De meeste ouders kijken al dan niet huiverend uit naar het moment dat hun peuter vier jaar wordt. Want dan begint een heel nieuwe fase: de peuter wordt een kleuter. En gaat naar de basisschool. Maar wat als je peuter daar al eerder aan toe is, als hij of zij pas drie jaar is in plaats van vier jaar? Vandaag vertel ik over mijn peuter die vervroegd naar de basisschool ging.
Toe aan de basisschool
Ja, ik weet het. ALLE kinderen zijn zo rond 3,5 à 4 jaar toe aan de basisschool. Ze slapen niet meer overdag, zeuren voortdurend aan je hoofd dat je ze moet bezighouden, willen alles ‘zelluf’ doen want ze zijn al groot. Een trucje van moeder natuur of een andere grootmacht, zodat je niet wekenlang grienend op het schoolplein voor de deur ligt te wachten als ze eenmaal op school zitten. Maar misschien (na een paar keer slikken) huppelend het schoolplein af gaat richting Ikea. Of kapper. Of netflix/thee/dekentje.
Ik heb in elk geval nooit een traan gelaten toen ik mijn kinderen voor het eerst achterliet op school. Ik ben geen keiharde koelbloedige moeder, maar ik was er gewoon echt aan toe. Minstens net zoveel als zij. Wat mij betreft hadden ze al veel eerder naar de basisschool gemogen.
Hoogbegaafde peuter
Van mijn oudste werd rond zijn derde duidelijk dat hij mogelijk hoogbegaafd was. Al spreek je daar nog niet over bij peuters en kleuters, tot een jaar of zeven heb je het over een ontwikkelingsvoorsprong. Dit zou namelijk nog over kunnen gaan. Nu zijn de meningen daarover verdeeld, met name mijn mening. Ik geloof dat als kinderen echt hoogbegaafd zijn, dat erin zit vanaf de geboorte. Als het over lijkt te gaan moet je je pas echt zorgen gaan maken. Dan is een kind aan het onderpresteren.
Lees ook: kan een baby of peuter hoogbegaafd zijn?
Maar zo wijs was ik toen nog niet! Op de peuterspeelzaal en het consultatiebureau beloofden ze me dat het echt beter zou gaan als hij op school zat. Thuis zocht mijn zoon namelijk constant naar uitdaging, en vaak werd ik doodmoe van hem. Toen hij vier was mocht hij na nog eens zes weken wachten (zomervakantie) eindelijk naar school. Maar wat een tegenvaller! Het enige wat ze deden was een beetje spelen.
Al snel vond hij het echter best. Met spelen kon je geen fouten maken, en als hij elke dag de bouwhoek koos wist hij wat hem te wachten stond. Zijn scores op de testjes van de juf: gemiddeld.
Onderpresteren
Daar zat ik dan. Binnengekomen met een verhaal van een hoogbegaafd kind, wat bij het intakegesprek trouwens al voor gefronste wenkbrauwen zorgde, en nu scoorde hij gemiddeld. En dat zou prima zijn als hij heel gelukkig was. Maar hij kwam gefrustreerd uit school, elke dag werd hij bozer en bozer. Tot hij helemaal niet meer naar school wilde. Waarom? Hij vond het ‘stom’ en ‘saai’.
Toen er wat professionals zich met hem gingen bemoeien, zagen zij wat wij al lang niet meer zagen. Zoonlief was aan het onderpresteren. Een discrepantie tussen aanleg en prestatie. Ofwel: hij verveelde zich dood. Daarnaast had hij nooit geleerd doorzetten, aan een nieuwe taak beginnen, fouten maken. Tot dan toe was immers alles vanzelf gegaan. Doorzetten en fouten maken waren juist dingen die hij, vol met kennis maar met gebrek aan vaardigheden, op school zou moeten leren.
