Stevige stappers. Och, wat heb ik een hekel aan die woorden gekregen. Op zich is er niets mis mee, zou je zeggen, ware het niet dat mijn schoenen vroeger altijd een beetje laatdunkend zo werden genoemd. ‘Zo, jij hebt stevige stappers!’ zeiden mensen dan al grappend. Pijnlijk, want ik had ontzettend slechte voeten, steunzolen en aangepaste schoenen. Dat wilde ik natuurlijk helemaal niet, ik wilde hippe schoenen, net als iedereen. Maar dat was niet goed voor mijn voeten.
Toen ik eenmaal ging puberen was ik helemaal eigenwijs: ik kocht gewoon schoenen die ik leuk vond, of ze nu goed zaten of niet. In de zomer liep ik alleen maar op slippers. Funest voor je voeten, maar goed, het oog wil ook wat, niet waar? Tot ik pijn ging krijgen aan mijn knieën en rug, en me realiseerde dat ik ‘stevige stappers’ nodig had.
Gelukkig is mode aan verandering onderhevig. Daarbij ben ik zelf ouder en wijzer, en maakt het me minder uit wat anderen denken. Ikzelf moet schoenen mooi vinden, dat wel, maar wat de rest ervan zegt interesseert me geen zier. Maar wat blijkt: inmiddels loopt iedereen op stevige stappers. Is de hele wereld ineens wijzer geworden? Of ligt het aan mij? Nou ja, anyway, ik doe graag mee met de trend.
Stevige sneakers
Natuurlijk heb ik wel elk jaar nieuwe stevige stappers nodig, want kom op, ik blijf een vrouw met een schoenentic. Waarbij de sportieve look steeds beter gaat passen, met dat goddelijke lichaam van mij. Neem nou de sneakers van Nubikk schoenen: een paar jaar geleden moet ik er niet aan denken met zulke dingen te lopen, nu zijn ze superhip. En vind ik ze eigenlijk best leuk, zeker voor de zomer:
Stevige sjieke schoenen
Mijn sportieve momenten hebben alleen nog niet helemaal de overhand in mijn leven, en naar feestjes wil ik graag iets sjiekere schoenen aan. Maar ook hier geldt: wel stevig. Op pumps breek ik mijn enkels, om van mijn nek nog maar niet te spreken. Staat ook heel raar trouwens, als je doorgezakte enkels hebt en je trekt pumps aan: je loopt dan een soort te klossen alsof je klompen aan hebt.
Ballerina’s werken voor mij het beste. Makkelijk in te stappen, niet te hoog maar het liefst wel met een klein hakje. Gelukkig vond ik ballerina’s met een goed voetbed bij Gabor, waardoor mijn enkels automatisch minder doorzakken en mijn benen dus rechter staan.
Hierbij geldt natuurlijk, net als bij alle schoenen die ik aanschaf: kwaliteit is belangrijk. Met een paar slappe schoenen van de prijsvechter maak ik mijn lijf gewoon kapot. Maar er blijken dus weldegelijk leuke schoenen te bestaan die ook nog stevig zijn!
Hardlopen
Inmiddels gaat het zo goed met mijn voeten, knieën en rug, dat ik langzaamaan het hardlopen weer ga oppakken. Dat het lente wordt, draagt hier natuurlijk ook ontzettend aan bij. Ik loop het liefst alleen met een zonnetje en minimaal 15 graden. Eerder schreef ik al over mijn aangeschafte hardloopschoenen voor platvoeten, dus qua schoeisel heb ik geen excuus meer om niet te gaan.
Blote voeten
Ik baarde drie kinderen die allemaal gezegend zijn met mijn doorgezakte enkels. Het grappige is: inmiddels wordt het gebruik van steunzolen juist afgeraden, omdat het de spieren en pezen in de benen ‘lui’ zou maken. Zit best wat in! Op blote voeten lopen schijnt het allerbeste te zijn, omdat je voeten zich dan uit zichzelf corrigeren.
Prima, ik ga snel weer een zonvakantie boeken als dit weer kan, zodat we lekker veel op blote voeten kunnen lopen. En voor in de koudere periodes hebben we nu allemaal onze stevige stappers!
