Het zal jullie niet ontgaan zijn: wij hebben sinds kort een tiener in huis. Die tien jaar zijn werkelijk voorbij gevlogen. Voorafgaand aan de bevalling had ik me vooral voorbereid op borstvoeding, spugen, tandjes en dat soort dingen. En misschien de peutertijd, oké, ik zou gezellig met het kind gaan fietsen en hij zou al snel mee kunnen met zijn vader naar de tuin.
Ineens is hij tien jaar. En dan krijg je te maken met zaken waar je nooit over na had gedacht. Mag hij wel of niet oversteken bij de rotonde? Mag hij snoep kopen van zijn eigen zakgeld? Tot hoe laat mag hij achter zijn Ipad? Welk taalgebruik is oké en wat kan echt niet? Dingen die je bij een eerste kind allemaal moet bedenken. Eigenlijk loop je altijd een beetje achter de feiten aan bij de oudste, zeker als de oudste een slim kind is die goed kan onderhandelen. Bij ons is het tenminste een beetje zoeken.
Een eigen telefoon
Voorafgaand aan zijn tiende verjaardag kwamen we op de vraag: moet hij al een eigen telefoon? Daar kun je als ouder van tevoren (in je zwangerschap, als je precies bedenkt hoe je het allemaal gaat doen. Naïef) nog zoveel ideeën over hebben, de ontwikkeling van de maatschappij en de techniek gaat hard. Kreeg ik vroeger pas een telefoon op mijn 16e (eerder bestonden ze nog niet eens), nu zie je op de basisschool al telefoons verschijnen. Is dat nodig?
Wij vonden eigenlijk van wel. Huh? Ja, wij vonden dat. De ouders. Onze zoon fietst namelijk alleen naar school. Omdat wij afgelegen wonen is dat zo’n drie kilometer. Natuurlijk fietsten wij vroeger ook compleet onbereikbaar door de landerijen, maar ja, tijden zijn veranderd, niet waar? Zeker na de ellende van de vermiste meisjes in mei, vroeg ik me af of zoon nog zomaar alleen kon fietsen. En of hij geen telefoon nodig had. Het leek mij wel een veilig idee.
Het idee werd snel verder uitgewerkt: hij zou in juli jarig zijn, hij zou een telefoon krijgen. Goed cadeau, nuttig, goede gelegenheid ook. We vonden een hoop informatie op internet, er zijn zelfs heuse websites over telefoons voor kinderen, met tips en resultaten uit onderzoeken. Na even zoeken, waren we eruit.
Toestel met abonnement
Het zou een toestel worden met abonnement. Zo weten we zeker dat hij altijd bereikbaar is, en met een goedkoop abonnementje zou er niet veel mis kunnen gaan. We werden door mijn zusje getipt om eens naar Huawei te kijken in plaats van de geijkte merken, beter betaalbaar en toch goede kwaliteit. Ik lachte haar nog uit, dacht dat het een Japans automerk was, maar het blijkt echt een telefoon. Weet ik veel, ik kijk ook nooit verder dan mijn neus lang is, als boerentrien.
De Huawei is dus hip, modern en lichtgewicht. Niet zo schreeuwend duur als een Iphone of een Samsung, maar wel cool genoeg om als tiener mee rond te lopen. En betaalbaar, zo hadden wij bedacht. Trots presenteerden we hem ons plan, er vanuit gaande dat hij ons om de hals zou vliegen en eeuwig dankbaar zou zijn.
Nou, daar was meneer het niet mee eens.
Huh?
De tiener wil geen telefoon
Nee. Hij hoefde namelijk geen telefoon. Ook niet de hippe moderne die wij hadden uitgekozen. Als het echt moest wilde hij de nieuwe die ik voor mezelf op het oog had, met VR bril, wel van me aannemen. Maar dat was zijn laatste bod. Het was voor mij toch een zakelijke investering, niet waar? Dus alleen maar goed om een extra dure te kopen? Ja, ik zei eerder al, hij is slim en onderhandelt scherp. Ik word regelmatig overvallen door zijn discussietechnieken.
Dit ging dus niet gebeuren! We maakten hem duidelijk dat hij geen telefoon van 800 euro zou krijgen. Dat hij al heel, heel blij zou mogen zijn met die Huawei, omdat er arme kindjes in andere landen zijn die helemaal geen telefoon krijgen. En geen eten. (Zoals altijd maakte dat geen indruk). Ik legde ook uit dat mijn telefoon bij mijn abonnement hoort, dus dat ik die niet zomaar kan overdragen. Mijn oude telefoon, die zou hij kunnen krijgen als ik een nieuwe zou hebben, mijn abonnement loopt alleen nog vier maanden.
