De laatste week van de Sinterklaastijd steeg de spanning bij ons thuis altijd tot grote hoogte. Toen ze nog geloofden in de Sint, maar ook toen er surprises gemaakt moesten worden. We zijn er nu vanaf, maar ik weet nog goed hoe dat ging toen de oudste in groep 7 zat. Wat een gedoe!
Schoenendoos beschilderen
Groep 6 was zijn eerste surprisestress moment. Omdat hij onze oudste is, en het jaar ervoor nog geen klas had overgeslagen, vielen wij totaal bleu in de surprisemania. Waar anderen dus al een jaar geoefend hadden. Hij had een jongen getrokken die ook van gamen houdt. Met zoons ‘kleine moeite, groots resultaat’ instelling bedacht hij een Playstation te maken. Gewoon, een schoenendoos beschilderen, cadeau erin, beetje propjes, hoppakee. Eenvoudig doch origineel. Topidee, vonden wij als ouders.
We hadden ons niet gerealiseerd dat de surprise voor veel ouders (en misschien kinderen) een soort traktatie 2.0 is. Dé knaller van het jaar! Waarbij tijd en geld geen rol lijken te spelen. Er is namelijk een heus surprisemuseum in de hal van school waar de creaties dagenlang tentoongesteld worden.
Toen we daar aankwamen met de schoenendoos viel onze mond open. Complete voetbalvelden met miniatuurfiguren, manshoge sneeuwpoppen van koffiebekertjes en half Disneyworld van papier maché. Pinterest, maar dan in real life. We moffelden onze schoenendoos weg tussen de drie andere playstations die tot in detail uitgewerkt waren (mét controller en nepgames). En we schaamden ons een beetje…
Vroeger
Ik weet nog hoe het vroeger ging. Toen ik jong was. Ja, eeuwen geleden. Er zat altijd een stomme surprise tussen. Van een kind dat thuis niet werd geholpen omdat hij heel veel broertjes en zusjes had, van het buitenlandse meisje dat de opdracht niet begreep. Als zij jou hadden getrokken had je echt pech. Meestal was het huilen. Had de juf je daarentegen getrokken, dan kon de decembermaand niet meer stuk. Wát een originele surprises maken die juffen en wat een mooie gedichten!
Inmiddels doen de juffen niet meer mee, maar lijken alle surprises op de juffensurprise. Hoe doen al die ouders dat in vredesnaam? Hebben ze stiekem een avondopleiding surprisesmaken gedaan? Was er een cursus bij het consultatiebureau waar ik niets van wist? Is er een geheime groepsapp?
Met terugwerkende kracht kreeg ik medelijden met het kind dat vorig jaar onze Playstation kreeg. Was hij teleurgesteld? Had hij door dat we weinig moeite hadden gedaan? En wat zouden zijn ouders ervan zeggen? Arm kind, volgend jaar krijg je vast wél weer iets leuks?
Tussendoelen
Dat moest dit jaar anders. Dit wilde ik niet nog eens meemaken. Ik, ja. En dus hebben we nu met militaire precisie een plan uitgewerkt, een ontwerpschets gemaakt met tijdschema en tussendoelen gesteld. Surprisestress ten top. En het is gelukt, we hebben nu een prachtige surprise, met origineel cadeau en hilarisch gedicht. De man werd ingehuurd voor de technische kant, voor het gedicht was ik aangesteld. (NB inmiddels ex-man, maar de taakverdeling blijft) Zoonlief heeft vooral aanwijzingen gegeven, daar is hij dan weer goed in.
Nee, het is niet de surprise van de hoofdfoto, die van ons is nog even geheim. Het lego ninjagohoofd in de uitgelichte foto is gemaakt door Pauline van voormijnkleintje.nl, zo’n moeder die wél creatief is. Of die de cursus heeft gevolgd.
Gehuurde aanhanger
Eigenlijk is het natuurlijk van de zotte, nu ik dit zo opschrijf. Ouders die zich druk maken om de surprise van het kind, de omgekeerde wereld!!! Ik kreeg vroeger best hulp van mijn ouders maar ik moest het toch vooral zelf doen. Wat is er misgegaan? Het surprisemuseum is leuk bedacht, maar schiet zijn doel zo toch totaal voorbij? En laten we vooral social media niet vergeten. Het lijkt een wedstrijd geworden wie de mooiste surprise maakt, in plaats van een gezellig feest met persoonlijke (peper)noot.
Want waarom willen we per se de mooiste surprise maken? Ik weet nu al dat het ding waar wij bloed, zweet en tranen aan hebben gewijd volgende week om deze tijd in de kliko ligt. Als het tegenzit zelfs in de vuilnisbak van school. Waarom maak je eigenlijk zo’n prachtige surprise? Denk je daarbij aan het kind dat het gaat krijgen? Of aan de ouders? Is het kind eigenlijk wel geïnteresseerd in die hele surprise, of vooral in het cadeau wat erin zit?
