Wat is dat nou weer, zul je denken. Op reis in jezelf met Cacao Bliss? Je weet, ik ben een fervent reiziger, maar meestal pak ik liever een vliegtuig naar een zonnig oord. Op reis in jezelf is weer een heel andere trip, zullen we maar zeggen. Toch had ik die behoefte. Misschien omdat de 40 nadert en ik het leven ga overdenken? Of omdat ik nu meer opensta voor nieuwe dingen dan een paar jaar geleden? Of dat ik word geinfluencet door mensen om me heen die meer van het spirituele zijn? Wie zal het zeggen. Echter toen Merel (van deMamagids) me mee vroeg naar een Cacao Bliss ceremonie, zei ik geen nee. Omdat ik twijfelde of ik dit wilde delen heeft het even geduurd, maar hier dan toch een verslag.
Waarom Cacao Bliss
Allereerst wat achtergrondinfo: Merel en ik zijn al een aantal jaar bevriend, we hebben elkaar leren kennen in het bloggercircuit. We zijn allebei moeder, allebei bijna 40 en allebei gescheiden. Naast de klik die we gelijk al hadden, schept dat natuurlijk een band. Merel is iets spiritueler dan ik, maar ik ben nogal nieuwsgierig aangelegd en sta overal voor open. Zo deden we eerder al een keer een ijsbad wat me bijzonder veel inzichten gaf. De bedoeling was om elke maand iets samen te doen op het gebied van spiritualiteit en me-time, maar verder dan dit waren we nog niet gekomen. Nou ja, een weekend Edinburgh waar we vooral inzichten kregen van de whisky.
Hier lees je 11 redenen om Edinburgh te bezoeken
Waar je mee omgaat word je mee besmet, en her en der hoorde ik mensen met mooie ervaringen na truffelceremonies, ayuhasca of cacaoceremonies. De bedoeling hiervan is dat je dieper in jezelf kijkt en eventuele blokkades of trauma’s aangaat. Nu had ik die niet per se voor de hand liggen, maar ik was toch wel nieuwsgierig. Omdat truffels vrij heftig kunnen zijn (je kunt er flink van trippen) en ayuhasca je heel ziek kan maken, kwamen we op Cacao Bliss. Dit zijn bonbons met minimale hoeveelheden van deze plantmedicijnen, waardoor je gedoseerd en gecontroleerd de reis aan kunt gaan. Dat leek ons wel wat!
Cacao Bliss onder begeleiding
Je kunt Cacao Bliss bestellen voor thuis, maar je kunt het ook onder begeleiding nemen. Dat laatste leek ons verstandig. Door de kleine hoeveelheden actieve stof is de kans op een bad trip nihil, maar je weet het niet. Verder wisten we sowieso niet wat ons te wachten stond en vonden we het vrij spannend. We boekten dus een Cacao Bliss dagceremonie bij Studio Inner Bliss in Dordrecht. Daar begin je de dag met een ademsessie, krijg je onder begeleiding de Cacao Bliss en word je tijdens en na het proces goed in de gaten gehouden. Dit artikel is trouwens niet gesponsord, we hebben gewoon gegoogeld, geboekt en betaald.
De voorbereiding op een Cacao Bliss ceremonie
Ik dacht dus: joh, dat doe ik even. Nou, alleen de voorbereiding was al zwaar. Voorafgaand aan de ceremonie mag je geen alcohol drinken, geen suiker eten, en geen koffie drinken. Dat laatste viel me vooral enorm zwaar. Man, wat heb ik een hoofdpijn gehad! En ik drink maar twee kopjes per dag. De bedoeling is om je lichaam schoon te maken en alvast voor te bereiden. Op de dag van de ceremonie zelf mochten we alleen ’s ochtends nog licht ontbijten.
Hoe was de ervaring met de Cacao Bliss reis?
Tja, wat zal ik eens zeggen. Mijn ervaring was… bijzonder. Nu, maanden later, weet ik nog steeds niet zo goed wat ik er nou van moet vinden. Het begon al met dat ik er ‘niet echt in kwam’. Je mocht per persoon kiezen tussen 1 of 2 bonbonnetjes, en als het niet zou werken mocht je tot maximaal 3 gaan. Nu ben ik normaalgesproken van een paracetamol of primatourtje al binnen no-time onder zeil, dus ik dacht dat het direct zou werken. Nou, nee dus. Drie bonbonnetjes en twee uur verder gebeurde er nauwelijks iets. En ik maar liggen op m’n matrasje, wat sowieso al niets voor mij is.
