Die kinderen bestaan echt. Alleen ik heb ze niet voortgebracht. Ik sprak een moeder die haar kind blijmoedig meeneemt naar het Okura. Want zeg, zij gaat toch niet in een eetcafé zitten? Nou, ik kan je zeggen, bij ons is de McDonalds al hoog gegrepen. Ik dank god op mijn blote knieën als we daar heelhuids vandaan komen, zonder gaten in ons hoofd en oorlog over de speeltjes uit de happy meal.
Toen dochter uit logeren ging, besloten we met de jongens de drempel van het eetcafé eens te nemen. Veel hoger reiken onze eigen tafelmanieren ook niet, dus een relatief hufterproef eetcafé moest nog net lukken. En ja, het lukte. Als in: we hebben gegeten, alles is nog heel, zowel het meubilair als de kinderen. En voor zover wij hebben kunnen zien is niemand gillend weggerend. Er zijn wel een aantal zaken die ik me realiseerde tijdens dit uitstapje met kinderen:
-
Je moet ze geen cola geven.
Natuurlijk is het feest, want je bent uit eten. En zelf neem je ook een lekker drankje. Maar na ongeveer een kwartier heb je een probleem: the sugar kicks in. En hoewel Ionica Smeets beweert dat kinderen niet druk worden van suiker (lees dat hier) is het bij die van mij klip en klaar: ze veranderen in complete maniakken. Bedenk dus van te voren wat ze mogen drinken, en hoeveel. Toen ik naar de plee was bestelde zoonlief namelijk rustig een nieuwe cola. Gelukkig mocht ik ook nog een biertje van hem.
-
Probeer ze niet iets nieuws te laten proeven
Ze willen gewoon een standaard kindermenu. Met een frikandel. Dat je die ook bij de snackbar op de hoek kunt krijgen, interesseert ze geen moer. Probeer ze dus niet de spare-ribs of zelfs speciale liflafjes aan te smeren, je hebt alleen jezelf ermee. Bedenk dat het in ieders belang is dat ze zoveel mogelijk eten. Dan zijn ze even bezig en heb je zelf ook rust. En eten in de mond dempt het geluid een beetje. Het mooiste compliment dat de kok deze avond kreeg van onze zoon: deze kipnuggets smaken net als bij de McDonalds!
-
Ga ergens heen waar ze snel serveren (of ga heel vroeg)
Rond 17.00 uur is onze favoriete tijd om uit eten te gaan. Ten eerste is er dan nog voldoende plaats in de restaurants, want wij zijn van die last-minute beslissers die nooit reserveren. Ten tweede is het dan nog rustig, zodat niet al teveel mensen last van je (kinderen) hebben. En ten derde: als het rustig is, gaat de bediening meestal redelijk snel. Essentieel met kinderen. Want hoewel je thuis regelmatig roept: ‘het is hier geen hotel!’ kwamen mijn kinderen er in het restaurant achter dat de bediening thuis toch behoorlijk snel is. Dat ze in een restaurant níet direct iets te eten onder hun neus geschoven krijgen als aan tafel gaan, dat is even wennen.
-
Bedenk iets om ze bezig te houden
Een inkopper. Voor veel kinderen echter niet nodig. Het gemiddelde kind is dolblij met de kleurplaat-placemat en kleurpotloodjes die verschaft worden in restaurants. ‘Ze kunnen uren kleuren’, hoor ik moeders weleens gelukzalig zeggen. Nou, de mijne niet. Die rammen de potloodjes in de kaarsen, kruipen onder de tafels door en mollen de vingerplant in de vensterbank. Entertainment is dus vereist.
Omdat ik het echt te ver vond gaan om tablets of telefoons mee te nemen naar een restaurant (in een buffetrestaurant in een all-in resort zie je dat bij iedereen, maar zelfs daar kon ik het afhouden), verzonnen we een spelletje. Het pokémon raadspelletje is bij ons favoriet: iemand neemt een pokémon in zijn hoofd, vertelt de beginletter, en de rest moet om de beurt raden. Als volwassene win je uiteraard zelden, dat is ook de bedoeling. Verder is galgje bij ons favoriet, dan kun je die placemat en potloden toch gebruiken.
-
Maak geen grapje als je kind net een slok appelsap heeft genomen.
De foto spreekt voor zich.
-
Neem geen voorgerecht
Zie punt 3. Een beetje haast is geboden, met kinderen met een spanningsboog van een minuut of 5. Je kunt beter opteren voor een toetje, als ze netjes hun bord hebben leeggegeten. Werkt fantastisch om ze vooraf alvast even op de ijskaart te laten kijken, dan heb je nog iets om mee te schermen als ze zich misdragen. Gooi wel zelf een emmer Ben & Jerry’s in de vriezer, voor als je echt niet meer aan dat toetje toekomt en gillend wegrent na het hoofdgerecht.
-
Leer ze van tevoren manieren
Ook een open deur, misschien. Maar het lijkt alsof kinderen ineens alles uit de kast trekken als ze in een restaurant zitten (dat inmiddels is volgestroomd). Met de handen eten is tot daar aan toe, dat mag met patatjes. Maar alles naar binnen proppen? Met volle mond praten? Neuspeuteren? Vieze woorden zeggen? Ze blijken het allemaal te kunnen, en dat alles binnen vijf minuten. Alsof ze het erom doen. Het ergste is dat andere mensen erom lachen, of zeggen dat het niet erg is ‘want het zijn toch kinderen’. Maar oh, als die van mij eenmaal weten dat ze anderen aan het lachen krijgen…
-
Neem alle complimenten hartelijk in ontvangst, ook al komen ze wat dubieus over
Uiteraard, leuk als je bekenden tegenkomt in het restaurant. Gezellig zwaaien bij aankomst, eet smakelijk wensen, en na afloop nog even kletsen. Maar wat bedoelen ze eigenlijk met ‘wat knap dat jij je kinderen durft mee te nemen naar een restaurant?’ en: ‘die van mij zijn ook zo, die neem ik echt niet mee’?
Ach, misschien komt het door de drankjes, maar ik moest er toch om lachen. Ik ben niet voor niets loedermoeder van het jaar, ik heb wel een titel hoog te houden hier. Daarnaast wil ik volgend jaar graag weer dat weekendje Center Parcs winnen.
Eerlijk is eerlijk: ik snap best dat mensen hun kinderen bij de oppas laten om even rustig te eten. Maar zoals ik al zei in het begin: we hebben gegeten, alles was nog heel, en voor zover ik heb gemerkt hebben we niemand beledigd of geërgerd. We komen er wel! Next stop: Okura…
- Ontdek de voordelen van een aanschuifbedje in de slaapkamer - 02/01/2025
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
Geef een reactie