Mijn puber, inmiddels bijna 13 jaar oud, is helemaal gek op techniek. En niet alleen gek op, hij heeft er ook verstand van. Dat is behalve ideaal voor mij (vader is weinig thuis dus kind kan nu ook dingen voor mij fixen), ook strategisch fijn want ik denk ook dat hier een heel fijne toekomst voor hem weggelegd ligt. Want a) de jongen wordt dolblij van techniek en b) technische mensen worden overal gezocht, en worden alleen maar schaarser.
Techniek met de paplepel ingegoten
Nu moet de liefde voor techniek sowieso in je aard zitten natuurlijk, en bij hem is het er ook nog met de paplepel ingegoten. Al van jongs af aan loopt hij rond op het tuinbouwbedrijf van zijn vader. Eén van de mooiste dingen die hij als driejarige meemaakte was dat hij een broertje kreeg (dat was op zich niet zo bijzonder leuk) en omdat mama gaar was en papa moest werken, hij een hele ochtend bij opa in de schuur mocht helpen. De machines fascineerden hem enorm. Eén van zijn eerste woorden was ‘wkk’ (warmtekrachtkoppeling, gebruikt in de tuinbouw voor duurzame stroomopwekking) en de ‘boem-boem’, ofwel de dozenopzetmachine, was en is zijn favoriete apparaat.
Dozenopzetmachine
Die liefde voor de dozenopzetmachine is een eigen leven gaan leiden. Wat korte uitleg: de tomaten worden verkocht in kartonnen doosjes, deze worden op een pallet gestapeld. In de doosjes kan 6 kilo tomaten. Met in de zomer een productie van een miljoen tomaten per dag, begrijp je dat er heel veel doosjes nodig zijn op een tuinbouwbedrijf. Om ruimte te besparen worden die aangeleverd als platte kartonnen bouwpakketjes (plano’s) die dan met een machine worden omgetoverd tot doos. De vorm wordt erin gestampt, ze worden gelijmd én er worden hoekjes omgebogen om ze steviger te maken. Immers, de onderste op een pallet moeten de rest wel kunnen houden.
Boix
Een hele bedrijfstak waar je het bestaan niet van wist, is dus de productie van machines die dozen maken waarin ons voedsel wordt verkocht. Jaja. Onze dozenopzetmachine is van het bedrijf Boix. Sinds we dat weten kijken we op youtube al filmpjes over deze machines, dat is dus inmiddels al zo’n 10 jaar. De hoofdvestiging en fabriek van Boix is gevestigd in Spanje. In Nederland is er een locatie in Eerbeek.
De fascinatie voor de dozenopzetmachines bleef bij mijn zoon. Hij loopt liever bij die machine dan dat hij iets anders doet. Hij heeft zich, door het kijken van filmpjes, opzoeken van informatie en het sleutelen aan het apparaat met behulp van vader en opa inmiddels ontpopt tot dozenopzetmachinespecialist. Tot in den treuren worden wij getrakteerd op verhalen over de FP- 4/2m en de Q-1500. Op één van onze locaties staat een oude, ongebruikte dozenopzetmachine en hij zich weekenden vermaken met sleutelen aan dat apparaat.
Op bezoek bij BOIX
Omdat je een gemotiveerd kind moest stimuleren (vind ik) trok ik de stoute schoenen aan en mailde ik naar Boix, het bedrijf van de machines. En warempel: we waren welkom om een dagje te komen kijken in de showroom in Eerbeek. Zoon kon zijn geluk niet op, en op een vrijdagochtend vertrokken we voor wat bijna een vakantie voelde, naar de Veluwe.
Het werd de mooiste dag van zijn leven! We werden als heuse VIPS ontvangen met koffie en een speciale presentatie van Edwin, het hoofd technische zaken, over het bedrijf. Ik als volslagen nitwit leerde veel, zoon was al snel verwikkeld in een diepgaand gesprek over de technische specificaties van alle machines. Want wat bleek hij ontzettend veel te weten. Hij had bij wijze van spreken direct aan de slag gekund.
Er blijkt een complete wereld te zijn achter de doos van de levensmiddelen. Ze zijn er in alle soorten en maten (denk: bananendozen, kleine doosjes waar vis in verpakt wordt, etc) en van allerlei kwaliteiten. Gewoon karton is bijvoorbeeld niet genoeg als je vlees of vis moet verpakken, dus je moet met plastic of kunststof aan de slag, maar er moet natuurlijk ook rekening gehouden worden met duurzaamheid. Ik keek mijn ogen uit.
De machines
Zoon was vooral gek op de machines die in de showroom stonden. Een nieuw model dat hij al op de website had gezien, maar nu in het echt kon bewonderen, en waar hij vragen over kon stellen. En ook de werkplaats, waar machines worden gerepareerd, was geweldig voor hem. Hij mocht een machine bedienen, helpen schroeven aan een machine en kreeg alle informatie die hij maar wilde.
Met een gelukzalige glimlach gingen we in de middag weer op weg naar het Westen. Hij weet nu zeker dat hij iets in de techniek wil gaan doen, en dat hij hier wil stagelopen. Beetje onpraktisch misschien qua afstand, maar goed, daar vinden we wel wat op. Ondertussen had ik natuurlijk wel even uitgevogeld bij de stagiairs aldaar bij welke vervolgopleiding we moeten gaan kijken, dus we hebben een mooi stapje richting de toekomst gemaakt.
Toekomst in de techniek
Sinds die dag in februari gaat het thuis het grootste deel van de dag over dozenopzetmachines. Komt er een monteur bij die van ons, dan staat onze puber de hele dag op zijn handen te kijken. Om nóg meer te leren over de techniek (en hier en daar wat aanwijzingen te geven ;)). Inmiddels is de zoon ook degene die eerst bij een storing gaat kijken als die niet opgelost kan worden.
Een toekomst in de techniek: ik zie het zonnig tegemoet. Als het bezoek aan Boix de mooiste dag van zoons leven was, dan volgen er vast nog veel meer!
Superleuk dat we op bezoek mochten komen bij BOIX en dat er zoveel tijd voor ons werd vrijgemaakt. Hartelijk bedankt voor de gastvrijheid en jullie zien deze jongen wel verschijnen bij een sollicitatie!
- Tot wanneer slapen kinderen bij je in bed? - 19/09/2024
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
Geef een reactie