Soms moet ik een klein beetje kokhalzen als ik mijn instagram tijdlijn open. Misschien volg ik de verkeerde mensen, of like ik ze toch teveel waardoor ze maar blijven opkomen. Ik word namelijk doodmoe van de moeders (nooit vaders!) die ‘me-time’ nemen en hier ongeveer 82628369 foto’s van op instagram denken te moeten plaatsen. Fijn meid, dat jij op zelfzorgzaterdag rondhupst in je badjas met een maskertje op, maar moet je ons ermee lastigvallen?
Deels is dat natuurlijk jaloezie. Zoals alles waarbij je ergernis voelt: dat komt van binnenuit. Want die me-time, die heb ik maar heel weinig. En dat is vet mijn eigen schuld. Nu gaat het wel twee kanten op: hoewel ik dolgraag met een maskertje in mijn badjas een beetje zou willen Netflixen, voel ik me, als ik dat een halfuur doe, al overdreven nutteloos. En ga ik toch maar weer een blog schrijven, de was doen of iets lezen voor mijn werk. Maar ja, daar is me-time niet voor bedoeld! Het is echt de bedoeling om dan even lekker te niksen en dat vind ik lastig.
Me nuttig voelen
Sinds ik me kan heugen moet ik me al nuttig voelen. Zodra ik een beetje een verantwoordelijke leeftijd had bereikt begon ik met oppassen en folders rondbrengen. Eenmaal in de werkbare leeftijd (toen nog 12) nam ik drie bijbaantjes. Op zaterdagen en in de vakanties in de tuin, op zondag nog extra rozen knippen, en door de weeks een middag schoonmaken of achter de kassa bij de Albert Heijn. Hobby’s had ik niet echt, dat vond ik zonde van mijn tijd. Ik zag dit werk gewoon als me-time, ik vond het leuk om wat te doen te hebben en om geld te verdienen. Toen ik eenmaal moeder was, ging dat gewoon door. Inmiddels werkte ik als verloskundige, had een kind en in mijn vrije tijd snoeide ik de tuin of maakte ik het huis schoon. Een dagje iets voor mezelf doen? Ik moest er niet aan dénken. Ook snapte ik het nooit dat moeders hun kind naar de opvang brachten om een dagje voor zichzelf te hebben. Wat ging je dan de hele dag doen?
En ja, daar kom ik nu mooi van terug. Want bepaalde patronen sluipen er zo in. Omdat ik zo stoer was en alles zelf deed en nooit rust nodig had, zat dat er na kind 2 en 3 ook niet meer in. Het werd steeds lastiger om dat patroon om te buigen. De kids waren inmiddels zo intensief dat er geen oma of vader in staat was om een dagje voor ze te zorgen. Of ik moest ze alle drie op een andere locatie onderbrengen. Dat was al zoveel gedoe dat ik dan dacht: ‘laat maar’. Dan maar geen me-time. Als je mijn blog een beetje volgt dan weet je dat ook alle weekenden, feestdagen, vakanties en studiedagen mijn pakkie-an waren. De me-time pakte ik ’s nachts, als iedereen sliep. Nou ja, tot een uur of 4 dan, dan was er wel weer eentje wakker.
Me-time vragen of opeisen
Ik kan er van alles over zeggen en iedereen de schuld geven, en ook een beetje belachelijk doen over moeders die al de hele week thuiszitten en dan OOK nog een weekend me-time moeten, maar feit is dat ik er gewoon meer om had moeten vragen. Of me-time had moeten opeisen eigenlijk, al klinkt dat ook weer zo bitchy. Pas toen ik een keer met vriendin J. samen op vakantie ging, zonder kinderen, besefte ik hoe lekker het is om echt even tijd voor jezelf te hebben. Toen bleek ook dat de wereld best doordraaide zonder mij. Een eye-opener.
Het wordt wel beter naarmate de kinderen groter worden, zei iedereen. Die tropenjaren, daar moet je even doorheen. Misschien heb ik dat iets te letterlijk genomen, want ik heb jaren door gebuffeld. Natuurlijk, de kinderen zitten inmiddels op school, maar die extra tijd heb ik direct gevuld met werken en een blog, dus ook hier heb ik het nuttige direct weer op de eerste plek gezet. En eerlijk is eerlijk: de kinderen zijn weliswaar groter, maar als ze thuis zijn komt het er gewoon niet van om me-time te nemen. De schooldagen zijn kort en na schooltijd zijn er allerlei activiteiten, boodschappen, taken en andere dingen die bij het gezinsleven horen. Houdt het dan nooit op?
Klaar ermee
Nou ja, het gaat nu natuurlijk veranderen. Want zoals het ging, zal het na de scheiding niet meer gaan. Als ik ooit nog eens een huis vind (beetje dramatisch doen hè, hoort erbij) dan heb ik straks eens per twee weken een weekend voor mezelf. TWEE HELE DAGEN!!! En aangezien dat huis nog wel even kan duren, ga ik deze regeling alvast maar op een andere manier opstarten. Wat betekent dat ik nu dus eens in de twee weekenden al iets voor mezelf probeer te doen. Nog een beetje lastig met corona natuurlijk, een dagje sauna of een dagje winkelen zit er nog niet in, maar een dagje ’thuiswerken’ in een hotel kan bijvoorbeeld wel. Op dit moment bevind ik me in Loosdrecht om lekker wat me-time te pakken. En ja, nu zit ik weer te bloggen terwijl ik zou moeten rondhupsen met een maskertje op. Maar goed, bloggen is wel iets waar ik energie van krijg. Zo meteen ga ik een wandeling maken en dan lekker met een zak m&m’s Netflixen. Hoe klinkt dat?
Natuurlijk is het best gek, want ook voor mij is het loslaten. Me-time pakken is zo makkelijk nog niet. Ik betrapte mezelf erop dat ik nog boodschappen heb gedaan voor het avondeten vanavond, ook al ben ik er niet. Maar ze moeten het zelf koken, das al heel wat. En ik zit op mijn handen om te voorkomen dat ik dingen ga appen als ‘vergeet je niet de broodbestelling te halen om 12.00 uur?’. Als je dit zo leest, heb ik het er zelf ook best een beetje naar gemaakt hè? Ik heb veel te lang hotelletje gespeeld en och, wat was dat makkelijk voor iedereen. Ook voor mij, de control-freak. Nu dat gaat veranderen is het voor iedereen even wennen. Voor mij is me-time dus vooral loslaten en proberen niet meer overal aan te denken. Wat zal dat een rust geven!
Me-time is nodig
Conclusie: ja, me-time is dus zeker nodig. Maar hoe je het invult, is voor iedereen verschillend. Ik denk dat het vooral belangrijk is om te kijken naar wat je zelf echt wilt, in plaats van te kijken wat anderen doen. En nee, instagram helpt daarbij niet echt. Als je echt geniet van je me-time, voel je denk ook niet de behoefte om bevestiging te krijgen via social media (of net als ik via een uitgebreide blog, hahaha). Maar ja, het kan soms net wel helpen. Ik ga in ieder geval eens even kijken wat ik op Netflix kan vinden, of misschien gewoon een tukkie doen. Me-time to the max!
Tip: Merel van de Mamagids schreef een blog met tips voor me-time
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
- Een rare, roerige week! - 15/07/2024
Geef een reactie