Tijd is geld. Dat is mijn favoriete uitdrukking. En ik geloof er ook oprecht in. Nou ja, niet dat ik nu voor elke nuttige minuut betaald word, maar vooral in het principe. Geen getreuzel, geen gemuts, huppakee. Ik vind het zonde om tijd te verspillen. Dat is soms een heel irritante eigenschap. Voor mezelf, omdat ik baal als ik kostbare tijd verspil. Maar ook voor bijvoorbeeld mijn kinderen of mijn stagiaire. Ik jaag ze de hele tijd op, omdat ik vind dat ze niet moeten treuzelen. Terwijl er af en toe best tijd is om even te treuzelen.
Ik wil me niet nutteloos voelen
Ik heb het namelijk helemaal niet zo druk. Zou er een enorme berg werk op me wachten, dan zou dat jagen nog wel logisch zijn. Je hebt dan tenslotte je tijd hard nodig. Maar nee, Dat is het niet. Ik vind het gewoon niet fijn om me nutteloos te voelen. Dat zou een hoogbegaafdendingetje kunnen zijn, ik hoor het namelijk vaker in deze kringen. Maar misschien ligt het ook aan mij.
Neem de sportschool bijvoorbeeld. Ik ga er al in mijn sportkleding heen, want me daar omkleden vind ik zonde van de tijd. Alleen doe ik tegenwoordig binnenschoenen aan sinds toen de aardkluiten pas in het rond vlogen. Soms volg ik een groepsles met circuitje. Dat vind ik namelijk gezellig, en ik merk dat ik dan ook net iets meer doe dan wanneer ik voor mezelf bezig ben. Echter, de uitleg duurt vaak al tien minuten. Als ik besloten heb dat ik een uur wil sporten, vind ik dat al zonde. Ik kan dan ook echt verbaasd kijken naar mensen die naar de sportschool komen, op een fiets gaan zitten, zich omdraaien en een kwartier gaan zitten kletsen. Huh? Daar kom je toch niet voor?
Nu lijkt het net alsof ik supersportief ben, dat is natuurlijk niet zo. Het is meer dat ik een uur wandelen zonde van de tijd vind, dan ga ik liever een halfuur hardlopen. Of gewoon werken.
Fietsen kost tijd
Op de fiets naar school is best goed voor mij en mijn kinderen, maar we doen het nooit. Waarom? Het kost mij zeker 30 minuten extra voor het brengen en nog eens extra voor het halen. Een uur dat ik echt beter kan besteden! En als ik het al doe, dan skip ik die week de sportschool. Kom op zeg, ik blijf niet aan de gang.
Mijn drang om alles snel en efficiënt te doen heeft ook nadelen. Ik ben soms te gehaast. Tijdens het lopen van de parkeerplaats naar het schoolplein typ ik nog snel twee appjes. Niet handig, want zo gebeurde het dat mijn telefoon te pletter viel. Met het scherm op de grond, ja, want de cover was open omdat ik druk aan het typen was. Oeps. En een nieuwe telefoon is fors duurder dan die halve minuut die dat appje anders extra had gekost.
In de auto leg ik mijn telefoon bewust al in de kofferbak, omdat ik die drie minuten voor het stoplicht anders ga besteden aan facebook. Want wachten, tja, dat is wel heel zonde van de tijd. Net als die paar minuten op het schoolplein en in de rij voor de kassa. Leve de mobiele telefoon!
Er is altijd wat te doen
Nu komt het misschien ook een beetje door mijn blog. Over de blog ben ik eigen baas. En: daar is altijd werk aan de winkel. Er kan altijd een extra artikel bij, een oud artikel geoptimaliseerd of worden gepitcht op nieuwe campagnes. Ook zou ik graag de tags en categorieën opnieuw willen indelen en hoger scoren in Google. Dit vereist zoekwoordenonderzoek en een goede studie naar de statistieken. En ja, dat schuif ik op de lange baan.
Want als ik een dag thuis ben moeten er boodschappen gedaan worden, de was moet gedaan, de slaapkamers mogen wel weer een stofzuigbeurt en er moet een column voor Omroep West uit. De stapel strijk groeit, maar die doe ik pas als ik kledingstukken ga missen. Hoef ik dat apparaat maar één keer op te laten warmen. De mails moeten beantwoord en dan wil ik ook nog vier artikelen schrijven. En eigenlijk moet ik nog steeds een keer mijn verzekeringen onder de loep nemen, en de leveranciers van energie vergelijken op easyswitch.nl.
Te hoge doelen, waardoor ik ze bijna zeker niet haal en dus altijd het gevoel heb dat ik achter de feiten aanloop. Dus tik ik snel verder als ik sta te koken, met mijn laptop op het aanrecht. Of tijdens het ontbijt.
Soms is het zelfs gevaarlijk. Zet ik een pan op de kookplaat, doe ik er boter in, moet ik wachten tot het gesmolten is. Zonde van de tijd. Dus loop ik even naar de bijkeuken om een nieuw brood te halen. Zie ik ineens dat de droger klaar is. En voor ik het weet staat de huiskamer vol blauwe rook. Oh ja, die pan! Kost niet alleen meer tijd, maar ook nog een nieuwe pan. Waarom kan ik niet gewoon die twee minuten wachten?
Ontspannen
Het is natuurlijk absoluut niet mindful en ook compleet van de zotte dat ik elke minuut nuttig wil besteden. Heb ik dan nooit behoefte aan ontspanning? Ja, natuurlijk wel. Inmiddels heb ik er wel iets op gevonden: netflix. Maar dat kan ik ook niet normaal, ik overdrijf het gelijk. Zoals ik al schreef ben ik een bingewatcher geworden: ik kijk achter elkaar door naar mijn favo serie. Als ik wakker ben en de wekker gaat pas over tien minuten: serie aan. Of als ik de vaatwasser uitruim: serie aan. Als ik alleen zit te eten: serie aan. Zo verkoop ik voor mezelf de ontspanning: ondertussen doe ik tenslotte wat nuttigs.
Ik overweeg zelfs een hometrainer te kopen. Dan hoef ik niet meer heen en weer naar de sportschool (tijdwinst) en kan ik tijdens het sporten mijn favo serie kijken. Twee vliegen in één klap! Maar goed, dan moet ik eerst even sparen. Daarom ga ik nu snel verder. Tijd is geld, weet je wel.
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Ik heb ondanks dat ik best 10 andere dingen zou kunnen doen nu toch maar even de tijd genomen om jouw verhaal te lezen, heerlijk herkenbaar!