Vandaag geef ik jullie een inkijkje in ons ochtendritueel. Meestal gaan wij met de auto naar school, maar soms maken we een andere beslissing: de fiets.
Ik vertel jullie hoe onze beslissing om op de fiets te gaan tot stand kwam, aan de hand van onze gesprekken deze ochtend. De schuingedrukte woorden is de tekst van de kinderen, de normale letters ben ik.
Mama, gaan we weer eens op de fiets naar school?
Nee.
Waarom niet?
Dat kost veel te veel tijd. En gedoe. En het is winter. Wie weet gaat het ook nog regenen.
Ja maar ik wil zo graag weer eens fietsen naar school.
Dat is toch gezond voor ons? En dan hoef je niet naar de sportschool
Hmm. Goed punt.
Oké, donderdag gaan we fietsen. Als het droog is. En windstil. En boven het vriespunt.
Donderdag
Zo, eet je boterham op, dan gaan we zo meteen aankleden en opstarten.
We gingen toch fietsen vandaag?
Nee?
Jawel, het is donderdag.
Hmm shit. Ik hoopte dat je het zou vergeten. Ja, we gaan fietsen. Nou tempo dan, want dan moeten we een kwartier eerder weg.
Broer: ik wil niet fietsen!
Ja, je zus wil fietsen, ik heb het haar beloofd. Dan ga jij maar in de bakfiets zitten. Neem wel je dekentje mee, het zal wel koud zijn als je stil zit.
In de gang
Nou, kom op! Dan zijn jullie ZO vroeg wakker en dan nog moet ik gaan lopen jagen. Hop, kleren aan, schoenen aan, jas aan. Opschieten. Anders kúnnen we niet eens fietsen. Nee, jij wil ook niet, maar je zus wel. Dus jij moet ook opschieten.
Kijk, ik ben klaar mama
Trek die crocs maar weer uit. Je moet wanten aan en een muts op. Het is winter.
Vorig jaar had ik een roze Elsa sjaal. Die wil ik nu weer
Ik weet niet waar je roze sjaal is. Ik trek die bak ook pas net van zolder. Je moet het hier maar mee doen.
Als je ziet hoe stevig we ingepakt zijn, zou je denken dat we op de noordpool wonen.
Ik wil die stomme muts niet op, en die wanten niet aan.
Nou ja je moet het zelf weten, jij zit stil in de bakfiets. Neem dan in ieder geval je dekentje mee.
Waarom?
Als je lang stil zit krijg je het kouhoud. Hallo.
Nou ik denk dat het wel meevalt. Ik neem hem niet mee.
Grrrr waarom doe ik überhaupt nog moeite. Alsof ik tegen een betonnen muur sta te praten hier!
Ik zeg dingen niet voor niets, ik heb tien jaar lang naar school gefietst, en ik ben je moeder. Ik weet wat goed voor je is. Geloof me nou gewoon.
Nee
Oké, dan niet. Hup, neem je spullen mee, we zijn al laat. Ik ga niet nog een keer terug naar binnen.
Oh, heb ik mijn telefoon nou bij me? Even terug naar binnen.
lees ook: mijn auto is een vuilnisbak op wielen
Buiten. De kids zonder dekentje, muts, sjaal en wanten.
Nou op de fiets, en snel een beetje, want anders halen we het niet.
Hmm, wat fietst dit vreemd. Oh, al mijn banden zijn leeg
We moesten toch opschieten, mama?
Ja, maar mijn banden zijn leeg. Ik moet ze even oppompen
Schiet nou op, mama, anders komen we te laat op school
Jaja. Nou, we kunnen gaan.
Ik heb kriebel aan mijn muggenbult. Even stoppen.
Beetje doortrappen nu, we hebben nog een kwartier voor drie kilometer
Mijn haar hangt in mijn ogen. Even stoppen.
Kun je dat niet wegvegen terwijl je fietst?
Nee, ik kan niet met één hand fietsen. Ik heb geen zijwielen zoals jij op je bakfiets.
Goed punt.
Na 1 kilometer
Ik heb het koud
Ja, duh, had je dekentje dan ook meegenomen
Ik wist toch niet dat het zo koud was?
Dat zei ik toch?
Ja, maar je zegt zo vaak wat
Goed punt. Maar soms heb ik gelijk.
Ik kan hier zeker niet even plassen?
Nee.
Na 2 kilometer
Ik ben moe
Ja snap ik meisje. Maar we zijn al over de helft
Ja maar ik heb van die moeie benen.
Dat krijg je inderdaad van fietsen. Het is wel goed voor je spieren
Ik wil niet meer fietsen
Jij wou op de fiets naar school hè. Nu moet je ook even doorzetten
Ik kan toch in de bakfiets erbij? Met mijn fiets?
Nee, dat doen we niet meer. Dan gaan jullie alleen maar vechten. Je fietst maar even door
Maar ik ben zo moe
Dan had je wat langer moeten slapen vanochtend.
Maar jij hebt een motortje (trapaandrijving, red) en ik niet. Dat is niet eerlijk
Als je zo oud en lui als ik ben mag je ook een elektrische fiets. Nu moet je gewoon trappen.
En snel een beetje, de bel is al gegaan.
Oh, is de bel al gegaan? Dan ga ik racen!
Hé, rustig even! Zo kan ik je niet bijhouden!
Pfff, we zijn er. Drie kwartier bezig geweest voor drie kilometer fietsen. Net op tijd.
Wel fijn hè, mama, dat jij je wanten en winterjas aanhad. Jij had het tenminste niet koud
Nee, ik zweet me de tandjes
Op het schoolplein
Andere moeder: Hé, zijn jullie op de fiets?
Jaja
Hoezo?!!? Is je auto kapot?
Nou, zo gaat dat dus bij ons. Doe ik al die moeite om mijn kinderen gezond en sportief op te voeden, kost het zoveel moeite en krijg ik nog niet eens applaus bij aankomst. Je begrijpt, volgende keer gaan we gewoon weer met de auto.
Overigens was het enige positieve wat ik uit deze ochtend kon halen, het feit dat ik er een blog over kon schrijven.
UPDATE:
Uiteraard moest er ook op de terugweg gefietst worden. En je raadt het al: in de uren dat ik thuis was scheen een stralend zonnetje. Maar toen ik om 14.00 uur op de fiets moest om naar school te gaan was het grijs en miezerig. En ik dacht nog: ach, een beetje miezer, daar word je niet nat van. Nou, van drie kilometer miezer wel hoor.
Uiteindelijk voelde ik me zo:
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
- Een rare, roerige week! - 15/07/2024
Geef een reactie