Alweer 15 jaar geleden is het! Toen vertrok ik, met backpack, afritsbroek en flink wat dollars richting de andere kant van de wereld. Een jaar backpacken in Australië was het plan. Ik was 18 jaar, en was net gestopt met mijn studie. Ik wist niet wat ik wilde, behalve één ding: reizen.
Dat ik kort na het boeken van deze reis verkering kreeg was niet heel handig, maar ach, het stond nou eenmaal vast en geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om de reis af te zeggen. Al had ik in de laatste week toch wel wat twijfels. Want het was wel erg ver. Zou het wel leuk zijn? Zou ik andere mensen ontmoeten? Kon ik wel werk krijgen in Australië? Immers, een jaar reizen is leuk maar je kunt niet van de lucht leven.
Er was een afscheidsfeest, er waren cadeaus, en toen was de dag daar. 22 september 2003. Ergens in de middag werd ik verwacht op Schiphol om met Qantas Airlines via Londen en Thailand naar Sydney te vliegen. In eerste instantie zou de tankstop in Singapore zijn, maar daar was op dat moment een uitbraak van SARS. Jaja, weten jullie het nog?
Je moet bedenken dat we 15 jaar geleden in een totaal andere tijd leefden dan nu. Wat zeg ik: de middeleeuwen. Ik had een Australische mobiel (want je Nederlandse werkte daar niet) waarvoor ik daar een SIM-kaart kocht. Ik had een goed maar ouderwets fototoestel. Ook had ik een digitale camera bij me, in die tijd heel bijzonder. De foto’s waren 2 miljoen GB en niet mee te sturen met een normaal mailtje. Trouwens, over mailen gesproken… om in contact te blijven met het thuisfront moest ik in Australië op zoek naar een internetcafé, waar ik dan een uurtje mijn stukjes kon tikken. Ik verstuurde groepsmails naar een heel adresboek.
Zoals hier mijn eerste mail van woensdag 24 september 12.45 uur:
Hallo allemaal! Het is hier 12.45 uur, voor jullie dus nog midden in de nacht.
Ik ben gearriveerd! Na een hele reis ben ik dan eindelijk waar ik al een halfjaar naar uitkeek (en de laatste week zo tegenop zag) SYDNEY.
Via Londen, waar 3 uur wachten nog best wel snel ging (en de kerstversiering al in de winkels lag) en Bangkok zijn we naar Sydney gevlogen. We zaten krap, zoals verwacht, maar ik zat bij het raam dus dat was wel leuk. Het eten was goed (mijn standaarden waren toen nog wat laag, red) en de tijd ‘vloog’ (haha) een soort voorbij. Om 6.00 uur vanmorgen landden we in Sydney, zoals gepland. We werden met de groep naar het hostel gebracht. Eén van de jongens is zijn bagage kwijt, gelukkig ben ik dat niet! Het hostel is prima, een slaapkamer met vier stapelbedden en brood als ontbijt.
We zijn met een groepje de stad ingegaan omdat we de beloofde welkomsttour door de stad pas vrijdag krijgen. Ja, tegen die tijd weten we zelf ook de weg wel. Nu zitten we bij de ‘winkel’ van Activity International, de organisatie waarbij we geboekt hebben. We krijgen hier een halfuur gratis internet per dag dus ik tik me rot. Wat we verder gaan doen weten we nog niet en we plannen dat ook niet, we zien wel waar het schip strand.
In de groep zijn nog drie mensen alleen, de rest is in koppels of als stelletje gekomen. Die drie die alleen zijn gaan er steeds met zijn drieen op uit, volgens mij hebben ze elkaar al ontmoet op die kennismakingsdag waar ik helaas niet was. Nou ja, even acclimatiseren maar, volgende week vlieg ik al naar Darwin om het regenseizoen voor te zijn, nu nog even wennen in Sydney!
xxxxxxxxxxx
Tja, ik was toen al lang van stof, haha. Sydney bleek een heel leuke stad, al was het niet zo ‘Australisch’ als ik me had voorgesteld. Werkelijk, ik dacht dat de grond overal oranje was en dat er kangoeroe’s door de stad hupsten, maar nee.
Gelukkig zou ik op mijn reis nog veel kangoeroe’s en oranje grond tegenkomen, binnenkort lees je meer van mijn belevenissen in het Australische. Mocht je overwegen er naartoe te gaan en twijfelen: absoluut doen!
Binnenkort meer over mijn reis. Want werd de volgende stop na Sydney echt Darwin?
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Haha leuk Liset! Brings back memories!
Liefd