Jaja, het was me het weekje wel. De eerste week van Sinterklaas in Nederland. En dat hebben we allemaal geweten! Uiteraard kwamen de rommelpieten al snel langs, en die bleven de hele week. Een ideaal excuus voor mijn huishouden, en dan ook gelijk het enige pluspunt aan de komst van de man. Vind ik dan hè, maar ik zie alles een beetje donker in, in deze donkere dagen.
Mensen die geemigreerd zijn, missen vaak bepaalde dingen aan Nederland. Drop, kroketten en de wisseling van de seizoenen. Ik heb dat nooit begrepen. Die ene winter die ik in Australie doorbracht was de beste winter van mijn leven, omdat het daar zomer was. Wat schrok ik van de grauwe lucht en kale bomen toen ik begin april weer in Nederland arriveerde. Nee, doe mij maar fulltime zomer. En met name november en december kan ik missen als kiespijn.
Zo, dat gezegd hebbende, de week van dag tot dag.
Maandag was een korte werkdag. Daar is geen pijl op te trekken: de ene week staat het spreekuur vol, de andere week maar halfvol. Ik reed direct even langs het winkelcentrum, om wat sinterklaasinkopen te doen. Om gillend de speelgoedwinkel uit te rennen. Zelfs op maandagmiddag was het hier druk. Ik ben sowieso geen fan van winkelen, dus ik besloot gewoon alles online te bestellen. Wel zo handig.
Wel kocht ik wat nuttige zaken als gymschoenen, sokken en onderbroeken. En ik haastte me naar huis om alvast het eten klaar te zetten, zodat de kids direct bij thuiskomst uit de BSO konden eten. Het gevaar van erg vroeg opstaan is namelijk dat ze dan in slaap vallen voor het avondeten, en in de nacht weer wakker worden met honger. Maar vandaag lukte het: er ging eten in. Hiep hoi!
Dinsdag was niet mijn beste dag. We stonden weer extreem vroeg op, iets van 4.00 uur ofzo. Daarbij sliepen de oudste twee kids ’s avonds om 22.00 uur pas, wat het gehalte aan me-time wel erg kort maakt. Tegen de tijd dat ze naar school gingen was ik gevloerd. Omdat de een al uren wakker was en ik de anderen uit bed moest sleuren. Bij terugkomst kon ik alleen nog maar op de bank liggen en netflixen.
Ik kon er nog wel een blog over typen, gezeten op de bank onder een dekentje. Ik zocht uit waarom series zo verslavend zijn, en waarom ik Alicia uit The Good Wife nu zie als mijn nieuwe BFF. Sorry, Sylvie. In de middag hees ik mezelf alsnog van de bank om boodschappen te doen, de kids op te halen en weer naar judo te brengen. Ik flanste alvast de maaltijd in elkaar, niet voor mezelf maar voor hen, ik moest die avond namelijk naar een bijscholing. Heel frustrerend, eerst een halfuur koken en dan zelf een boterham in de auto, maar goed.
In de middag voerde ik wat gesprekken op school, want naast het slechte slapen gaan mijn kids ook met veel tegenzin naar school. Altijd goed om de lijntjes kort te houden, en dit waren wel heel fijne gesprekken. Snel weer naar de judo en toen naar huis, waar ik iedereen achter zijn bord zette en met manlief van dienst wisselde.
Op naar de verste, diepste kelder in de krochten van het academisch ziekenhuis, waar mijn bijscholing plaatsvond. Ondanks de wat lugubere locatie in een ruimte met weinig zuurstof en een hoge temperatuur (jee, het voelde als zomer) was het heel leerzaam en ook gezellig. Met mijn eenzame beroep is het heel zinvol om af en toe collega’s te spreken. En gewoon leuk, natuurlijk!
Tot slot deed ik nog wat sightseeing in Rotterdam vanuit de auto.
De woensdagochtend stond in het teken van de orthodontist, waar de oudste regelmatig heen moet. Hij heeft nu alleen nog een beugel voor de nacht. Dit zijn altijd wel even gezellige uitjes, we kletsen wat bij en hij mag later naar school.