Lees ook: Hoogbegaafd: dat willen we allemaal
We hebben vijf jaar nodig gehad om uit dit dal te klimmen. Met een hoop begeleiding, coaching en een versnelling (hij sloeg groep 4 over) zit hij nu weer lekker in zijn vel. Maar ik blijf denken: wat als? wat als ik het eerder had doorgehad? Als we hem anders hadden begeleid? Als hij een halfjaar eerder met school was begonnen, toen hij nog wél enthousiast was?
Vervroegd instromen op de basisschool
Het oudste kind heeft altijd een beetje pech. Als je toen wist wat je nu weet… Met de jongste hebben we het anders aangepakt. Dit meisje kon rond 21 maanden, nog voordat ze kon lopen, de maanden van het jaar opnoemen. Los fietsen durft ze niet, lezen en schrijven heeft ze zichzelf op haar vierde aangeleerd.
Zij is na een observatie door een deskundige eerder op de basisschool ingestroomd. Als driejarige dus. Dat deed wederom wat wenkbrauwen fronsen, dit keer niet op school maar in de omgeving. Of ik dat deed om te besparen op de kinderopvang? Waarom ze niet nog wat langer ‘kind’ mocht zijn? En of ik het belang van spelen wel snapte?
Lees ook: pushende ouders
Ik zal je vertellen, ze is nog steeds een kind. En ze houdt van spelen. Urenlang speelt ze met de lego. De mooiste creaties maakt ze. Om daarna een boodschappenlijstje te schrijven. Niet omdat het moet, maar omdat ze het wil. Zelf. En die kinderopvangkosten waarop we bespaarden zijn we kwijt aan de observatie, rapportage en het inhuren van een externe expert om de school te begeleiden. Voor school is het tenslotte ook nieuw.
Verzekeringen
Niet alle scholen laten zomaar kinderen onder de 4 jaar toe. Vaak moet er een ‘bewijs’ zijn dat het kind een voorsprong heeft voor een vervroegde toelating. Een IQ test is op de peuterleeftijd nog erg lastig, daarom hebben wij een observatie laten doen. Ook kende de school natuurlijk het verhaal van onze oudste zoon, waardoor ze me iets makkelijker geloofden toen ik aangaf dat onze dochter een voorsprong had.
Veel scholen weigeren kinderen onder de vier jaar vanwege de verzekeringen. Wij zijn hiervoor op onderzoek uitgegaan, wij waren namelijk zeker bereid om een extra verzekering af te sluiten als dit nodig zou zijn. Het blijkt echter dat alle personen die zich in de school bevinden, vallen onder de aansprakelijkheidsverzekering van school. Onze eigen aansprakelijkheidsverzekering uitbreiden hiervoor was niet mogelijk en dus ook niet nodig.
Passend onderwijs
Onze dochter is nu bijna 6 en zit in groep 3. Haar vriendinnetje is een keer blijven zitten en is bijna 8. De twee hebben elkaar helemaal gevonden en kunnen elkaar goed aan. In groep 2 vond onze dochter school best saai, waardoor we regelmatig om de tafel zaten met juf, IB en externe begeleider. Want ook dit kind heeft recht op passend onderwijs! Nu in groep 3 boeit ze helemaal op.
Wij zijn blij met de keuze om haar eerder op de basisschool te laten beginnen. Wat jammer dat we dit bij onze oudste nog niet wisten. We hopen dat dit in de toekomst mogelijk is voor alle kinderen die dit nodig hebben. Want elke kind heeft passend onderwijs nodig, ook een kind met een voorsprong!!
Wil je meer weten over vervroegd instromen en passend onderwijs bij peuters en kleuters? Op de website van Stichting iQ+ kun je professionals vinden die ondersteuning kunnen bieden.
