Even een snoepje tegen de pijn

Medicijnen: oh, wat is het fijn dat ze er zijn. Even een Strepsil tegen de keelpijn, een paracetamolletje na een avondje wijnen of een ibuprofennetje als het echt niet meer gaat. Was ik vroeger nog van de calvinistische inslag dat ik pijn echt moest verdragen van mezelf, want daar zou je hard van worden, tegenwoordig denk ik: waarom? Die pillen zijn er toch niet voor niets? Laatst hoorde ik dat zelfs tegen heimwee een paracetamol al werkt. Daarbij zijn steeds meer medicijnen makkelijk verkrijgbaar, bij de drogist of via internet. Nou, ideaal toch?

Medicijnverslaving

Ja en nee. Want hoe fijn het ook is, medicijnen zijn niet altijd goed voor je. Naast het feit dat je lever ze moet verwerken, dat de meeste medicijnen bijwerkingen geven, en dat je regelmatig van het één in het ander valt (bij bepaalde pillen krijg je maagklachten dus moet je maagbeschermers, je krijgt obstipatie dus moet je laxeermiddel, etc etc), zijn veel medicijnen ook verslavend. En van een medicijnverslaving afkomen is pas echt lastig.

In Nederland zijn zo’n 600.000 mensen met een medicijnverslaving. Dat is natuurlijk enorm veel! Het probleem is ook dat je er zo moeilijk mee kunt stoppen als je eenmaal verslaafd bent: je krijgt ontwenningsverschijnselen, maar je klachten keren natuurlijk ook terug. Waardoor de neiging om weer te starten heel erg groot is. Het lastige is dat medicijnen in eerste instantie vaak heel snel werken, maar dat je lichaam er ook heel snel aan went, waardoor je een steeds hogere dosis nodig hebt. Dit werkt een verslaving natuurlijk in de hand.

Wanneer ben je medicijnverslaafd?

Het is moeilijk te zeggen wanneer je nou precies medicijnverslaafd bent. Kenmerken zijn: weinig energie hebben, slecht slapen of juist heel veel slapen, afgevlakte emoties, en paniek als de medicijnen op zijn. Ook kun je het merken doordat je afkickverschijnselen krijgt als je stopt met de medicijnen. Schakel bij twijfel altijd hulp in, want net als voor bijvoorbeeld alcoholverslaving zijn er behandelingen die zijn toegespitst op iemands persoonlijke situatie. Je hoeft hiervoor niet altijd opgenomen te worden in een kliniek, bij CACN verslavingszorg bijvoorbeeld wordt een unieke dagbehandeling geboden van twee dagen per week, waarbij je gewoon thuis kunt wonen en als het kan, aan het werk kunt blijven. Verslavingszorg wordt vaak vergoed door de zorgverzekeraar.

Zoek hulp!

Net als bij andere verslavingen is het advies: blijf er niet alleen mee rondlopen. Neem contact op met je huisarts of met een kliniek, want zij zijn er om je te helpen. En medisch gezien is het af te raden om zomaar zelf te stoppen met medicijnen! Naast de verslaving moet soms de onderliggende klacht aangepakt worden, wat een medische begeleiding vereist.

Dat paracetamolletje? Ik probeer er wat vaker vanaf te blijven. Door minder te drinken bijvoorbeeld, en op tijd naar bed te gaan. Het is fijn dat er medicijnen zijn, maar als je ze niet nodig hebt, liever niet!