De uitgelichte foto is van shutterstock
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Super herkenbaar verhaal. Hier ook iemand met slechte voeten. Moest toen van de schoolarts naar de orthopeed, Ze hoorde mij lopen en er moest maar eens naar de voeten gekeken worden. Klopt wel dat ik als kind al een beetje (veel) kinik-platvoeten en x-benen had. Eenmaal bij de orthopeed dan wist je het wel, dan kreeg je steunzooltjes voorgeschreven. In de volksmond heette het toch ook “de steunzolendokter”.
Na lopen, hinken, staan en op de tenen lopen werd het oordeel geveld. Ik kreeg/moest steunzolen. Deze konden toen altijd direct worden aangemeten in het naastgelegen ruimte, alwaar de assistente van de orthopedisch-instrumentenmaker gelijktijdig zitting hield. Je moest toen op een tafel stappen en op een bankje tegen de muur gaan zitten. Je benen strekken, waarna de assistente een soort houders achter de knieholtes plaatste om de benen mooi recht te laten houden. De voeten mocht je slap ontspannen laten bungelen. Ze paste hierop een aantal metalen plaatjes aan de voeten om de juiste maat van de steunzolen te bepalen. Deze metalen plaatjes hingen oplopen in maat aan een bord aan de wand. A|s éénmaal de juiste maat bepaald was, werden er gipsafdrukken van de voeten gemaakt. De voeten werden hierop ingezwachteld met dat kleffe lauwe gipsverband,. 10 minuten zo blijven zitten en je voeten niet bewegen totdat het voldoende was uitgehard.
Na 14 dagen werd je dan terugverwacht om de nieuwe metalen voetvormers bij “de steunzolenboer” te komen passen. Kreeg als kind altijd die metalen/stalen steunzolen. De eerste paar dagen als je nieuwe had, pijn aan de voeten, maar dat was na een weekje weg , Die metalen steunzolen hadden z’n knikleertje welke vaak los schoot van het klinknageltje. Maar als kind deerde dat niet zo veel, het kwam regelmatig voor dat je nieuwe moest laten aanmeten, omdat de “oudjes” weer te kort waren of niet meer goed aansloten op den voeten. Later moesten ze dan ook wel eens worden opgeklopt. (Jij ze dan ook altijd gehad via gipsafdruk en die metalen/stalen?)
Idd, ze moesten worden gedragen in van die stevige stappers van Piedro, Renata of Bunnies. Ik noemde het altijd “nonnenschoenen”. Deze schoenen hadden een los en uitneembaar voetbed, waar dan de losse steunzooltjes voor in de plaats werden gelegd. Wel altijd zorgen dat ze die metalen steunzooltjes niet te breed waren anders trapte je je dure kinderschoenen binnen de kortste keer uit elkaar.
Leuke moderne schoenen kreeg ik ook niet vanuit huis. Leuke collegeschoenen waren er dus voor mij helaas niet bij. Super balen !! In mijn pubertijd de steunzolen eruit gemikt. Het paste niet meer bij mijn leven. Later ze toch maar weer laten op-/aanmeten, want ik kon toch niet zonder. Last van voeten, knieën en rug (verstand komt pas met de jaren).
Schoenen van de merken Durea, Gabor, Verhulst, Hassia, Footnotes en Thinks heb ik ook altijd. Dus de duurdere merken met los en uitneembaar voetbed.
Klopt ook dat ze bij kinderen veel later starten met steunzolen. Vanaf een jaar of 8 komt het dan ter sprake. Nou vroeger kreeg je als kind ze al toen je 4/5 jaar was. Maar toen was ook het idee dat kindervoeten zwak waren en gesteund dienden te worden. Tegenwoordig gaan ze meer uit van het zelf corrigerend vermogen van de voeten. Weet niet of je wel eens op die jonge meiden let hoe die lopen? Ronduit verschrikkelijk en dan het schoeisel wat ze dragen…
Onze dochter heeft dezelfde voeten als mij. Heb hemel en aarde bewogen voor steunzolen voor haar en uiteindelijk zijn ze ook voorgeschreven en aangemeten. Ook hier alle verhalen gehoord van, “het valt wel mee de voetenstand”, “ze groeit er wel overheen” en “ze is nog zo jong”. Blootvoetslopen is de trend e.d., vroeger was het zoveel mogelijk de steunzolen erin om druk op te bouwen. Als kind ook nog wel geweest bij heilgymnastiek om beter te leren lopen en bij elke stap na te denken hoe je loopt/staat (niets geholpen).