Alweer een tijd geleden dat ik een slaapupdate heb gegeven! Is dat goed of slecht nieuws? Ben ik zo moe dat ik niet eens meer kan typen? Of slaap ik juist fantastisch en ben ik alle sores van deze winter alweer vergeten?
Nou, dat laatste is wel een beetje waar. Ik blijf iedere keer weer verbaasd over de werking van het geheugen. Zit je midden in een slapeloze periode, dan denk je: dit gaat nooit over. En dit vergeet ik nooit. Echt nooit. Vervolgens slaap je een tijdje goed en heb je echt geen flauw idee hoe en wanneer je slecht sliep. Je vergeet dat gewoon!
Gelukkig heb ik mijn blog. En mensen die met mij meeleven. En vragen: hoe slapen jullie nu? Heb je al uitgeslapen? Hoe gaan de nachten? ‘Ehh, ja, best wel goed’ stamel ik dan. Niet dat ik ontzettend uitgerust en fit en energiek ben ofzo, maar volgens mij slapen we wel. De hele nacht. En dat is eigenlijk best bijzonder!
Ik zal het je nog sterker vertellen: ik heb een nieuw gordijn aangeschaft. Het is dit jaar namelijk voor het eerst sinds we in dit huis wonen (tien jaar dus) dat ik ’s ochtends wakker werd van zonlicht. Dat wil zeggen: dat mijn kinderen pas ná zonsopgang wakker werden. En dat is best bijzonder, ja, ook in de zomer!
Oké, we slapen niet elke nacht door. Er gaat wel eens iets mis. Een nachtmerrie, een gevalletje te laat naar de wc, en dan ligt er toch weer een kind tussen ons in. Maar dan ook geen grote drama’s. Ze kruipt tussenin, gaat slapen, en wordt ’s ochtends rond een uur of 7 weer wakker. Hoewel, ze schijnt veel te draaien, maar daar merk ik niks van. Man is wat minder gecharmeerd.
Maar vaker nog worden we wakker van iets wat niet met de kinderen te maken heeft. Blijkbaar leer je niet meer om diep te slapen als je al 10 jaar gebroken nachten heb. De ene keer is het een storing op de tuin, de andere keer de vaatwasser die geluid maakt, en in deze tijd van het jaar komt er een grote irritatie bij: kikkers.
Kikkers ja.
Echt hoor, wat maken die beesten een ontzettend kabaal. Het is niet normaal! Het lijkt wel of ze een wedstrijd doen wie het hardst kan kwaken. En met succes!! Er moeten er minstens 40 in onze sloot zitten. Als je me niet gelooft zou ik je willen uitnodigen om een nachtje te komen slapen, maar met drie is ons bed echt wel vol genoeg. Daarom heb ik het even voor jullie opgenomen:
Je hoort het in het filmpje misschien niet zo goed, maar geloof me, in het echt maken ze een takke herrie. Zelfs met de ramen dicht.
En oh, als je er eenmaal naar ligt te luisteren dan kun je er echt niet meer omheen. In gedachten heb ik al veel ideeën uitgevoerd om ze uit te roeien. En zijn mij door allerlei ervaringsdeskundigen tips aangereikt. Ook tips die niet werken. Vuurwerk, dan wel een baksteen in de sloot gooien schijnt niet te werken. Het raam open doen en heel hard schreeuwen (zelf geprobeerd) werk slechts een minuut. Dan beginnen ze weer. De sloot proberen te elektrocuteren heeft ook geen nut, en een vat vergif in de sloot legen werd mij verboden door mijn man (en het hoogheemraadschap). Ik snap nu trouwens wel waarom de sloten in het Westland zo vervuild zijn, iedereen probeert gewoon die kikkers uit te roeien…
Tot slot ben ik zelf op pad gegaan om de beesten te vangen. Natuurlijk probeerde ik eerst mijn kinderen ervoor te porren, door ze een euro per gevangen kikker te bieden, maar die keken wel uit. Het idee was als volgt: ik zou de kikkers vangen met het schepnet, in de emmer stoppen, en dan deporteren naar de grote vaart verderop. Want nee, ik ben geen dierenbeul en in de sloot van de buren stoppen leek me niet zo zinnig. Naast ons gras is ook ons kroos groener, dan zouden ze vast terugkomen. Het zag er heel indrukwekkend uit:
Helaas was de theorie iets mooier dan de praktijk. De kikkers, die je zo vrolijk over het water zag springen in het filmpje, doken direct onder toen ze de grote boze mevrouw met schepnet en emmer zagen. Ze kwamen niet meer boven, zelfs niet toen ik heel stil stond of in de sloot begon te roeren. Als schep erbovenop heb ik me nog geprobeerd te vermommen als bosje door een groene jas aan te trekken en in de struiken te gaan zitten, maar ook dit mocht niet baten.
Tijdens deze weken van kikkerstress hebben mijn kinderen ondertussen een totaal ander ritme aangenomen. Mogelijk door het verzetten van de klok in maart, de lange avonden waarop zij ook dol worden van het gekwaak, of het feit dat ze ’s avonds in bed een Ipad hebben waardoor hun hersenen totaal ontregeld zijn. In ieder geval zijn het avondmensen geworden, zomaar, ineens. Het zal rond een uur of 22.30 uur zijn dat ze eindelijk eens slapen. Vandaar dat van bloggen ook een stuk minder komt, ineens heb ik geen me-time meer. Dat zag je al toen ik een wilde avond met Bobbi Eden probeerde te plannen natuurlijk.
Staat tegenover dat ik ’s ochtends nu dus wakker word van daglicht en kikkers. En niet van kinderen. Zat ik in de winter om 5.30 uur beneden, nu moet ik serieus de wekker zetten. Wisten jullie dat, als je op die grote knop ramt, de wekker 10 minuten later weer gaat? En dat je dit kunt blijven doen tot in de eeuwigheid? Nee, ik had ook geen flauw idee. Zo komt het dus dat ik ’s ochtends om 7.10 uur toch maar uit bed strompel en frisgewassen in mijn eentje zit te ontbijten. Wat een zen begin van de dag!
De reden dat ik vanochtend wakker werd was trouwens een heel andere. Ik was mijn wekker vergeten te zetten (dat heb je als het niet in je systeem zit) en man was vroeg vertrokken. Waarom schrok ik dan ineens wakker om 6.45 uur? Ik hoorde niets, helemaal niets. En dat is, weten alle moeders, erg verdacht. Nadat ik me ervan had overtuigd dat de kinderen nog gewoon ademhaalden keek ik nieuwsgierig door de nieuwe gordijnen. In mijn achterhoofd het liedje ‘wat zijn die kikkers stil’ zingend. En daar, aan de slootkant, was mijn grote held, mijn redder in nood, het beest dat mijn vogelfobie direct deed verbleken:
Wat is de natuur toch een wonder.
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Whahaha…. ik snap het helemaal!
Zoiets hebben wij met meeuwen.
Ik slaap met oordoppen, want ook ’s nachts krijsen meeuwen.
En helemaal als ze jongen hebben. Oordoppen is wel een uitkomst. Is even wennen. Ik heb ze ook nodig voor een rokende en hoestende buurman, die al om 5:30 in de tuin zit te paffen en verschrikkelijk, oorverdovend zit te hoesten. Dus…
Maarre…. kikkerbillen? Is dat wat? Schijnt lekker te zijn.
Ik hoef niet , ik vind ze te schattig…