te “leren” en omgaan met het perfectionistische: dat het niet nodig is om te stressen omdat ik een keer iets minder representatiefs schrijf en dat het niet nodig is om te stressen om dat wel te moeten: een soort faalangst dus ook. Kwestie van altijd vanzelfsprekend de beste zijn en inmiddels zo grijs opgaan in de middenmoot omdat ik inderdaad vastloop op de punten die klassiek zijn voor hoogbegaafden. Mijn zusje zit nu in groep 8 en krijgt gelukkig alles waar ik vroeger zo hard naar hunkerde, zij voelt zich begrepen en geholpen, heeft het leuk op de basisschool en loopt hopelijk niet tegen dezelfde dingen aan als ik. Er is nu veel meer bekend dan in mijn basisschooltijd. Grappig detail, van mijn middelbare schoolklas met het +je heeft de helft langer over het VWO gedaan dan 6 jaar en werd er gemiddeld lager gepresteerd op de normale VWO vakken dan door de reguliere VWO scholieren. Vul zelf maar in hoe dat kwam. Ben blij met de inzichten tot dusver en ik hoop dat ik met de juiste hulp er mee om kan leren gaan. Want inderdaad voorzie ik ook een carrière als thuisblijfmoeder terwijl ik straks een universitaire master op zak heb. Iets met kwaliteiten onbenut laten… Ik ben echt oprecht blij met de hoogbegaafdheidsaanpak bij deze generatie, hoewel er nog een hoop verbeterd kan worden. Maar het is al zoveel beter dan ruim 12 jaar geleden!
Jennifer onlangs geplaatst…De #PileavanJen – Gaat de pilea dood?