Onze ervaringen in een stacaravan

Ik schreef jullie eerder uitgebreid over mijn eerste echte kampeerervaringen. Eén en al vreugde en jolijt. Wat ik me niet echt realiseerde, is dat ik in die dagen supermooi weer had. Zonnige dagen en warme nachten. Een bos voor de schaduw en af en toe een wolkje tegen de ergste hitte.

Hoe anders is kamperen als het zeikt van de regen. Dagenlang. Nou, dat weet ik nu! Want we hadden deze zomervakantie ook nog een gezinsvakantie voor de boeg. Waarbij elk kind vlak van te voren nog eens vroeg: ‘gaat papa eigenlijk ook mee?’ Ja, niets is vanzelfsprekend bij ons!

Luxemburg

Na onze autoreis arriveerden we moe maar voldaan in het mooie Luxemburg. Een camping redelijk hoog op een berg, zonovergoten en met een leuke speeltuin voor de kids.

En hoe gezellig een tent ook is, wat ben ik blij dat ik in dit geval had gekozen voor de meest behaaglijke accomodatie van deze camping, namelijk een ‘luxe’ stacaravan. Ja, luxe tussen aanhalingstekens. In vergelijking met een tent is het in ieder geval bijzonder luxe. Dat ontdekten we vooral toen het drie dagen lang achter elkaar non stop zeek van de regen. In het dal was het volgens de buienradar 16 graden, op de berg haalden we waarschijnlijk hooguit de 14.

Zet een pannetje water op het gas en je hele stacaravan is binnen no-time warm. In vergelijking met een luchtbed tegen een nat tentdoek zijn drie slaapkamers met losse bedden best behaaglijk, en als klap op de vuurpijl was er zelfs een tv met Nederlandse zenders. Konden de kinderen om 6.30 uur mooi naar brandweerman Sam kijken.

Trage wifi en stommelende buren

Natuurlijk, voor hen viel de accomodatie wat tegen. In vergelijking met thuis dan. Ze wilden liever allemaal een eigen slaapkamer, de Wifi was niet snel genoeg en de tv kon niet op pauze. Maar steeds wijzen naar de verregende tentjes en chagrijnige kampeerders aan de overkant hielp enorm. Wel goed voor die verwende nesten, een beetje behelpen.

Zo’n stacaravan, die is niet bepaald geluidsdicht. Het gestommel was zo luid dat ik regelmatig verwilderd wakker schrok omdat ik dacht dat de buurman bij me in bed kroop. Mijn man schrok dan weer wakker omdat ik steeds riep: ‘maar buurman, wat doet u nu?’ Die Nederlandse televisiezenders ook… Het was verder wel lekker knus in het bedje van 1.40 meter, met draaiende manlief en gemiddeld 1 kind, al was een week echt lang genoeg.

Vuilniszakken voor het raam

De beste tip kreeg ik al eens van een doorgewinterde vriendin, hij geldt ook voor vakantiehuisjes: neem vuilniszakken en tape mee. De gordijnen in een stacaravan zijn namelijk zelden verduisterend en je wilt graag dat je kinderen slapen tot het moment dat de supermarkt open gaat. Kun je ze mooi voor broodjes sturen. Het afplakken van de ramen is dan een uitkomst.

Dat zo’n Luxemburgse camping voor 95% uit Nederlanders blijkt te bestaan is niet handig als denkt dat mensen je hoofd (of je bratwurst) herkennen van je blog. Wat ook gebeurde. Gelukkig ben ik niet lastig gevallen, zo erg als bij Syl is het nog niet. Verder is het ideaal dat iedereen Nederlands spreekt, ook het personeel en zelfs de mensen in de omliggende dorpjes. Vooral voor de kinderen. En de man die het Westland zelden uit komt maar wel elke dag een Nederlandse krant moet kopen.

Badminton

En na drie dagen regen en een dagje twijfel kwam dan toch de zon. Iedereen fleurde op, begaf zich naar buiten, en het werd supergezellig in speeltuin en ligweide. Er werd volop gebadmintond, werkelijk, die sport moet weer hip worden! Na veel bier wordt het zelfs leuk! Kortom, uiteindelijk een prima vakantie op een heerlijke camping. Het went wel, dat campinglife…

Sightseeing in de omgeving

Op onderstaande foto op de achtergrond het eeuwenoude kasteel van Larochette. Uit de 11e eeuw ofzo. Dat het een ruïne was (regen! geen dak!) met nauwelijks toeristische informatie (maar wel een behoorlijke entreeprijs) deerde de kinderen niet. Zij vonden het magisch en verzonnen bij elk hoekje een verhaal.

Bij deze boswandeling scheen de zon, vandaar het fotomoment. Op de voorgrond probeerde ik uit alle macht zonder frons op de foto te gaan. Dat is gelukt, maar erg charmant is hij niet. Als er botoxproducenten zijn die mijn blog lezen en op zoek zijn naar een samenwerking: ik hou me aanbevolen!

• About
• Latest Posts

Lisette

Blogger at Lisette Schrijft

Lisette (35) is de oprichter van Lisette Schrijft. Naast stukjesschrijfster is ze moeder van drie kids van 12, 9 en 7, echoscopiste en tuindersvrouw. Check ook Lisette Schrijft op social media om op de hoogte te blijven!

Latest posts by Lisette (see all)

• De halve finale van Liora’s Maestro: zo deed ik het! - 26/01/2020
• Welke pretparken zullen we dit seizoen bezoeken? - 25/01/2020
• Hoe bevalt de Eenvoudig Leven Agenda 2020? - 24/01/2020