Let wel: dit stuk heb ik geschreven naar aanleiding van gedachtespinsels in mijn hoofd. Er is geen wetenschappelijke onderbouwing gebruikt, dit is gewoon hoe ik het zag op het moment van schrijven.
Naar aanleiding van mijn vorige stukje over de chaos in mijn hoofd kreeg ik veel reacties. Waaronder de suggestie dat ik ADHD zou kunnen hebben. Ik zou zelf meer aan ADD denken, omdat ik anders de meest luie ADHD’er zou zijn die er bestaat. Maar wie weet!
Kenmerken van ADHD enzo
De kenmerken van ADHD, ADD, hoogbegaafdheid, hooggevoeligheid en zelfs autisme hebben veel van elkaar weg. Mijn nu zo rustige zoon is toen hij jonger was regelmatig door anderen bestempeld als ADHD’er. En ik als slechte opvoeder, al sprak niet iedereen dat even hardop uit. Uiteindelijk is hij op een breed vlak getest, en vanwege zijn intelligentie is hij een klas vooruit gegaan. Sindsdien heb ik een compleet ander kind. Rustig, lekker in zijn vel, zegt niet meer dat hij dood wil… hij heeft leuke vriendjes en vermaakt zich. Niets meer van de ADHD kenmerken zichtbaar. Nou ja, na een slush puppie dan misschien.
‘Mijn zoon vertoont voornamelijk nog ADHD-kenmerken na een slush puppie’
In ‘mijn’ tijd hoorde je nog niet over ADHD, en werd er ook niet op getest. Het psychologisch onderzoek waar ik op 6-jarige leeftijd met mijn ouders voor naar Tilburg ging, spitste zich toe op IQ. Dat was hoog, dus daar bleef het ook bij. Een klas overslaan moest alles oplossen.
Ik pakte mijn etui en mijn stoel, en ging van groep 4 naar groep 5. Dat was het wel, eigenlijk. Dat ik op sommige vlakken ver vooruit was maar op andere vlakken hiaten had, daar was toen nog niet zoveel zicht op. Tafels heb ik nooit goed geleerd. Nu moet ik zeggen dat ik daar nog nooit in mijn leven last van heb gehad, dus soit. Met een hoge intelligentie kun je veel compenseren.
Mijn zoon is mogelijk dyslectisch. Dit is moeilijk te testen omdat hij op het niveau van zijn leeftijd wel redelijk scoort. Op het niveau van zijn klas, een jaar hoger dus, scoort hij onder de onderlijn. Is hij dan dyslectisch of niet? Hij heeft wel wat kenmerken.
Stempels
Al met al is het niet makkelijk om ergens een stempel op te drukken. Bij ons zijn er al een hoop stempels voorbij gekomen. De enige stempel die mijn zoon en ik delen is die van hoogbegaafde. Dat is nog best een prettige stempel, klinkt een beetje arrogant maar niet negatief.
‘Waarom wil je per se een stempeltje op je kind plakken?’ is voor mij een veelgehoorde vraag. Ik zie dat echter anders. Ik wil weten wat mijn kind drijft tot bepaalde acties en gedrag, en op welke manier ik hem kan helpen. Invliegen met het beeld hoogbegaafde zorgt dat je heel andere stappen neemt dat met het beeld ADHD’er of autisme. Veel kenmerken zijn hetzelfde maar oplossingen kunnen heel anders zijn.
Neemt niet weg dat rust, regelmaat en duidelijkheid bij al deze kinderen erg belangrijk zijn. En dat je met een hoogbegaafde moeder misschien dubbel pech hebt, zeker als ze veel aan haar hoofd heeft. Die rust en regelmaat zijn soms ver te zoeken. Na wat googelen kwam ik op de term ‘creatieve chaoot’. Een verzamelnaam met een positieve klank voor mensen zoals ik. Er is zelfs een lijstje met BCC’ers, bekende creatieve chaoten. Ik sta er nog niet tussen, maar dat kan nooit lang duren.
Laten we proberen ‘probleemkinderen’ en ‘lastpakken’ als creatieve chaoten te zien. Laten we het eigenwijze zien als positieve eigenschap, en talenten als goed kunnen organiseren, situaties goed kunnen overzien, humor hebben koesteren. Veel van deze mensen zijn als kind lastig, maar met de juiste begeleiding kunnen ze het heel ver schoppen.
Lastige kinderen?
Een leuk boek om in dit kader te lezen is ‘Lastige kinderen? Heb jij even geluk!’ van Berthold Gunster. De man van het omdenken, ja. Hij noemt het opvoeden van kinderen vastdenken: kijken naar wat er niet is en wel zou moeten zijn. Alleen maar frustrerend. Zo ver wil ik niet gaan, een beetje opvoeden hier en daar kan geen kwaad, maar in zijn boek beschrijft hij wel een aantal leerzame situaties. Kijk wat voor probleem er is, of het wel echt een probleem is, en of je als ouder misschien oorzaak voor het probleem bent.
