Sinds ik die award voor loedermoederschap heb gekregen, ben ik hard aan het werk gegaan om een betere moeder te worden. Inmiddels zou een award voor curlingouderschap niet misstaan op mijn schoorsteen. Maar goed dat die awards niet bestaan en dat ik geen schoorsteen heb! Waarom ik die dan verdien? Mijn kinderen krijgen ontbijt op bed. Elke dag. En ik ben daar nog blij mee ook. Sterker nog, het was mijn eigen idee.
Ochtendhumeur
De ochtenden zijn bij ons jarenlang een strijd geweest. Ik heb kinderen die niet graag naar school gaan, en dat is nog een understatement. Voordat ik ze ooit eens aangekleed, gevoed en in de auto had, zat er al een dag op. Het was altijd ruzie, ook onderling. Ze konden helaas een lange tijd niet zelf naar school gaan, waardoor we ook nog eens tegelijkertijd schoenen en jassen aan moesten doen en in de auto moesten. Daarbij ontstonden een hoop botsingen en het was vooral gedoe.
Inmiddels zijn de kinderen natuurlijk groter en nu ik dichtbij school woon, kunnen ze zelf op de fiets. Maar nog gaat niemand graag naar school, en is er van enig gezellig intermenselijk contact vóór 8.30 uur geen sprake. Ook niet met mij, want hoewel ik jarenlang om 4.30 uur ben opgestaan wegens een slapeloos kind, ben ik zelf geen ochtendmens.
Vaste regels loslaten
Wat ik heb geleerd van al die jaren opvoeden, is dat ik vaste regels het beste kan loslaten en kan kijken naar wat werkt voor mij en de kinderen. Om deze reden ben ik op een gegeven moment begonnen met ontbijt op bed serveren. Met name één van de kids wordt altijd verschrikkelijk hangry wakker en knapt enorm op van eten. Door hem het eten op bed te serveren kan hij rustig wakker worden, en pas beneden komen als hij en zijn stofwisseling echt ontwaakt zijn. Voor mijn eigen gemak krijgt nu iedereen ontbijt op bed, zodat ik zelf ook heerlijk rustig kan opstarten. En hoe fijn is het dat ze nu relaxter naar beneden komen en elkaar minder in de weg lopen?
Ontbijt op bed dus. Zelf vind ik het vreselijk onhandig, al die kruimels in bed. Ik moet dus ook wel wat vaker de bedden wassen, maar dat heb ik er graag voor over. En nu alle kinderen op verschillende scholen zitten en de vertrektijden ook niet meer gelijk liggen, hoeven ze elkaar helemaal niet meer in de weg te lopen ’s ochtends. Wat geeft dit een rust!
Go with the flow
Wat dit betreft is mijn aanpak misschien toch wel een beetje loedermoederschap: go with the flow. Wat heel grappig is, is dat de kinderen het op vakantie nu juist heel gezellig vinden om aan tafel te ontbijten. Dat zien ze echt als een feestje. En ze geven aan dat ze het op schoolochtenden ook fijn vinden om zo weinig mogelijk contact te hebben.
Dat hele opvoeden: ik heb het nog niet helemaal onder de knie, maar op zulke momenten denk ik: ik doe het best aardig!
Geef een reactie