Toen hij eenmaal op school zat reed ik door naar de kledingwinkel waar mijn zusje af en toe werkt. We doen dan gezellig een bakkie en meestal koop ik wel wat. Vandaag erg veel, gewoon, omdat ik in zo’n bui was. Superblij en wat euro’s lichter verliet ik de winkel om de kids weer te gaan halen.
Ook op donderdag was het al vroeg dag, op woensdagavond mochten namelijk de schoenen opnieuw gezet worden. Met duidelijke instructies van Zwarte Piet, die had geschreven dat kinderen die vóór 5.00 uur beneden zijn niets in hun schoen krijgen. Dat hielp, want we ontwaakten vandaag pas om 5.01 uur. Wij dan hè, de dame had al uuuuuren liggen wachten, zo zei ze zelf.
Anyway, er lagen overal kruidnoten, chocoladepoppetjes en chocoladeletters, dus het ontbijt was vast geregeld. De gang naar school ging, met dank aan de gesprekken met de juffen en wat veranderingen in het schoolwerk, ook al een stuk makkelijker. Erg fijn, dan start de dag direct heel anders.
Ik besteedde nog wat tijd aan mijn blog en ging ’s middags naar de nageltjes mevrouw. Verder hadden we een drukke middag: na het halen van de kids moesten we door naar een verjaardag, toen snel naar huis en eten, en toen naar een voorlichtingsavond van school. Hier werden praatjes gegeven over de middelbare scholen uit de regio. Heel nuttig natuurlijk, we zijn een stuk wijzer geworden!
Tot slot was de vrijdag weer een werkdag. In de avond zou ik naar een surpriseparty gaan, maar helaas moest ik afzeggen.
Ook in de tomatenwereld is november een drukke maand: de oude planten gaan uit de tuin, en de nieuwe komen erin. Er was een grote storing waardoor man de hele avond moest werken. Ik bracht de avond dus op de bank door met, je raadt het al, netflix.
Omdat dochterlief uit logeren was kon ik op zaterdag uitslapen. Dat was wel even enorm prettig, na de hele week opstaan tussen 4 en 5. Man, ik kwam helemaal bij. Verder deden we deze dag ook niet zoveel: een beetje boodschappen en ik haalde wat huishoudelijke taakjes in. Je kunt die rommelpieten niet als excuus blijven gebruiken, natuurlijk.
En omdat de dochter weer terug was, gingen we vroeg naar bed. Ach, de tijd dat we ons op zaterdagavond om 23.00 uur voorbereidden op een feestje… het is lang geleden. Nu zijn we blij als we mogen slapen.
Niet voor niets, want ook de zondag begon om 4.00 uur. Stom, had ik haar nou maar een schoen laten zetten, dan had ze tot 5.00 uur gewacht. Maar nee hoor. Dus we genoten van een lange, vrije zondag en ik dankte Netflix nog maar eens voor de zeven seizoenen van The Good Wife. Verder deden we kwartet, maakten we puzzeltjes en knutselden we aan schoenen.
Verder zeurden de kinderen dat ze buiten in het badje wilden, want de zon scheen. Het concept van winter lijkt ook bij hen niet door te dringen. Het was lastig ze te overtuigen, en dat lukte ook niet. Omdat het badje weg was (zomaar ineens verdwenen, heel raar) gingen ze over tot een waterballonnengevecht. Tja…
Na een uurtje onder een warme douche waren ze weer op temperatuur en vertrokken we naar oma en opa. Daar zouden we eten, ware het niet dat de dag van de vroege vogel van de familie abrupt eindigde om 17.30 uur. Er was niets meer mee te beginnen dus ik vertrok met haar naar huis, waar ik haar op bed legde en lekker sushi bestelde. Tja, elk nadeel heb zijn voordeel. Ik at achter, je raadt het al, Netflix.
Op naar een nieuwe week met nieuwe kansen!!!!!
- Boer zoekt Vrouw aflevering 8: om te huilen zo saai - 21/04/2025
- Vliegen vanaf Rotterdam Airport: de voordelen en nadelen - 19/04/2025
- Londen in de zomer? Doen! - 16/04/2025
Geef een reactie