Zo, Syl, hoe staat het leven? Ik heb een drukke dag achter de rug. Ik had een heuse meeting in het zakendistrict van onze hofstad. Ja, hoe carrièrevrouw is dat? Ik voelde me echt on top of the world, hoor. Business. Weet je nog dat ik toen naar Amsterdam moest? Dat was nog iets spannender, met die auto in de lift. Dit keer was er een normale parkeergarage. Eigenlijk ging het allemaal best wel soepel!
Ik viel ook helemaal niet op tussen alle zakenmensen. Ik had mijn nette mantelpakje aan gedaan. Wel was ik de enige die op klompen liep. Ik denk niet dat ze daarom naar me keken, hoor. Ik bedoel mensen die hakken aan hebben klikklakken toch ook op die marmeren vloeren?
De foto is niet zo charmant, ik weet het. Ik vond het een beetje gênant om daar midden tussen die zakenlui allerlei selfies te gaan maken. En die gebouwen daar worden nogal goed bewaakt, ik dacht nog even en ze zien me aan voor terrorist. Dus je moet het hiermee doen. Ach, je weet dat ik in het echt knapper ben. En die onderkin is veel minder als ik de foto van bovenaf maak en een duckface trek. I learned from the best, weet je wel?
Anyway, ik ging naar Den Haag voor een oploskoffie. Nou, kun je net zo goed thuisblijven, denk je zeker? Dat had ook gekund natuurlijk, die mensen gaan met hun tijd mee dus de meeste afspraken gaan via skype. Maar ik wilde per se langs komen. Tja, ik wil ook weleens de wurft af, weet je wel… En het viel mee, ik kreeg normale koffie. Uit een apparaat, maar niet slap ofzo. Ik heb even met een kenner doorgenomen of het allemaal wel zuivere koffie is, wat ik van plan ben. Daar hebben we het later nog wel over.
Omdat ik na een halfuur weer op straat stond (ik snapte alles zo goed. Ze krijgen daar vast niet vaak hoogbegaafde mensen op visite) ben ik maar gaan shoppen. Je moet wat hè, als de kids op school zitten. Lisette Schrijft enterprise werkt tenslotte met flexibele werktijden.
Ik ging gelijk mijn luchtfrituurpan even terugbrengen naar de winkel. Voor de tweede keer. Wat een onding is dat! Al die foodbloggers hebben vet gelogen toen ze zeiden dat hij zo handig en zo fijn was! Ik moest hem inleveren ter reparatie maar dat ging niet zomaar. Eerst moest ik een nummertje trekken, vervolgens moest de man toen ik aan de beurt was 86 foto’s van dat ding maken, ging hij zeuren dat hij hem te vies vond en was ik onvindbaar in het systeem. Volgende keer stuur ik hem gewoon weer via de post op! En weet je wat nog het ergste was? Ik kreeg niet eens een leen frituurpan. Wat denk je! Wat moet ik nou eten dit weekend? Ik zit echt dik in de shit, Syl. Moet ik straks echt aan de paardensla. Ik hoop dat ‘meneertje’ dat ding snel opstuurt en dat hij volgende week weer terug is, anders zal dit ‘mevrouwtje’ verdere stappen moeten ondernemen…
Dus, al met al een enerverende dag. Gelukkig was ik incognito, zoals je hebt kunnen zien op de foto. Olaf©® hielp me daarbij. Dat maakte veel goed, ik ben niet om de haverklap staande gehouden voor een foto. Daar moet ik ook maar eens geld voor gaan vragen, lijkt me big business ook. Voorlopig ben ik in ieder geval weer van de wurft af geweest!!
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Geef een reactie