Maar dat was natuurlijk te min voor meneer. Dan hoefde hij helemaal geen telefoon, en trouwens, hij kon wel een leuker verjaardagscadeau verzinnen. Een uitbreiding voor GTA 5 of Fallout 4 bijvoorbeeld. Maar 67 euro, veel minder dan zo’n telefoon, en dan zou hij in GTA 5 miljonair zijn. Belachelijk dat wij niet snapten dat dit een veel betere investering was.
Net als de rest
We gooiden het over een andere boeg. Iedereen uit zijn klas had toch een telefoon? Was het niet raar als hij er geen had? Ik weet het, het is totaal omgekeerde wereld bij ons thuis. Ik ben niet voor niets Loedermoeder van het jaar. Alleen, ik wil gewoon weten waar mijn kind uithangt. Dus ik wilde hem hoe dan ook een telefoon aanpraten.
Nee, wat de hele klas heeft, dat hoeft hij helemaal niet. Als de rest in de sloot springt doet hij dat toch ook niet? Daarbij, hij zou het ding alleen maar kwijtraken of stuk laten vallen (goed punt. Heeft hij van mij). Ook is er een groepsapp van de klas, hij zou er niet aan moeten denken om daarin te moeten, met al dat gedoe en die nutteloze smileys die worden gestuurd. Weer een goed punt, en ook zeer herkenbaar.
Uitleg over beltegoed en opwaarderen
Uiteindelijk viel de beslissing: hij kreeg een gewoon verjaardagscadeau, namelijk geld, waarbij hij zelf mocht bepalen wat hij ermee deed (je begrijpt, in GTA 5 is hij inmiddels miljonair. Hij heeft zelfs een geldfabriek daar, schijnt. En een telefoon, want in GTA kun je niet zonder) en we boden hem gratis en voor niets mijn oude telefoon van twee abonnementen geleden aan, met pre-paid simkaart. Deze kan hij in noodgevallen gebruiken. We legden uit dat beltegoed op kan gaan, en als hij internet teveel gebruikt raakt het geld op. We moeten nog een goede werkwijze vinden qua opwaarderen. Wie betaalt dat? Hoe vaak? Ach, komt tijd komt raad.
Het is van twee kanten uitproberen. Wij verwachten dat hij het toch wel stoer gaat vinden, een eigen telefoon, getuige het feit dat hij nu al grappige appjes naar zijn tante stuurt en makkelijker na schooltijd met een vriendje mee kan, omdat hij mij alleen maar even hoeft te bellen. En niet langs huis hoeft te fietsen. We verwachten ook dat hij volgend jaar, als hij naar de middelbare school gaat, niet meer aan wil komen met dat witte wijventelefoontje met diamantjes op de achterkant. En dan een mooie telefoon wil.
In de tussentijd kunnen wij bedenken of hij volgend jaar een abonnement krijgt, en zo ja van hoeveel, en wie dat dan gaat betalen. En of de telefoon verzekerd moet worden tegen diefstal en vooral verlies, ons kind kennende. Hij heeft mooi een jaar om te laten zien dat hij er zuinig op is. We gaan er vanuit dat hij ons volgend jaar smeekt om die Huawei of een andere hippe telefoon!
Wanneer kreeg jouw puber een mobiele telefoon? Wat voor één? En met abonnement of pre-paid? Ik ben benieuwd!
*dit artikel is een samenwerking
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Bij mij in groep 8. Zeker bij de kennismaking met de middelbare school aan het eind van het schooljaar is een smartphone toch wel een musthave ondertussen, want iedereen gaat dan telefoonnummers uitwisselen.
Haha, wat een heerlijk kind heb je!
Mijn oudste kreeg in groep 8 een telefoon. Of eigenlijk kocht ze zelf een telefoon van haar spaargeld (een eenvoudige van iets van 80 euro) en kreeg ze van ons een sim only abonnement, zonder internetbundel.
Ik snap wel dat je er eerder aan begint als hij zo’n eind alleen fietst, zou ik waarschijnlijk ook gedaan hebben.
Die van mij is nog maar vijf, maar wat ik zelf leuk vind , gaat hij misschien ook wel leuk vinden, zeker als snel ontwikkelende tiener waar de school ( soms) geen antwoord op heeft : Coursera . Bijv phyton leren, leuke programmeertaal ; https://www.coursera.org/specializations/python .