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Inderdaad, wist je alles van te voren maar. Bij mijn oudste werd HB en dyslexie pas op de middelbare school ontdekt. We wisten dat hij heel slim was maar hij was ook zo langzaam en lezen en schrijven, daar was hij nu niet echt heel goed in. Gelukkig op een goede middelbare school terecht gekomen. Nog steeds is hij niet snel en dat frustreert hem wel. Tot laat aan zijn huiswerk. Zeer perfectionistisch. Huiswerk gaat voor alles bij hem. Hem sturen is erg moeilijk. School is geweldig in de begeleiding maar ik denk wel eens: hadden we dit alles maar op de basisschool geweten. Hij mocht bijna nooit uitdagend werk doen omdat hij het basiswerk nog niet af had. Hij scoorde te hoog om te testen op dyslexie (b’s en c’s) (dit achteraf gehoord van lerares van jongste die ook dyslexie blijkt te hebben). Maar ja, als de rest allemaal dik boven de A zit. Hij gaat goed nu in 5vwo maar het zou zo fijn zijn als hij wat relaxer met alles om kon gaan. Minder stress zou hebben. Nog twee jaar middelbare school, hopelijk lukt het examen. Studeren is misschien meer zijn ding.
Met mensrn zoals jullie wordt de weg voor andere iets slimmere kinderen geplaveid. Jammer genoeg was het voor de oudste moeilijker maar deze dame heeft er dan weer wel geluk mee. Zoals ik ook altijd tegdn mijn dochter zeg volg je moeder hart die weet het het beste. Succes met alle hobbels die je nog tegen gaat komen. En een tip van een “oude wijze” oma: trek je vooral niks aan van mensen die negatief reageren maar gebruik je energie voor je kids
We gaan onze dochter van bijna 5 niet voor niets binnenkort laten testen om te voorkomen dat ze al haar enthousiasme kwijt is en vastloopt. School wil het ook niet zien. Gelukkig gaat het met je kinderen nu alle 3 goed
Mijn dochter mocht helaas niet eerder instromen, idd vanwege de verzekering… gelukkig kon ze wel op 1 maart officieel beginnen en hoefde ze niet haar verjaardag af te wachten. Waar ze het eerst niet zagen, is ze toch in de kleuterklas al versneld en brak ze een lans voor andere kindjes. De huidige directirce heeft zelf ook hoogbegaafde kinderen en is nu gepersonaliseerd leren aan het invoeren. Net rapportgesprek gehad en met een 9,5 en andere hoge cijfers op het rapport gaf de juf aan dat het niet zo lekker met haar gaat. Komt door onze prive situatie waardoor ze veel piekert en niet aan haar leerdoelen toekomt. Ze wordt echt gezien door de juf die haar ook tools aanrijkt en stimuleert. Dochter 2 komt ook aan de uitdaging niet toe omdat ze met zichzelf in de knoei zit, ook die juf blijft het aanbieden en ziet dat ze ervan geniet. Maar nu gaat het even niet. Ik hoop voor beiden dat ze volgend jaar weer zo’n fijne leerkracht hebben als we prive in rustiger vaarwater zitten
Waar heb je de observatie laten doen?
Bij Lilian van der Poel van XL-leren in Gouda
Wat herkenbaar.
Ik zit nu met een zoon van net 6. Hij zit in groep 2. Al vanaf kleins af aan wisten we dat hij wat slimmer was, hij liep al met 9 maanden en gedroeg zich heel anders en altijd overprikkeld. Het was pittig voor ons, we moesten echt geduldig met hem zijn, ook op de peuterschool deed hij het altijd goed maar werd op een gegeven moment vervelend wegens verveling. Toen mocht hij dan eindelijk naar de basisschool dit ging gelijk goed. Maar hij kwam in maart al binnen (al een maandjes voor zijn verjaardag) maar moest na de zomer weer in groep 1. Dit voelde voor ons als twee lange jaren… Gellukig hadden ze groep 1/2 toen gemengd en ontdekte de juf mede door dat ik altijd bij de juf zat te zeuren dat hij prima mee kon doen met groep 2. Ja hoor hij las al, beter dan sommigen van groep 2. Maar ja toen gingen de kids van groep 2naar groep 3en hij