Mensen, weten jullie het nog? Hoe de muis ons leven vanaf de zomer beheerste? Nou ja, muis… muizen hebben we het over. We hadden een gewenste muis in huis, in een kooitje, die we eten gaven en verschoonden. We hadden ook een ongewenste muis in huis, in de huiskamer, die zelf eten zocht en op de vloer scheet. En waar ik de ene vakkundig verzorgde, zorgde de ander ervoor dat ik gillend op keukentrapjes stond. Ja, omslachtig maar waar.
RIP muizen
Ik kan jullie heden mededelen dat alle muizen zijn gaan hemelen. Tenminste, voor zover wij weten. De gewenste muis genaamd Jerry hebben we kortgeleden op een druilerige dinsdagochtend ceremonieel begraven onder de pruimenboom. De ongewenste muis, die in tweevoud tussen ons plafond bleek te wonen, hebben wij deze morgen onder veel gevloek en gekokhals afgevoerd richting container.
Als je mijn facebookfilmpjes hebt gezien, weet je dat er deze zomer ‘ineens’ een muis in de huiskamer zat. Een wilde, wel te verstaan. Ik hoorde geritsel in een hoek, en hoewel man bleef beweren dat het ‘vast iets anders was, een hommel of zo’ wist ik het zeker: er was een muis in huis. Omdat ik al tot mijn nek toe in de babymuisjes zat, dachten mensen om mij heen dat ik ze niet meer allemaal op een rijtje had, maar ik bleek gelijk te hebben. Er zat een muis in de huiskamer. Lang verhaal kort: zoonlief ging het beest vangen (ik stond gillend op een krukje), het beest schoot weg en pleurde in de convectorput, en even later was hij foetsie. Opgeruimd staat netjes, dachten we toen nog naïef.
Tussen het plafond en langs de verwarming
Dat bleek niet zo. De nachten erna begon de ellende: de muis liep tussen het plafond. Ik werd dus wakker van geritsel, geknaag en kleine muizenvoetjes boven mijn hoofd, want wij slapen beneden. Dan weer hoorden we de muis in het berghok, dan weer in de meterkast, dan weer tussen het plafond. En ik zeg ‘wij’ maar ik bedoel ik, want de rest van de familie dacht weer dat ik gek was. Het beest is zelfs een keer op mijn slaapkamer geweest, maar ook dat gelooft niemand.
Anyhow, ik ontwikkelde een theorie waarbij ik besloot dat de muis via de verwarmingsbuizen vanaf de kruipruimte onder het huis naar boven kon komen. De plekken waar wij (ik!!) het beest hoorden, staan allemaal in verbinding. Overtuigd begon ik met het plaatsen van muizenvallen en, (inmiddels de dierenliefde voorbij), rattengif. Toen we pasgeleden weer een nachtelijke sessie hadden met de dochter en we allemaal ineens die muis hoorden stampen, wat ’s nachts echt klinkt als een kudde olifanten, werd de man ineens wakker en hij besloot nog veel meer gif aan te rukken en dit op zoals hij het noemde ‘strategische plekken’ te zetten.
Het ruikt naar gekookte bloemkool
Nou goed. Nu wil je natuurlijk de ontknoping weten, met zoveel opgebouwde spanning. Geloof me, het ging niet vanzelf. Gisterochtend werd ik wakker en viel me op dat er een rare geur in huis hing. Een beetje de lucht van doorgekookte bloemkool. Ik wist heel zeker dat we dat niet gekookt hadden, en ook geen andere koolsoort. De stank was het grootst op de kamer van de dochter (wat ons weer een slapeloze nacht opleverde) en ik wist, ik wist gewoon: dit is de muis. Hij is dood.
Google en twitter bevestigden mijn vermoedens, al kan ‘gekookte bloemkoollucht’ ook wijzen op een gaslek, een winderige huisgenoot of vergeten sportschoenen. Na een slapeloze nacht (de geur was op de kamer van de dochter niet te harden) besloot ik op mijn lege maag maar gelijk op onderzoek uit te gaan. Mijn neus dreef me naar het berghok op dochters slaapkamer, waar de verwarmingsbuizen lopen. In het hok daar vond ik geen muis, maar was de lucht wel het sterkst. Duidelijk geen gymschoenen en ook geen huisgenoot of gasleiding te bekennen.
Isolatie rond de verwarmingsbuizen
Aan de ontbijttafel merkte ik tussen neus en lippen door dat ik wel even de isolatie rond de verwarmingsbuizen zou ontmantelen om de muis te vinden, en eventueel de vloer zou doorbreken. Ja, je bent geëmancipeerd of niet. Zo niet, dan weet je hoe je je vent aan het werk moet krijgen. Nog voor ik thuis was met de boodschappen, was hij met handschoenen en gasmasker het berghok aan het openbreken, waar hij twee (!!!) dode muizen tegen de verwarmingspijp vond. En ja, nu rook hij die stank ook wel.
Nou ja, dit was hopelijk het einde van een maandenlang slepend verhaal. Al begrijp ik dat muizen- en rattenplagen de komende jaren alleen maar erger worden, dus misschien is dit vast het begin. Wel is er nu ook urgentie van mijn man uit om roosters dicht te gaan maken (tot nu toe had ik alles provisorisch dichtgeplakt met duct tape en dacht iedereen, ach, ze doet maar, het is allemaal psychisch) en de boel extra te gaan isoleren.
En ik? Ik denk dat ik vanavond bloemkool ga maken, want die lucht hangt er nu toch al.
De uitgelichte foto komt van Shutterstock
- Ontdek de voordelen van een aanschuifbedje in de slaapkamer - 02/01/2025
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
Geef een reactie