Voor mij was dit een eye-opener. Meestal was ik namelijk het probleem. Ging het niet zoals ik dacht dat het zou moeten gaan. Sinds wij een extra maaltijd hebben ingelast om 15.30 uur hebben we stukken minder strijd over honger voor het eten. Zomaar een voorbeeld.
Ineens bedenk ik dat de was al een uur nat in de machine zit. Later meer over dit onderwerp. Reacties vind ik erg fijn!!
‘Veel kenmerken zijn hetzelfde maar oplossingen kunnen heel anders zijn. Mooi gezegd. Zo zie ik het ook. Mijn zoontje heeft klassiek autisme. Ik ben toch heel blij met zijn’ stempel’, want daardoor zit hij wel al jaren op de perfecte school. Een ‘verkeerde’ stempel had dan ook heel anders uit kunnen pakken. Juist omdat de dingen die jij noemde zoveel overlappingen heeft is zo’n stempel belangrijk. ‘Denken in oplossingen en niet in problemen’. En daar hoort opvoeding ook bij. Een stempel wil niet zeggen dat je alles hoeft te tolereren. Grappig feit is, dat ik ook aan mijn was zat te denken tijdens het lezen. Hoewel ik die al een uur geleden heb opgehangen.
Ik heb op 45 jarige leeftijd het stempel autisme gekregen en eerlijk gezegt ben ik daar soms best blij mee. Ik was niet anders, “raar” of iets dergelijks maar ik functioneer toch net even anders en dat hinderde mij in mijn doen en laten en vooral in mijn werk. Nu weet ik wat ik heb en kan er beter mee om gaan. Mijn autisme heeft veel voordelen en die nadelen daar kunnen we wat aan doen.
Mooi geschreven Lisette. Inderdaad is er veel overlap waardoor het soms ook voor professionals lastig is om te kijken wat er aan schort. Er worden zeker ook stempeltjes uitgedeeld die eigenlijk niet kloppen helaas. Met alle gevolgen van dien. In mijn werk en als moeder van 3 kinderen signaleer ik ook veel op dit gebied. En vergeet, als het om ‘ lastige kinderen’ gaat ook niet de invloed van de leerkracht. Er zijn veel voorbeelden van kinderen die door de ene juf worden weggezet als probleemkind en die (na veel gedoe op school) bij de andere juf ineens helemaal opbloeien.
Top stukje weer en zo herkenbaar!! En ik heb helaas wel ADHD en mijn zoon ook maar gelukkig goede medicatie en we kunnen nu weer door 1 deur, behalve na bepaalde kleurstoffen hahah
Herkenning!! Mijn dochter, een geweldige meid, met lief karakter en een geweldige dosis humor.
Een echte creatieve chaoot!
Ik word altijd een beetje kriegel van het woord “stempel”. Want wat jij ook al schrijft: je zou je maar niet weten wat er is, dan kún je er ook helemaal niets mee. Maar onze samenleving vind dat als je dat wilt, het laten onderzoeken dus, dat je dan stempeltjes aan het plaatsen bent. Raar eigenlijk, want als ik laat onderzoeken of ik mogelijk een ziekte heb of bij bijv. darmproblemen, dan heeft ineens niemand het meer over stempeltjes.
Mijn beide zoons zijn dus bestempeld met ADHD, ikke ook! En daar zijn we toch blij mee! We weten sinds we dat hebben er zooooveel beter mee om te gaan en dat scheelde ook heel veel ellende op school. Moet je bedenken hoe weinig mensen je “meekrijgt” in de oplossing als er niets is waarmee je kunt aangeven waar het vandaan komt.
De was heb ik van het weekend gedaan, dus ik blijf hier nog even zitten. 😉
Heel herkenbaar. Vooral dat dezelfde kenmerken en andere oplossingen. Best moeilijk om een hoogbegaafd kind te hebben, Mensen hebben vaak weinig begrip voor de problemen die hierbij horen. Zeker omdat op veel vlakken ze juist achter lopen. Toen mijn zoon en dochter getest waren en dat er uitkwam vielen er ook veel dingen uit mijn eigen jeugd op zijn plaats 😉
Een veelgehoord probleem. Op de clubjes met HB kinderen waar mijn kids naartoe gaan zijn ook koffiemomenten voor de ouders. De ouders komen er vaak nog blijer vandaan dan de kids, eindelijk herkenning! Helaas zijn sommigen ook al behoorlijk vastgelopen voor die tijd. Hoe meer openheid en erkenning voor hoogbegaafdheid er komt, hoe beter. Lijkt mij