naar groep 2. Maar wel waren ze op de hoogte van hem, dat hij echt veel uitgedaagd moet worden anders werd hij thuis boos en gefrustreerd en vervelend dus vanaf de eerste week van groep 2 kreeg hij groep 3 opdrachten. Onze zoon wisselde veel van interesse. Waar hij in groep 1 al boven gemiddeld kon lezen, was hij in begin groep 2 boven gemiddeld aan het tekenen en was zijn interesse voor lezen even weg.. maar toen de hele klas langzaam met letters en klanken begon ging zijn tekenniveau weer wat naar het aanpassen aan de rest en moesten ze al snel een nieuw plan van aanpak doen en kreeg hij extra werk wanneer kinderen vrij speelden en werd de klas met name de kids die wat voor lopen al veel meer uitgedaagd met lezen. Inmiddels scoorde hij samen met een andere weet ik wel zeker hb jongen(gezien hoe hij praat en leest) als uitblinkers in de klas met hun eigen werk wanneer de andere kinderen spelen. Onze zoon had het lezen weer even op een lager pitje gezet en werd gefaccineerd door rekenen. Nu rekent hij op hoog niveau en na verschillende tests lijkt het of de school me eindelijk serieus neemt, dat ik niet een zeuren de ouder ben maar dat deze jongen misschien wat stiller is maar vanalles in zijn koppie omgaat.. zijn spraak liep achter toen hij op de peuterschool zat en groep 1 door de vele oorontstekingen die hij toen hij jonger was had hierdoor deden we logopedie en deze had al gauw door dat er meer in hem zat dan dat lijkt vanwege zijn spraak achterstand en dat het in de gaten gehouden moest worden. Binnenkort word hij geobserveerd door iemand van de plusklas om te bedenken wat voor hem de beste oplossing is voor volgens schooljaar omdat begin groep 3 zowieso te makkelijk en niet goed voor hem zou zijn. Dus binnenkort hoor ik hopelijk meer. Ik ben al blij opzich dat ze eindelijk lijken te zien wat ik altijd al aangaf… Als ouder is het pittig hoor als je kind zich verveeld of school saai vind of ineens geen interesse meer heeft in zijn speelgoed en niet meer weet wat hij wilt. Gellukig sinds kort eindelijk wil hij weer naar buiten hij heeft een nieuwe uitlaat klep gevonden dat is basketbal,dit is zo fijn om te zien hij is niet meer zo gefrustreerd en isoleert zichzelf niet meer zo met zijn papiertjes met woordjes en rekensommetjes hihi. Oja en zijn spraak is inmiddels helemaal gelijk op niveau met zijn leeftijdsgenoten dus dat is ook fijn. Logopedie was niet meer nodig.
Nu heb ik nog een zoon. Hij zal in de zomer drie worden. Hij begon met puzzelen toen hij net twee was hij pakte een van 20 stukjes uit de kast (toen mijn oudste in een puzzelfase zat/ puzzelde tot 500 stukjes met gemak toen hij net 5 was) maar onze tweejarige verbaasde mij toen dat hij snel en gemakkelijk 20 stukjes deed en wilde vanaf toen ook steeds moeilijker, hij heeft het vol gehouden tot 50 stukjes en toen was de puzzelfase weer over dat werd saai. Nu heeft hij het alfabet al onder de knie en telt heen en terug tot twintig en sommige klanken kan hij al lezen (niks aangeleerd gewoon opgepikt van zijn oudere broer). Sinds kort gaat hij naar de peuters wat hij heel leuk vind en mama ook want thuis werd hij echt maar dan ook echt vervelend…. Maar nu huilt hij elke ochtend want hij wil elke dag naar de peuterschool of met zijn broer mee naar school zegt hij… En dan zit hij dik een uur verdrietig en boos te doen als zijn broer naar school gaat en moet ik hem duidelijk maken dat hij twee dagdelen in de week naar school gaat. Maar goed de rest van de dagen.. zijn zwaar en vervelend dat hij is… Je probeert ze voortdurend uit te dagen maar het is even leuk en dan weer saai.
Wat moet ik hiermee aan he?
Hij is nog zo klein de kleinste bij de peuters onze baby nog een beetje….
Wat zou u adviseren???