Ondertussen merkte ik dat Merel en de andere deelneemster al wel in hun trip zaten. Er stond harde, opzwepende muziek aan waar ik gek van werd. Ik had eigenlijk overal last van, vooral van mezelf. Daar zal vast een boodschap in zitten, ik vond het vooral zonde van mijn vrije zaterdag, haha. Uiteindelijk was het laatste redmiddel Rapé, een spul dat in je neus wordt geblazen om je verstand uit te schakelen (dit is de platte uitleg, er zit vast meer achter maar dat weet ik even niet meer). Dit spul zou een olifant moeten verdoven, maar alsnog duurde het 20 minuten voordat ik een beetje weg raakte. Dus ja. Ik ben blijkbaar niet echt een goeie tripper.
Welke boodschappen heb ik meegenomen uit de trip?
Ook dit vind ik een lastige vraag. Tijdens de reis was ik me steeds heel bewust van het feit dat ik op een zolderkamer in Dordrecht lag. Alles wat in mij opkwam, bestempelde ik zelf direct als ‘dit zit dus in mijn eigen hoofd, dit heb ik zelf verzonnen’. Daardoor stond ik, zoals men zegt, niet echt open voor wat mijn onderbewuste me wilde vertellen. Zelf leg ik het liever anders uit: blijkbaar heb ik gewoon niet echt grote problemen. Het was meer dat ik dacht van: oh, ik moet die nog eens bellen. En oh, ik moet dat nog regelen. Het grappige is dat ik tijdens ademsessies, die we ook voorafgaand aan deze reis deden, wel heel vaak mooie inzichten krijg. Misschien omdat ik dan iets doe, en nu lag te wachten? Ik weet het niet.
Het kan ook dat ik het me gewoon nog steeds niet goed herinner. Ik hoorde van een van de andere deelnemers dat ik op momenten hard gehuild heb, maar ik weet dat echt niet meer. Misschien heeft de rapé mijn brein dan toch een soort uitgeschakeld? Wat ik nog wel weet is dat ik heel veel liefde voelde voor alle mensen om me heen, dat ik me daar heel bewust van was. En dat ik een sociale gebeurtenis waar ik tegenop zag, ineens voor me zag als heel fijn. Dat is uiteindelijk ook uitgekomen. Toch wat winst.
Bijkomen van de trip
Na een uur of vier kom je weer een beetje uit de trip. Dit merk je doordat je de neiging hebt om rechtop te gaan zitten en echt ‘wakker’ wordt. Voor mij was dat ietsje later dan voor de rest, omdat ik er ook later in kwam, maar het scheelde niet veel. Tijdens het avondeten deelden we onze ervaringen. Het werd me al snel duidelijk dat de rest heel andere ervaringen had dan ik, zij waren echt ‘op reis’ geweest.
Je kunt in dit artikel de ervaringen van Merel lezen
Eigenlijk kwam ik de volgende dag, na mijn eerste bakkie koffie, pas weer echt bij. Als ik nu terugkijk is de grootste realisatie toch wel dat ik eigenlijk geen grote trauma’s of problemen ben tegengekomen. Of ik heb ze zo goed weggestopt, of ik heb ze niet, we zullen het niet weten. Wel ben ik er dus achter gekomen dat ik boos wordt als iets niet lukt (niet echt nieuws) en dat ik snel dingen zonde vindt van m’n tijd (wist ik ook al).
Nog eens een Cacao Bliss Ceremonie doen?
Ik denk dus ook niet dat ik het nog eens ga proberen. Al heb ik inmiddels meer mensen gesproken die wel eens een Cacao Bliss ceremonie hebben gedaan, en de ervaringen zijn allemaal verschillend. Ook kunnen mensen de tweede keer een heel andere ervaring hebben dan de eerste keer. Wel vond ik de voorafgaande ademsessie heel fijn, ademsessies blijf ik sowieso doen. En ook het ijsbad ga ik nog een keer proberen, dat is voorlopig wel genoeg spiritualiteit voor mij.
Heb jij wel eens iets als een cacaoceremonie, truffelceremonie, ayuhasca of cacao bliss geprobeerd?
- Tot wanneer slapen kinderen bij je in bed? - 19/09/2024
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
Geef een reactie