Gisteren was het zover: ik ben officieel toegetreden tot het verenigingsleven der volwassenen. Heb ik me jaren weten te onthouden van allerlei sportieve activiteiten, begon ik met iets solistisch als hardlopen, nu ben ik lid van een heuse sportvereniging. En daar horen verplichtingen bij, zoals bardienst draaien.
Je begrijpt: hier zat ik niet direct op te wachten. Met het concept ‘bar’ kan ik een heleboel, maar bardíenst is dan weer minder mijn ding. Ik doe liever een bardienst als consument, zeg maar. Daarnaast voel ik me met een druk gezin, een baan, een blog en vrijwilligerswerk nou ook niet zo gemotiveerd om nog eens lekker bij te dragen aan een vereniging. Ja, sorry, maar zo voelt het voor mij nou eenmaal. Ik heb dan ook op het punt gestaan om deze bardienst af te kopen.
Bardienst afkopen
Dat kan namelijk gewoon. Bij ons op de tennisvereniging moet je twee keer per seizoen een bardienst draaien, maar je kunt deze afkopen. Voor een flink bedrag, de helft van je contributie, maar aan de andere kant ook weer lang niet mijn normale uurtarief.
Maar goed, vriendin J. (met hetzelfde probleem) besloot dat wij barmhartig moesten zijn richting de vereniging en de maatschappij, dat we onze plicht niet konden ontlopen, en nou ja, zij zou sushi meenemen. Toen was ik overtuigd.
Ik was er gewoon zenuwachtig voor. Tja, een bardienst, wat moet je dan doen? Op het schoolplein ving ik horrorverhalen op over vieze keukens, taaie tosti’s en boze klanten. Zou ik dat als niet-horeca type wel aankunnen? Ik had een nachtmerrie over een wiebelige foodtruck waar ik me in het zweet werkte boven ambachtelijke hamburgers, en tegen de tijd dat ik bij de vereniging was, scheet ik zeven kleuren. Als ze het maar goed zouden uitleggen allemaal, dan zou het misschien nog goed komen.
Overval op de snackbar
‘Je weet wel hoe het werkt, hè?’, dat was ongeveer de uitleg. Ehh, nee. Maar vriendin J. was onderweg (met die sushi) en dat was genoeg geruststelling, vriendin J. kan namelijk alles. Die heeft tijdens een overval op de snackbar waar ze werkte de dief met een kassalade op zijn hoofd geslagen. Nou, daarbij verbleekt alles. En de plantjes moesten water krijgen, dat zou ik op me nemen. Ieder zijn ding, zeg maar.
De middagdienst vertrok, vriendin J. arriveerde en we konden aan de slag. Spieren opgerekt, warmgedraaid, helemaal klaar voor een avond hard werken.
Oké. We hebben serieus geen hol gedaan. Ja, sushi eten in de zon. Kletsen. Op onze laptop werken aan de presentatie voor een reünie die we binnenkort organiseren. Online boodschappen bestellen. Koffie drinken. Thee drinken. Gedag zeggen tegen in totaal acht tennissers waarvan de meesten direct na hun potje tennis weer naar huis gingen. En oké, de planten water geven en een telefoontje beantwoorden. En cola voor onszelf kopen en afrekenen. Totale omzet van de avond: €2,90
Tegen de tijd dat de laatste tennissers naar binnen kwamen om een biertje te drinken, en ik dus bijna zenuwachtig werd dat ik het biervat moest gaan vervangen (waar ik over gebeld was), werden we afgelost door de late-avonddienst en konden we gaan. Het was het einde van onze bardienst.
Topavond
Dus: nu wil ik elke week wel bardienst doen! Wat een topavond. Heerlijk gegeten, gezellig gekletst, nuttige dingen gedaan en toen ik thuiskwam lagen alle kinderen op bed.
Nee, ik heb geen bier getapt. Ook niet voor mezelf. De uitgelichte foto is puur voor deze blog gemaakt. Ik zal het vast kunnen, dus mocht je de volgende keer willen langskomen, gezellig. Dan neem ik er zelf ook eentje.
Ik, de nieuwe bardienst-koningin.
- Hoe bevalt Hello Fresh (als het niet gesponsord wordt)? - 20/03/2024
- Gouden oorringen gekregen (van Siri) - 19/03/2024
- Win 4 kaarten voor Monster Jam 2024 - 12/03/2024
Geef een reactie