Jongens, ik verdien een lintje. Of meerdere zelfs. Nee, ik weet dat je jezelf niet op de borst mag kloppen, maar ik doe het lekker toch. Mijn vaatwasser is namelijk stuk. Elke doorgewinterde moeder en CEO van een gezin B.V. weet wat dat betekent: de pleuris breekt uit. Zeker als je net van plan was te gourmetten. De vaatwasser is een eerste levensbehoefte. Je overwint al je walging en schept het ding leeg, dat gevuld is met een vage substantie van water, vet en pastasaus.
Kokhalzend vis je het filter eruit en verwijdert slijmerige resten, voelt met je hand in het achtergebleven gat (leve de opleiding tot verloskundige) en probeert geheel volgens de youtubefilmpjes het witte beschermkapje te verwijderen zodat je bij de rotorbladen van de pomp (ofzoiets) kunt komen. Het blijkt allemaal gewoon te werken.
Garantie
Wat goed nieuws is, maar ook slecht nieuws, want als daar een dikke soepstengel tussen had gezeten had je die kunnen verwijderen en was het probleem opgelost geweest. Maar nee, was het maar zo’n feest. Wat wel weer meezit is dat het kreng 4 jaar en 8 maanden oud is, wat betekent dat het nog net onder de garantie valt. Waarbij de beste man van de klantenservice je wel direct op het hart drukt dat de kosten, mocht het een defect betreffen dat veroorzaakt is door de consument, voor jezelf zijn. En ook de voorrijkosten, mevrouwtje.
Gelukkig kunnen ze je wel redelijk snel aan een plekje helpen. Je krijgt zelfs het eerst beschikbare plekje dat er is: over 13 dagen al! Wat een service, niet waar? Tja, technische mensen zijn schaars. En nadat je jankend en gillend met alle andere monteurs uit de regio aan de telefoon hebt gehangen, kies je eieren voor je geld. Afwassen wordt je middle name de komende 13 dagen.
Afwassen maar
Nu is het dus zover. Ik heb ergens in de kast een verdwaald afdruiprek gevonden, mogelijk van de vorige bewoners van dit huis. Er stond nog een restje afwasmiddel bij de bellenblazen, en de afwasborstel van tien jaar geleden blijkt nog als nieuw. Aan de slag dan maar!
Ik begin nog redelijk vol goede moed. Immers, vroeger hadden wij ook geen vaatwasser. Ik heb al vele afdroogmeters op mijn naam staan. Daarbij weet ik wel iets van de basisbeginselen: eerst alles afspoelen (dit hoeft trouwens niet als je een vaatwasser gebruikt!), dan de gootsteen vol laten lopen (bij gebrek aan teiltje, die gebruiken we om te kotsen) met zo heet mogelijk water en dan de schoonste dingen eerst. Verder zet ik ondertussen netflix aan, want tijd is geld en zo maak ik er in ieder geval nog een win-win situatie van.
Maar halverwege de enorme berg afwas ben ik het spuugzat. Ik las een pauze in, ik moet de kinderen ophalen. Ik haal de twee jongsten op, en er komen twee vriendjes mee. De oudste zie ik fietsen, gelukkig alleen. Ik besluit thuis een soort lopend buffet te maken: ik maak de boterhammen en ze kunnen ze in de keuken afhalen. Zonder bord en bestek, want dat is lekker efficiënt.
Slijm
De oudste deelt ondertussen mede dat hij drie vriendjes heeft gevraagd voor de middag. Verbijsterd kijk ik hem aan. Ik zit hier straks dus met een enorme berg vaat en ook nog ACHT kinderen in huis? Nee, ze eten thuis, zo stelt hij me gerust. Mooi, dat scheelt. Alleen jammer dat ze, eenmaal bij mij in huis, op een onbewaakt ogenblik besluiten om slijm te gaan maken. In bakjes.
Ik druk de kinderen op het hart de rest van de dag alleen maar chips of ijs te eten, en dan geen chips in een bakje, maar uit de zak. Dat scheelt weer afwas. Ondertussen vis ik de laatste pakjes drinken uit de kast voor de andere kinderen en bedenk ik me hoe gruwelijk blij ik ben dat ik de komende twee weken geen verjaardagen heb. Ik drink niets: dat bakkie koffie drink ik straks wel op de zwemles.
Tegen de avond ben ik al redelijk bedreven. Ik kook alles in één pan, als ware het een camping, mik de aardappelballetjes vanuit de oven direct op de borden in plaats van in een kom en sommeer iedereen met zijn handen te eten. Wat geen enkel probleem is, dat deden ze altijd al. Nu weiger ik alleen voor de vorm bestek neer te leggen wat we vervolgens toch altijd maar in de vaatwasser stopten, ook voor de vorm. Best relaxed eigenlijk.
Waterfestijn
En toch valt de afwas na het eten niet mee. Omdat ik voor iedereen a la carte kook (don’t ask) heb ik toch veel spullen gebruikt, en daarbij willen de jongens heeeel graag ‘helpen’ met de afwas. Het wordt een waterfestijn dat gezellig begint maar uiteraard eindigt met gedoe. En voor ik het weet zijn we een uur verder. Ik denk aan alle mensen die zeggen dat ze geen vaatwasser willen omdat ze ‘het helemaal niet erg vinden om af te wassen’. Ik begrijp er niks van.
Morgen ga ik eerst op pad voor plastic bordjes, plastic bekertjes en pakjes drinken. Naar school worden het verpakte koeken en brood in boterhamzakjes. En slijm maken? Dat doen ze maar ergens anders.
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Om gelijk voor een extended gezin te moeten afwasssen, is natuurlijk wel een schok. Afwassen is vooral een kwestie van discipline. Ik heb het in ploegendienst geleerd. Drie zussen en elke week van deeltaak wisselen: afwassen = van aanrecht t/m uitdruiprek en fornuis boenen en gootsteen & aanrecht schuren, afdrogen, tafelkleed schoonmaken & oprollen en schone vaat opruimen. En elkaar op elk smetje en vochtplekje wijzen, dus we leerden goed om schóón af te wassen.