Moederdag is voorbij, de kinderen zijn weer naar school, tijd om de buit eens te bewonderen. Wat hebben we allemaal gehad voor moederdag?
Nou, ik kreeg een heleboel moederdagcadeaus. Nu zou je kunnen zeggen: logisch, want je bent ook een topmoeder. Ha, ja, dat klopt. Wel is de grootste buit afkomstig van het kleinste wezen in ons huis. Ik denk ook dat het meer aan haar drang tot knutselen ligt dan aan mijn excellente capaciteiten als moeder.
Uiteraard is ze, zoals elk jaar, met haar vader op pad geweest om een mooie bos bloemen uit te zoeken. Daarnaast heeft ze dus een moederdagcadeau geknutseld. En dan heeft ze op school gedaan, maar ook thuis. Goddank, besef ik nu. Want de schoolknutsel was nogal… dubieus.
Commercieel gebeuren
Laat ik beginnen met het feit dat ik moederdag, net als valentijn, sinterklaas en halloween een behoorlijk commercieel gebeuren vindt. Het lijkt wel of dat steeds erger wordt. Al weken van tevoren word je doodgegooid met Merci-reclames en allerlei oproepen om je moeder in het zonnetje te hebben. Pijnlijk voor de mensen die geen moeder of kinderen hebben, lijkt mij. En ook een beetje onnodig. Want als moeder ga je je bijna onzeker voelen als je geen verrassingsontbijt in Parijs, brunch bij de Librije of een persoonlijk voor jou afgehuurde sloep inclusief persoonlijke fles rosé hebt gehad. Sterker nog, je kunt op feesten en partijen nauwelijks meer aankomen met ‘ik heb drie knutsels gehad’. Dan word je meewarig aangekeken. Is dat alles?
Moederdag is wat mij betreft een feest voor kleine kinderen. De spanning, het verstoppen van de cadeautjes (die moeder dan om 6.32 uur moet gaan zoeken, bedankt hè), de glunderende gezichtjes, het stiekeme gefluister in de keuken. Hoewel dat bij ons meer zo ging van: ‘Mama!! Ik ga een ei voor je bakken!! Wil je er ham en kaas op?? En wil je er een boterham onder??’. Tja, probeer dan nog maar eens verrast te reageren. Iets te drinken kreeg ik overigens niet, dan zou ik maar gaan knoeien.
Versierd potje met waxinelichtje
Mijn middelste vond de feestvreugde sowieso al overtrokken. Hij kwam ruim twee weken geleden (voor de vakantie) thuis met zijn moederdagcadeau, dat hij mij direct overhandigde. Met de legendarische woorden: ‘hier. Waarom zou ik het nu voor twee weken onder m’n bed zetten’. Tja, een logica waar ik niet aan kon tippen. De buit: een versierd potje met een waxinelichtje erin. Om, zoals hij zelf zei, ‘bij die andere 80 geverfde potjes te zetten in de kerstspullendoos’. Enig sarcasme is mijn kinderen niet vreemd. Voor hem was moederdag daarmee voorbij.
De jongste had meer oren naar het verrassingselement. Ze wilde haar schooltas absoluut zelf tillen en uitpakken (een unicum) en verdween met een geheimzinnige glimlach naar haar kamer. In de vakantie knutselde ze er vrolijk verder op los, af en toe schreeuwend dat ik mijn ogen dicht moest houden, en dat ik absoluut niet op haar kamer mocht komen.
Op moederdag zelf werd ik dus, na een wat onrustige nacht (van de spanning denk), om 6.32 uur van mijn bed gelicht om cadeaus te zoeken. Dit deed ik uiteraard met volle overgave, want ik ben dankbaar en blij en liefhebbend enzo, zelfs op zondagochtend voor dag en dauw. Na heel veel moeite vond ik de vijf cadeaus (onder het bed, onder het bed, in de kast, onder het bed en onder het bed), waarna ik terug mocht naar mijn eigen bed om ze uit te pakken.
Plank
Ik begon met het moederdagcadeau van school. Dat zou toch de klapper zijn, zou je denken. Vaak met een gedichtje, een leuke verpakking… wel, mijn acteertalent werd danig op de proef gesteld. Ik kreeg een… plank.
‘Goh, wat mooi, een… plank!’
‘Ja, die hebben we op school gemaakt’
‘Nou, ik zie het! Jeetje, wat mooi!’
‘Die kan je neerzetten’
‘Kan ik er verder nog iets mee?’
‘Nee’.
Ja, een plank dus. Weliswaar geverfd, dus ik heb zoals dat een goede moeder betaamt overdreven enthousiast gekird hoe duidelijk het was dat ze daar goed haar best op had gedaan. Ze keek me meewarig aan. Goed haar best? Ze had er vier strepen en een L op gezet. Alles na de L mocht ik zelf invullen.
Ik kon natuurlijk moeilijk zeggen: ‘nou, mooi, hebben we weer wat voor in de open haard’. Ze is net nog op een leeftijd waarop ze dan keihard zou kunnen gaan huilen. Dus dat deed ik niet.
Wel gaf ze zelf duidelijk aan dat ik de plank in een hoek kon flikkeren, want nu mocht ik de cadeaus gaan zien waar ze echt haar best op had gedaan. Gelukkig, die waren er hoor. Prachtige tekeningen, geknutselde papieren en zelfs een mooi verhaal, uit de eigen hand.
De plank staat voor de vorm nog even op de open haard. De vraag van vrienden of hij symbolisch is bedoeld (Met een in allerijl verzonnen gedicht als: je bent mijn mama, waarvoor ik je eeuwig dank, maar helaas, je ziet er nog niet uit als een plank’) houd ik in mijn achterhoofd. Misschien helpt deze plank mij onbedoeld naar mijn killerbody?
Drank
Welnee, die killerbody kan ik wel vergeten. Want het moederdagcadeau van de oudste zoon moest nog komen. Die had zelfs niet eens de moeite genomen om het cadeau mee te nemen uit school, hij had wel wat beters te doen. Voorzichtig tastte hij af of het misschien erg was dat hij geen moederdagcadeau had. En net toen ik bijna bedroefd begon te kijken (want ja, de tuinhaard moet ook branden) zei hij snel: ‘Ah joh, ik koop wel een fles Licor 43 voor je. Daar heb je sowieso veel meer aan’.
Kijk, vanaf een bepaalde leeftijd beginnen ze het te snappen.
- Film- en televisietips voor deze voorjaarsvakantie - 24/02/2021
- Bespaartip: neem je abonnementen eens onder de loep - 22/02/2021
- Het hardlopen weer oppakken gaat niet vanzelf… - 21/02/2021
‘Iets te drinken kreeg ik overigens niet, dan zou ik gaan knoeien.’ whahahahahaha.
Ik dacht: oooh., een snijplank, wat leuk!!! Maar dit ziet er niet uit als een mooie houten snijplank met een onbeschilderde kant die je stijlvol in je keuken kan neerzetten. Jammer. Klinkt alsof de juf of meester het ook niet meer wist.
De meester is een schat, maar heeft denk ik wat minder met dit soort dingen, haha. Ik vind het prachtig zo, geeft mij voer voor blogjes