Er zijn van die trends waar ik maar weinig van begrijp. Vandaag wil ik het over één speciale trend hebben, namelijk slijm. Want echt, daar snap ik helemaal niets van.
Oude en nieuwe trends
Kijk, dat de knikkers, het springtouw en de hoelahoep elke tien jaar terugkomen weet ik inmiddels. En dat Ztringz een hippe naam is voor een aan elkaar geknoopte veter ook. Maar er komen ook regelmatig nieuwe trends bij, en die snap ik niet altijd.
Soms zit er een psychologie achter. Denk aan fidgetspinners: apparaatjes die binnen no-time uitverkocht waren en waar de winkeliers nu, een jaar later, nog voorraadkasten van vol hebben omdat de trend ineens voorbij was. De dingen waren bedoeld voor concentratie en uitgevonden door een moeder van een kind met ADHD. Prima, want zolang de kids ze niet bij elkaar naar de harses gooiden, waren het aardige dingen. Ze maakten geen herrie en er zaten geen lichtjes op. Ideaal speelgoed, voor moeders dan.
De fidget spinners hielden het niet lang vol. Net als de loom-elastiekjes en de aquabeads die toch de echte strijkkralen niet konden verslaan. En het jammere met zo’n trend die snel voorbij gaat, is dat je nog eeuwen met die rommel blijft zitten. Want een schoenendoos vol kleine gekleurde elastiekjes weggooien? Ook zonde.
Slijm
Er is echter ook een trend die ik helemaal niet begrijp, en dat is dus die van het slijm. Want wat, in hemelsnaam, is er leuk aan slijm? Slijm maken geeft niets anders dan een vreselijke bende, slijm kopen is zonde van je geld omdat het binnen no-time overal en nergens is, en mocht je het terug in het potje krijgen dan zit het vol met haren, stof en andere viezigheden. Nee, niets voor mij.
Alleen: mijn kinderen vinden slijm heerlijk. Het schijnt iets therapeutisch te hebben, met je handen door het slijm gaan en lekker kneden en knijpen. En het gekke is, zelfs de meest smetvrezerige kinderen zweren hierbij. Want slijm is niet vies, dat is slijm. Tja, de logica is ver te zoeken, maar daar hebben kinderen sowieso een handje van.
Slijmbal
Gelukkig is er een fabrikant (ORB) die een beetje met ons meedenkt. Hoe hij aan de inspiratie kwam durf ik niet te zeggen, maar hij bedacht een slijmbal. En laat dat nou een stuk minder rommel geven! In de Slimiballz (alles is tegenwoordig pas hip als het op een z eindigt) zit glitterslijm waar je naar hartenlust in kan knijpen, maar je wordt er dus niet vies van. Het is een soort stressbal gevuld met slijm. En voor de afwisseling hebben ze nog een ander exemplaar gemaakt: de Beadiballz, stressballen die gevuld zijn met vrolijk gekleurde orbeez (van die balletjes).
Nou ja, bij ons zijn die ballz in ieder geval een groot succes. Het ruimt een stuk makkelijker op dan al dat losse slijm, en ik moet zeggen dat het wel een soort satisfying is om erin te knijpen. Het is dat ik meer te doen heb, zeker nu de kids weer naar school zijn, anders zou ik er de hele dag mee met mijn handen zitten.
Nu maar hopen dat we de stressballen zo weinig mogelijk nodig hebben de komende tijd. Zo lang er geen echt slijm in huis komt bij ons, zal dat voor mij wel meevallen…
Ook de producten van Poopsie Slime Surprise zijn populair bij ons. Ja, die fabrikanten weten wel hoe ze kinderen blij moeten maken 😉
Hoe ga jij met de slijmtrend? Ben je het al een beetje zat?
- Tot wanneer slapen kinderen bij je in bed? - 19/09/2024
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
Geef een reactie