Och ja. Je hebt een midlifecrisis of je hebt het niet. Ik maak er grapjes over, maar serieus, ik beleef een soort tweede jeugd. De kindvrije weekenden dragen hier enigszins aan bij. En naast dat ik het een beetje aan de spirituele kant zoek (een ijsbad, floaten, ademsessies) kwam ook het plan op om weer eens keihard te gaan stappen in Rotterdam. Gewoon, omdat het kan. Vriendin J. was te porren, onze vriendjes waren (gematigd) enthousiast en ook de tennisleraar ging mee. We nodigden nog een stuk of duizend mensen uit die allemaal uiteindelijk afhaakten (want ja, het begint pas om middernacht. Dat is laat) maar wij gingen. Hoe dan ook.
Middernacht
Natuurlijk, tegen de tijd dat het vrijdag was, begonnen wij ook moeite te krijgen met het concept stappen in de nacht. Want zouden we überhaupt wel wakker blijven tot middernacht? We besloten alvast maar uit eten te gaan in Rotterdam. Om 20.00 uur, wat wij ook al laat vonden. Misschien zouden we daarna zo verzadigd zijn dat we gewoon ons bedje in zouden rollen. Hadden we toch een leuke avond gehad. Uiteindelijk waren we na het eten best nog energiek, en besloten we een stadswandeling te maken. We weten nu alles van Rotterdam! Er werd hard opgebouwd voor de marathon, een activiteit die zeker NIET op mijn bucketlist staat. Maar wel grappig om te zien. We zagen meerdere clubs en gelegenheden vollopen met mensen en de muziek werd luider. Zou het uitgaan nu dan toch beginnen? We hadden er wel zin in. Vrolijk zochten we de club waar we hadden afgesproken met de tennisleraar.
Get Back
‘Onze’ club was dus de Get Back. Speciaal bedoeld voor mensen van onze leeftijd. En nu was ‘onze leeftijd’ alleen al in ons gezelschap een ruim begrip, maar wat ik bedoel is: hier kun je uitgaan als je kinderen ook uitgaan. Want hier kom je ze niet tegen. In de Get Back wordt gezellige dansmuziek uit de jaren ’70 tot nu gedraaid. Heerlijk vind ik dat. Ik was in een actieve bui, dus al snel stonden we te dansen. Met af en toe een uitstapje naar de bar of naar de wc. De laatste keer dat ik in Rotterdam ging stappen was op mijn vrijgezellenfeest, kun je nagaan! Dat is 15 jaar geleden.
Lang verhaal kort: we zijn om 5.00 uur die tent uit geveegd. 5 uur! De vogeltjes floten al! Een bizarre gewaarwording. Vooral dat wij dat blijkbaar nog gewoon kunnen, een hele nacht doorhalen. En dan niet om baby’s te voeden of te verlossen, maar gewoon om te dansen. Ook onze vriendjes en de tennisleraar vermaakten zich opperbest en bleken zeer soepel in de heupen. We voelden ons er helemaal thuis tussen leeftijdsgenoten. Een fantastische avond!
Taxi
De taxirit naar huis maakte het helemaal af. Want dat hoort erbij natuurlijk, hoe kom je anders terug in het Westland. Er is niet gespuugd, er is slecht geslapen (want het was dus al licht en de vogels floten echt kanonhard) en we hebben het hele weekend moeten bijkomen. Dit soort dingen kan ik maar eens per jaar doen en dan alleen op vrijdag, waarna ik zaterdag én zondag niets plan. Desalniettemin was het een heerlijke avond. Echt zo’n memorabele waar we het nog jaren over gaan hebben. We gaan dit vast nog eens doen, want onze omgeving bleek toch ook wel enthousiast na het delen van wat filmpjes, en er hebben zich al heel veel medefeestgangers aangemeld.
Dus ja, die tweede jeugd wordt volop beleefd. Misschien dat we de volgende keer ook in de Skihut gaan kijken, een beetje nostalgie, of wordt de Get Back onze vaste uitgaansgelegenheid. Voorlopig wordt het weer een paar weekendjes uitrusten op de bank, haha. Vol met ademsessies om alle afvalstoffen weer af te voeren.
Ga jij nog wel eens stappen? En hoe lang moet je dan bijkomen?
Lees ook: ik ben een generatie opgeschoven
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
- Een rare, roerige week! - 15/07/2024
Geef een reactie