Het hoort erbij, het gaat voorbij, en ik moet ook niet teveel zeuren. Maar van mij mag het allemaal wel ietsje minder. Het hoeft heus geen gevaarte te worden dat met een gehuurde aanhanger naar school moet worden gebracht. Niet zo tegen elkaar op, geen pinterest surprises maar gewoon leuke, persoonlijke knutsels. Waar de ouders best advies in mogen geven, maar verder vooral op de bank voor moeten blijven zitten. De loedermoeder uithangen, zonder surprisestress. Want het is een feest voor kinderen. Toch?
- De leukste hotels met waterpark op de Canarische Eilanden - 27/10/2025
- Moet ik aan (Korean) skincare gaan doen? - 12/10/2025
- Onze ervaringen met reisvaccinaties (en tips) - 07/10/2025
Wij stappen dit jaar voor het eerst in de wereld van de SintSurprises. Thuis doen we nooit surprises en met een reden; ik ben geen knutselmoeder. Ik heb dit stokje dus ook aan vaders overgedragen. Ze zitten nu samen gezellig te verven en het wordt best leuk (wat houden we ook nog even geheim ). Ben heel benieuwd hoe het straks in de klas zal verlopen en wat de rest heeft gemaakt. Zover ik weet hebben we gelukkig geen museum
Fleur onlangs geplaatst…Winnen | De Leukste Blog Winacties wk 48
Haha zo herkenbaar. En het lullige is dat ik mijn best deed op een surprise (gevalletje slechte planning trouwens, niet eens om af te troeven), die alsnog in het niet viel bij de rest. Dit jaar een schoenendoos met gouden schoen erop. Ideaal, zo gepiept en lijkt op wat het moet voorstellen! Verf in spuitbus bij action voor een paar euro en klaar ben je.
Merel onlangs geplaatst…Biologisch vlees met één salaris? Het kan!
Hahaha, heel herkenbaar, hier zit dochterlief een schoenendoos zwart te verven. Het gedicht hou maar op, kom niet verder sint zat te denken. Pfffff, dat crea-gen zijn ze bij mij vergeten erin te stoppen. Maar wat is mijn dochter trots op haar zelf gemaakte xbox en daar gaat het ook om, vind ik. Ben benieuwd met wat voor creatie zij thuiskomt. Vorig jaar viel mijn mond open en moest ik aan de beademing. Er was een heel creatief team bezig geweest
Ik ben zó blij dat ik niet meer hoef…. Ik vond het vroeger op school al vreselijk en later met mijn kinderen dito. Bovendien moesten we er ook nog eens aan geloven op het Sinterklaasfeest bij mijn schoonouders…
Ik was daarna op!
Yeah… lang leve de ouderdom!
We hebben hier net de surprises met de familie gehad. Ik moet er niet aan denken dat ik ook nog voor mijn kinderen aan de slag moet. Het leukste is toch dat ze vol trots iets kunnen geven wat ze echt zelf gemaakt hebben.
Jacqueline onlangs geplaatst…Oefeningen met een foam roller
Op de basisschool van mijn kinderen moesten de surprises de dag van te voren worden ingeleverd op school waarbij ze nog even moesten worden goedgekeurd (!!) door de leerkracht (van de parallelklas). Ik weet van een andere moeder dat een surprise van haar kind werd ‘afgekeurd’ omdat deze te klein zou zijn…. Waarschijnlijk is dat goedbedoeld, om te voorkomen dat het ene kind een megagroot kunstwerk krijgt en de ander een slordig beplakte schoenendoos, wat dan weer voor teleurstellingen zou kunnen zorgen, maar ik vond het zelf veel te ver gaan. Wat mij betreft komt er een rem op dit soort onzin en wordt de regel dat het kind het vooral zelf moet maken (hooguit met een beetje hulp), Want wat je nu ziet zijn toch vooral de creaties van handige ouders, naar mijn mening, Dat begon trouwens al in de kleutergroepen, hier moesten de kinderen een versierde schoen meenemen en daar kwamen ook creaties binnen die geen kind van 5 zou kunnen maken. En dan nog een juf die daar complimenten voor geeft, terwijl mijn kind met een slordig (maar wel zelf beplakt laarsje aan komt zetten 🙁 Ik vind dat basisscholen (en ouderraden?) daar best eens een beetje over na zouden mogen denken!
Ik vind het absurd. Het zijn ook vaak niet meer de kinderen zelf die de surprise maken. Er was ooit een heuse houten gitaar geknutseld…. Het gaat eigenlijk niet meer om surprises maken heb ik de indruk.
Nicole Orriëns onlangs geplaatst…Win een pakket met thee van Evans en Watson
Om die reden worden er op de school waar ik werk geen surprises meer gemaakt. In plaats daarvan wordt er vanaf groep 5 in iedere groep een dobbelspel gespeeld, waarbij ieder kind met 1 cadeautje naar huis gaat.
Voor ons idd het eerste jaar. Na de afgelopen jaren zulke mooie creaties de school in zien komen. Hierdoor voelde ik mij verplicht onze dochter te helpen om idd teleurstelling te voorkomen. Het is eigenlijk te gek voor woorden dat je je als ouder zo bezig houd met een surprise van je kind. Hoop dat het OC hier volgend jaar wat mee zal doen.