Alles wat je tegen mij zegt kan tegen je gebruikt worden. Ja, dat heb je net mensen die stukjes schrijven. Pas dus vooral op wat je zegt als je naast me zit op een verjaardag…
Ha, natuurlijk valt het wel mee. Ik ga niet zomaar over alles en iedereen schrijven. Sterker nog, ik noem zelden namen in mijn blog. Maar ik schrijf wel over dingen die ik meemaak in het dagelijks leven, ik heb niet voor niets een lifestyleblog. En ja, daar kunnen af en toe situaties in voorkomen waarbij je denkt: hé, was ik daar niet ook bij?
In boeken zie je voorin soms zo mooi staan: Elke gelijkenis met bestaande gebeurtenissen en/of personen berusten op puur toeval. Ik vind het een mooie zin, maar ook verdacht. Als je een boek schrijft, gebruik je tenslotte heel vaak situaties die je kent, zo lijkt mij dan. Niet per se die je zelf hebt meegemaakt, maar bijvoorbeeld iets wat een ander heeft meegemaakt of wat je via via hebt gehoord. Daar geef je met je fantasie dan een eigen draai aan. Toeval my ass.
Blogs
Columns en blogs zijn nog een stuk minder fictief. Bij mij werkt het vaak zo dat ik iets meemaak, en daar vervolgens over na ga denken. In mijn hoofd vormt zich dan een verhaal dat ik op wil schrijven, met vaak een punt dat ik wil maken. Ik schrijf dit vanuit mijzelf, mijn visie, hoe ik er over denk, maar de situatie die aanleiding geeft kan van alles zijn.
Inderdaad, dan kan het dus zijn dat jij en ik iets meemaken waar ik een blog over schrijf. Een ochtend in de sportschool, het bezoek aan een concert, een avondje bioscoop. Sowieso zal ik je naam nooit noemen, maar het kan zijn dat je jezelf erin herkent.
Vind je dit vervelend, of voel je je aangevallen? Dat is niet de bedoeling. Nou, behalve als jij die marlboroschoorsteen bent die loopt te zeiken over mijn luxe-vakantie. Dan mag je je aangesproken voelen. Want ja, ook mijn frustraties uit ik wel eens via de blog. Dat werkt bijzonder louterend, kan ik je vertellen.
Twijfel je of het over jou gaat, kun je het gewoon bij mij navragen. En vind je het vervelend hoe ik iets heb omschreven, dan haal ik het met liefde weg. Dat is het voordeel van online media, je kunt het altijd veranderen.
No go area’s
Zijn er ook no go area’s voor mij qua schrijven? Ja, natuurlijk. Ik smulde bijvoorbeeld van het verhaal van Suus Ruis in de Linda, waarin ze schreef over haar seksleven. Lees nieuwsgierig de columns van Suzanne Rethans in Jan, waarin ze schrijft over het verlaten van haar gezin voor haar minnaar. Vind het mooi dat bloggers als Elisabeth durven te schrijven over uitwasbaar maandverband. Of andere mamabloggers die schrijven over peutermasturbatie, over bedplassen of over de slechte band met hun schoonfamilie. Maar zelf over zoiets schrijven? Nooit. Als ik het al zou meemaken.
Ook blijft het altijd lastig wat wel en niet op te schrijven over het gezin. Dat probleem hebben meerdere mamabloggers. Die schrijven over hun kinderen, over opvoeding, over wat er wel eens misgaat als loedermoeder. Ik schreef bijvoorbeeld over mijn kind met een stempel. En over hoogbegaafdheid. Dit plemp ik niet ondoordacht op internet. Ik denk hierover na. Wil ik dat iedereen dit weet? Denk ik dat mijn kind hier last van krijgt? Wat schrijf ik op over de school? Over andere kinderen?
Schrijven over kinderen
De vraag is natuurlijk of de kinderen er last van krijgen later. Ik krijg af en toe best commentaar over wat ik schrijf over mijn kinderen. Maar goed, ik denk dat ik het op deze manier voor mij en mijn gezin goed doe. Ik wil namelijk ook een taboe doorbreken en qua hoogbegaafdheid heb ik naar mijn gevoel al heel veel mensen kunnen helpen. Daar hebben we allemaal wat aan, ook mijn kinderen.
Met foto’s van kinderen ben ik niet zo scheutig, met de namen al helemaal niet. Ook dat verschilt per blogger, sommigen laten hun kinderen niet online zien en noemen wel de namen, of andersom. Aan de andere kant begrijpen mijn kinderen heel goed dat er, als wij gratis kaartjes krijgen voor een attractiepark, foto’s moeten worden gemaakt. Hier werken ze ook aan mee, maar alles gaat in overleg. Tot nu toe wegen voor hen de voordelen een stuk zwaarder dan de nadelen. Ze plukken de vruchten van mijn hobby/bijbaan!
Zo zijn er nog veel meer dingen waar ik niet over schrijf, die ik hier uiteraard niet zal noemen. Dus echt, er wordt over nagedacht. Mocht je bang zijn dat ik een stukje over jou schrijf (bijvoorbeeld als je iets van me koopt op marktplaats ;)) dan moet je dit vooral zeggen. Mocht je het juist leuk vinden kun je er ook iets over zeggen, wie weet krijg ik er heel veel inspiratie van!
- Tot wanneer slapen kinderen bij je in bed? - 19/09/2024
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
Ik had t laatst nog met dat artikel over Rogier die maar niet de was wilde doen. Ik dacht al dat mijn schoonouders boos zouden worden. Inderdaad! Rogier vond het echter wel grappig, dus hij heeft ze wat rustiger gekregen. Maar tis nog niet over geloof ik. Ik bemerkte nog wel een soort afstand… Maar goed, t heeft wel geholpen. Deze week 50-50 de was gedaan. RELAXED MAN!
Ik vind dat je hierin altijd heel netjes bent, dus zou me ook geen zorgen maken als je over mij zou schrijven (alsof dat ooit zou gebeuren… het Westland is hier om de hoek, maar ik kom er vrijwel nooit).
Zelf deel ik ook niet zo snel iets waarin mensen herkenbaar naar voren komen. Soms wel jammer, want ik maak best wel bijzondere dingen mee met bijvoorbeeld mijn studenten. Maar ik ben dus geen meester Bart.