Al eerder heb ik de introductie van het woord ‘loedermoeder’ uitgebreid besproken. Ik schreef er zelfs een stukje over voor vrouw.nl, het online magazine van de Telegraaf. Ik werd namelijk uitgenodigd voor het loedermoederdiner in Amsterdam, waar deze term officieel werd gelanceerd. Laat me benadrukken dat ik dit woord niet zelf heb verzonnen, toch voel ik me wel aangetrokken tot de term. Het woord is inmiddels gekozen tot woord van de maand juni bij de Dikke van Dale, en ook deze week kwam het weer in het nieuws.
Loedermoeders zijn suffe huisvrouwen
In de Volkskrant schreef Aleid Truijens gisteren een naar mijn smaak wat neerbuigend artikel over het woord loedermoeder. Hoewel ze goede voorbeelden geeft van loedermoeders is haar conclusie dat de dames die zich loedermoeder noemen suffe huisvrouwen zijn die daarbij wat bloggen voor geld, en een beetje spanning zoeken in hun leven. Volgens Aleid ben je pas echt een loedermoeder als je je kind in de meterkast opsluit of de arm uit de kom trekt. Nee, daar val ik inderdaad niet onder.
Tegengeluid kwam er al snel. In kleine kring, in de heuse ‘loedermoeder groepsapp’ waar ik in zit. Opgericht door de bedenkers van het woord loedermoeder: Sharon van moeders.nu, Pauline van voormijnkleintje.nl en Melissa van Allinmam.com. Natuurlijk, op hun site zie je ook perfecte plaatjes. Zo kijkt Melissa heel blij op haar instagramfoto bij een Luxemburgs kasteel, maar ik weet dat er een helse klim door de miezerregen aan voorafging. En ja, dan ben je blij dat je boven bent, dat je kinderen niet kwijt zijn, en dan lach je.
Tegengeluid kwam ook van Hester Zitvast, schrijvende mama bij onder andere vrouw.nl. Zij vindt het alleen maar fijn dat er tegen de perfecte moeders wordt opgetreden, en is niet bang om hierover te schrijven.
Het lastige van een loedermoeder zijn, is dat je het ook weer niet moet overdrijven. Als je kinderen je blog lezen en alleen maar gezeur en negativiteit over henzelf lezen, is dat niet leuk. En het is ook niet nodig, want de meeste momenten zijn nog steeds gewoon leuk. Alleen is het moederschap soms zwaarder en lastiger dan je had gedacht. En kun je ze soms achter het behang plakken. En is het fijn als anderen dat begrijpen. En nee, dan heb je aan ‘manlief’ niet altijd voldoende.
De term loedermoeder
Het idee achter de term loedermoeder is (volgens mij) dat we aan andere moeders laten zien dat het niet altijd perfect is en hoeft te zijn. Een stukje opluchting. Want op social media worden er al veel te veel perfecte plaatjes gedeeld. En hoe leuk dat ook is, je kunt er flink onzeker van worden. Wat de loedermoeders doen met hun initiatief, daar zit dezelfde gedachte achter als mijn ‘Lieve Syl’ foto’s. Tonen wat de realiteit is, herkenning scheppen, anderen een beter gevoel geven over zichzelf. Zelfvertrouwen. En daar is niets mis mee.
Natuurlijk is ‘loeder’ geen gezellig woord. Sla de online woordenboeken er maar op na. In combinatie met ‘moeder’ wordt het in mijn ogen behoorlijk afgezwakt. Het is tenslotte een natuurverschijnsel dat (vrijwel) elke moeder het beste voorheeft met haar kind. Een moeder die haar kind mishandelt, dat is geen loedermoeder maar een zieke vrouw die hulp nodig heeft. Simpel zat.
Leg de lat wat lager
Een loedermoeder heeft lol in haar leven, met haar kinderen en haarzelf, door de lat niet te hoog te leggen. Ze verkiest een middag met popcorn en gordijnen dicht voor de tv boven een boswandeling, een potje monopoly boven een wekelijkste verschoonbeurt van de bedden, en bestelt inderdaad een keer vaker pizza omdat ze zo lekker in de tuin aan een wijntje zat met een vriendin. Een moeder die gelukkig is en dat ook uitdraagt. Waarvan de kinderen later kunnen zeggen: ‘het was soms een bende bij ons, maar altijd gezellig. We hebben zoveel lol gehad vroeger!’ In plaats van: ‘mijn moeder was altijd aan het poetsen, ze had weinig tijd voor ons maar ik had wel altijd een nette knot in mijn haar en twee dezelfde sokken aan’
En misschien, Aleid, is die term loedermoeder helemaal niet nodig. Is het bovengenoemde verhaal inderdaad wel van toepassing op de meeste ‘normale’ moeders. Maar laat ze dat dan alsjeblieft, alsjeblieft, ook eens een beetje uitdragen. Op het schoolplein, bij de supermarkt en op social media. Zodat we ons niet meer onzeker hoeven te voelen als we niet aan dat perfecte plaatje voldoen. #Mompeace graag!
Mooi verwoord!
Zucht van verlicht, he, mag ik als partime werkend mama toch een beetje loedermoederen op z’n tijd. Was even bang dat dit aan huisvrouwen was voorbehouden nav het door jou genoemde stuk 😉 whahahaha. Idd als je er de humor maar van blijft inzien.
Perfecte moeders of loedermoeders… we zijn allemaal moeders en van mij hoeft die toevoeging niet zo. Ik snap het idee erachter wel en vind het ook goed dat er wat tegengas wordt gegeven, maar heb wat moeite met het woord ‘loedermoeder’ zelf
Precies, die laatste alinea, dat is waar het volgens mij allemaal om draait!