Het is wintertijd. Donker en koud buiten, warm en knus binnen. Dé tijd van het jaar om eens ouderwets voor de televisie te kruipen. Want ja mensen, dat doen wij nog. Tv kijken. Niet eens on demand ofzo, maar gewoon, wat er op dat moment op de buis is. Al hebben we wel een platte tv en kan deze op pauze als we bier halen, dus eigenlijk zijn we best modern.
Laat je verrassen
Het leuke van ouderwets televisie kijken, is dat je je kunt laten verrassen door wat er op de buis komt. Beter dan een halve avond op Netflix zoeken wat we nou eens zullen kijken, is gewoon in een programma te vallen en te blijven hangen. Vinden wij dan. En in de winter zijn er vaak best leuke dingen geprogrammeerd.
Nu zijn er veto’s: als één van ons een programma echt niet leuk vindt, mag diegene iets anders opzetten. Zo heeft de man een hekel aan romantische komedie’s die ik al 200 keer gezien heb (denk Pretty woman). Ik kan niet tegen (bek)vechtende mensen dus laat alle versies van de Rijdende Rechter vaak aan me voorbij gaan. Nu was dit gisteravond net afgelopen en bleven we toch plakken. Want: er was een reisprogramma.
De reisprogramma’s van tegenwoordig zijn niet meer zo als vroeger. De zeldzame keren dat ik Floortje en Chris Zegers op unieke locaties televisie zag maken, zette ik deze altijd snel uit. Ik ben namelijk gek op reizen maar het komt er veel te weinig van, waardoor ik het vrij pijnlijk vond om dit soort programma’s te kijken. Het benadrukte voor mij vooral dat ik NIET daar was maar gewoon thuis. Echter, tegenwoordig draaien reisprogramma’s om haat, nijd, liefde en nog meer dingen. Het zijn een soort real-life soaps geworden op een andere plek. En dat is dan wel weer grappig!
Helemaal het einde
Neem nou dat programma Helemaal het einde van RTL, waarin gezinnen in Chili een nieuw bestaan moesten opstarten. Dit jaar vindt het gebeuren plaats in Kaapverdië. Met promo’s word je naar deze programma’s gelokt: want oh, er komt een storm, het gaat er helemaal mis. Handenwringend zitten we vervolgens voor de televisie, want hoe lachen is het als het allemaal misgaat? Ik bedoel, die mensen krijgen gratis een jaar vakantie, ik denk dat de gemiddelde Nederlander daar toch een klein beetje afgunst op botviert. Het is voor mij in ieder geval een stuk draaglijker dan die immer relaxte, zongebruinde, genietende Floortje. Ook al is de storm vaak slechts in een glas water.
En eerlijk is eerlijk: er zijn deelnemers die een succes weten te maken van zo’n programma, zoals de familie Pos:
Wat zo’n programma ook leuker maakt is de aanwezigheid van kinderen, al hoef ik niet per se dat gegil en gejengel te horen als mijn eigen kroost naar bed is. Het is vooral dat je in deze programma’s opvoedsores voorbij ziet komen: kinderen die niet naar bed willen, dwars zijn, het reizen zat zijn, etc. Het maakt het wat menselijker.
Helemaal fantastisch is ‘Het Italiaanse dorp Ollolai’, waar een handjevol Nederlanders een huis heeft gekocht voor een euro met de bedoeling het op te knappen en iets aan de gemeenschap bij te dragen. Het zal door de montage komen, maar het enige wat je ziet is de onderlinge irritaties tussen de stellen en het feit dat ze elkaar op een onopvallende manier proberen af te zeiken. Fantastische televisie!
Wereldreis op Wielen
Maandag vielen wij dus met onze neus in de boter: want naast Ollolai en Helemaal het einde is er nu op SBS 6 een ‘ik stuur families op reis en kijk wat er gebeurt’ programma: Wereldreis op Wielen. Hier zijn vier hippe koppels voor gevonden, al dan niet met kinderen, die een tiny house op wielen en €10.000,- hebben gekregen om een reis van Noord naar Zuid-Amerika te maken. Het geld moeten ze verdelen en als dit op is moeten ze zelf geld gaan verdienen.
Ik zag gisteren de tweede aflevering van dit programma. Ik moet zeggen: de reis door Canada met de adembenemende uitzichten in Banff National Park zorgden voor mij wel voor een licht steekje. Wat is dat prachtig en wat zou ik daar graag eens naartoe willen! Echter toen het programma vorderde was ik alweer blij dat ik me niet had opgegeven. Niet alleen zou ik dan, alleen met drie kinderen, zelf de wc-tank moeten legen, ik zou ook het hele stuk moeten rijden met een tiny House achter mijn pick-up truck en drie vervelende kinderen achterin, ik zou ze zelf moeten onderwijzen én ik zou rekening moeten houden met de andere deelnemers.
Poepen
Misschien begrijp ik het concept van het programma niet echt, maar het lijkt namelijk het de bedoeling dat de stellen continu bij elkaar blijven. Zo erg zelfs dat er over de mobilofoon wordt opgeroepen om te stoppen als één van de kids moet poepen. Pfff, wat een gedoe, dat kan nooit zo gezellgi blijven. Ook zit er een dame tussen waarvan twitter zich nu in de tweede week afvraagt waarom ze zich in godsnaam heeft opgegeven, omdat ze eigenlijk alles haat aan kamperen. Haar vent, een vrolijke eigenaar van een zonnebankstudio, blijft echter immer positief. Benieuwd hoe dit verder gaat!
Kortom: in deze donkere dagen zorgen de reisprogramma’s voor wat vertier, en daarnaast wordt het ‘ik ben blij dat ik gewoon thuis ben en een dak boven mijn hoofd heb’ gevoel nog even lekker aangewakkerd. Mocht ik ooit willen genieten van die vergezichten dan ga ik wel lekker alleen, of in ieder geval zonder televisieploeg. Hoewel, is Floortje niet eens toe aan vervanging? In dat geval houd ik me aanbevolen.
De uitgelichte foto komt van de website van Talpa
- Tot wanneer slapen kinderen bij je in bed? - 19/09/2024
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
Geef een reactie