Voordat je kind op de basisschool zit, heb je geen flauw idee van de impact die speeldates hebben. Tuurlijk, misschien gaat je peuter wel eens een ochtendje naar een neefje of nichtje, of komt er een vriendin met kind een bakkie bij je doen. Maar de echte die hard speeldates beginnen in groep 1. En ze beheersen je leven. Echt.
De eerste speeldates
Ik weet het nog goed, de eerst speeldate van mijn zoon. Hij zat koud in de kleuterklas of hij vroeg: ‘mag D. vanmiddag bij ons spelen?’ Ehh.. ja, weet ik veel, van mij wel. Maar nee, D. mocht nog niet spelen van zijn moeder, want hij kwam elke dag zó moe uit school, dan moest hij even rusten.
Nu zijn mijn kinderen nooit moe, en al zeker niet na een schooldag, dus mijn kleuter ging de kring rond en vond uiteindelijk een kleutertje dat wél wilde spelen. Zijn moeder vond het geen probleem als ik hem meenam. Waarom niet, dat merkte ik pas toen we thuis waren. Wat een druktemaker! Hij pakte mijn laptop, sprong op de bank en probeerde via het raam het balkon te bereiken. Poeh!
Inmiddels zijn we zeven jaar verder. En waar ik in die tijd doodmoe was als er één vriendje mee was uit school, breng ik nu hele woensdagmiddagen door met een kind of zeven. Want ze zitten nu allemaal op school en nemen dus allemaal een speeldate mee, de oudste soms zelfs twee. Dat is makkelijker met minecraft ofzo. Onlangs kocht ik nota bene een grotere auto zodat ik alle kinderen veilig kan vervoeren, want op het dak binden bleek niet zo succesvol als ik hoopte. Speeldates beheersen dus mijn leven!
Een speeldate plannen
Het ergste vind ik de planning van de speeldates. Voor sommige kinderen worden de dates weken vooruit gepland, bij sommigen gaat het ad hoc. En dan: wie kun je wanneer vragen? Kinderen hebben het superdruk. Jantje kan niet op maandag en donderdag, Pietje moet op woensdag naar oma en kan op vrijdag wel maar niet bij hem, en Kees kan juist op dinsdag maar dan niet bij ons, want dan is ophalen lastig.
Dat soort dingen bijhouden voor drie kinderen en al hun vriendjes en vriendinnetjes is best een taak, en ik ben het overzicht regelmatig kwijt. Sterker nog, ik moet zowat een family planner aanschaffen om alleen de speeldates te regelen. Meer dan eens is het misgegaan en sprak ik per ongeluk met twee kinderen tegelijk af. Of sprak ik af op een dag dat we helemaal niet konden. Mijn kinderen maakten ook wel eens zelf afspraken, maar realiseerden zich niet dat niet elk kind dat kan. Of rekende ik erop dat mijn kind kon spelen (omdat ik zelf weg moest) en ging de speeldate niet door. Met gejank tot gevolg, meestal door mij. Wat een gedoe!
Voorbeelden van helse speeldates
Is het dan gelukt om af te spreken, dan is het no maar de vraag hoe de speeldate verloopt. Ik heb al wat meegemaakt, zo door de jaren heen. Die keer dat er brand bij de buren was, en ik met een auto vol kids niet naar huis kon op woensdagmiddag. Het alternatief, naar de McDonalds en daarna naar de speeltuin, vonden de kids super en de week erna hoopten ze weer op brand. Ik niet natuurlijk, en daarnaast was ik platzak en kapot. Of die keer dat een kind in zijn broek scheet en van schaamte bovenop de linnenkast klom. Die keer dat het vriendinnetje na het slijm maken haar handen in de wc ging wassen en zo hard in haar handen wreef dat de plee van vloer tot plafond onder het roze slijm zat.
Soms moet ik extra naar de winkel. Want na een woensdagmiddag met zeven kinderen (waarvan drie pubers) is de voorraad brood, snoep, chips, limonade en frisdrank er compleet doorheen. Aan de andere kant kon ik het meisje dat geen suiker en geen varkensvlees mocht niet meer bieden dan een droge cracker en een appel. Vaak moeten er knutselspullen aangeschaft, want meisjes blijken er op een middag ook drie schappen aan action knutselzooi doorheen te jagen. Jongens daarentegen komen met andere plannen: mogen we fikkie stoken? Mogen we in de sloot zwemmen? Mogen we op het dak van het tuinhuisje klimmen? Of ze gaan op een onbewaakt ogenblik voetballen in de woonkamer. Voorheen maakte ik op woensdagochtend het huis schoon, daar ben ik snel van genezen.
Positieve kanten van speeldates
Gelukkig zijn er ook positieve kanten. Ja, je verwacht het niet na bijna 800 woorden aan geklaag hè. Je zult misschien denken: zeg dan gewoon nee tegen speeldates! Of laat ze niet altijd bij jou spelen! Het punt is: ik ben dolblij dat mijn kinderen zoveel speeldates hebben. Niet voor mezelf, maar voor hen. Ik had vroeger erg weinig vriendinnetjes, en gun mijn kinderen een groter sociaal netwerk. Daarom zeg ik bijna altijd ja. Dat ze dan vaak bij ons willen spelen omdat bij ons ‘alles mag’ dat neem ik dan maar op de koop toe.
Daarnaast is het gewoon eigenbelang. Zijn mijn kinderen gedrieën thuis, doen ze niets dan ruzie maken. Met vriendjes erbij gaat het vaak stukken beter. Twee naar boven, twee naar buiten en twee in de woonkamer, en ik heb er geen kind aan. Als ze niet op de kast of op het tuinhuis klimmen dan. En hoe groter ze worden, hoe leuker. Ik hoef nu geen vreemde billen meer af te vegen, maar heb wel superleuke gesprekken aan tafel. Waarbij ik ook wel eens de andere kant hoor van een verhaal dat mijn kind eerder heeft verteld, of dingen die de juf wél goed heeft gedaan die dag.
Ik ga er maar vanuit dat ik heel sociale wezens aflever die later dankbaar zeggen: ‘wat fijn mam, dat er altijd kinderen bij ons konden spelen’. Tot die tijd probeer ik te genieten van de speeldates. Of in ieder geval in- en uit te blijven ademen…
Hoe denk jij over speeldates? yay or nee?
- Boer zoekt Vrouw aflevering 8: om te huilen zo saai - 21/04/2025
- Vliegen vanaf Rotterdam Airport: de voordelen en nadelen - 19/04/2025
- Londen in de zomer? Doen! - 16/04/2025
Geef een reactie