De regen komt in dikke druppels naar beneden. Ik zak nog wat dieper weg in mijn capuchon. Gefrustreerd kijk ik om naar de dochter, die haar fiets nog van de standaard moet halen. Wat doe ik hier in vredesnaam, met -10 en windkracht 7, buiten op de fiets?
Paaseitjes verkopen. Ja, echt. Langs de deuren. En aangezien bij ons de huizen een halve kilometer uit elkaar staan, heb je daar een fiets voor nodig. Zeker als de dichtstbijzijnde buren niet thuis zijn. Gelukkig zijn er ook buren die wel open doen, en of het komt omdat ze met ons te doen hebben, de gymvereniging een warm hart toedragen of bij het zien van de eitjes instant honger krijgen weet ik niet, maar ze kopen allemaal netjes een doosje paaseitjes. Gelukkig.
Alles voor de vereniging
Wat is het geval: we verkopen paaseitjes voor de gymvereniging. Nu ga ik daar niet over klagen, want ik begrijp dat verenigingen geld nodig hebben en dat ze dit op allerlei manieren bij elkaar moeten krijgen. Ik begrijp ook dat je, als je lid bent van zo’n vereniging, af en toe iets moet doen. In dit geval dus paaseitjes verkopen. Dat je voor hetzelfde geld 10x zoveel paaseitjes koopt bij de Jumbo doet er niet toe, dat weten de buren gelukkig ook.
En ach, afgelopen jaren kocht ik speculaaspoppen, bloembollen, loten voor allerhande loterijen, bolchrysanten en kinderpostzegels van buurkinderen. Dit terwijl ik me zelf ondertussen aan allerlei plichten onttrok: ik deed mijn kinderen op scouting en judo om maar geen bardiensten te hoeven draaien, was net op vakantie als er hulpmoeders nodig waren bij de dansvoorstelling en heb teveel heimwee om op het tennis-minikamp te helpen. Het zou dus tijd worden dat ik wat zou bijdragen aan de maatschappij.
Het regent pijpenstelen
Dat het NU moet, ook al staat er een straffe wind en regent het pijpenstelen, heb ik aan mijn dochters enthousiasme te danken. En ja, ik ben dan wel een loedermoeder, maar dit ontneem ik haar niet. Glunderend pakt ze de euro’s aan die bijdragen aan de gymvereniging waar ze pas net lid van is. Natuurlijk wil ze zoveel mogelijk verkopen, en het liefst langs zoveel mogelijk deuren. Dat ik net zo lief alle doosjes had willen kopen om er vanaf te zijn, gaat er natuurlijk niet in.
Gelukkig heb ik nog één doosje kunnen bemachtigen. Want na zo’n barre fietstocht vind ik dat ik wel een doos paaseitjes heb verdiend 😉
Zijn jouw kinderen lid van een vereniging? En doe je hier veel voor?
- Tot wanneer slapen kinderen bij je in bed? - 19/09/2024
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
Geef een reactie