Het kan niemand ontgaan zijn, dit was de week waarin de goede Sint zijn overtocht naar Nederland maakte. Per boot, zoals hij dat al 2000 jaar doet. En het ging niet bepaald van een leien dakje, wat de moeders onder ons inmiddels wel weten.
Dochter merkte halverwege de week met een diepe zucht op: ‘als Sinterklaas nou ieder kind één cadeau minder geeft, kan hij voortaan met het vliegtuig komen’. En dat voor een vijfjarige… tja, ach, het kind had stress. Eerst zou de boot mogelijk gezonken zijn en Sinterklaas dood, toen vlogen alle pakjes overboord en toen waren er geen Pieten. Hoeveel drama wil je hebben in een toch al zo drukke week.
Maar goed, door mijn brief aan Dieuwertje ben ik meerdere malen neergezet als zeurpiet. Want dit feest is ‘leuk’, het is de taak van de ouders om de spanning af te zwakken, en het kind te overtuigen dat het elk jaar goedkomt. Die mensen hebben mijn kinderen nog nooit ontmoet, denk ik dan. Ik ben blij als die vent weer vertrokken is.
Anyway, het was dus een drukke week met lange dagen, gemiddeld van 4.00 uur ’s ochtends tot 22.30 uur ’s avonds gevuld met kindervragen zoals ‘waarom stormt het boven zee terwijl hier de zon schijnt’ tot ‘mama, ik vertelde in de klas dat Sinterklaas niet bestaat maar sommige kinderen geloven me niet’. Ja, de middelste kwam erachter dat het feest niet helemaal echt is. Wat jammer is, want nu vraagt hij 200x per dag aan mij wat hij gaat krijgen. Gelukkig zijn er nog geen lootjes getrokken, dus de verhalen over de surprise van de oudste bewaar ik tot volgende week.
Zo, dat wilde ik effe kwijt.
Maandag dus. Een gewone werkdag, file, BSO, pizza. Niets bijzonders.
’s Avonds begon het Sinterklaasjournaal, maar we deden net alsof we dat niet wisten. Ze zouden toch dinsdag op school de herhaling kijken. Nog even een dagje rust. Stilte voor de storm…
Dinsdag een thuiswerkdag, waarbij ik eerst de sportschool bezocht. Dat kon uiteraard geen kwaad.
Verder besteedde ik de dag aan mijn blog en wat huishoudelijke klusjes, die ook geen kwaad konden.
In de middag kwam alleen de oudste naar huis. Die kwam op het idee om gezellig eucalyptusolie te gaan maken. Ja, vraag me niet waarom, maar goed. We plukte wat eucalyptus uit de achtertuin en via een bijzonder scheikundig proces maakten we er olie van (koken en door de staafmixer en slaolie erbij). Heerlijk om even samen te klooien in de keuken. Ik was toen nog in de overtuiging dat al die vieze schalen en pannen mij geen extra werk gingen bezorgen.
Daarna moest ik snel door naar het dorp, waar de middelste zijn judo-examen had. Hij haalde zijn groene slip, waar hij natuurlijk supertrots op was, en wij ook! Snel weer naar huis om te eten, want ’s avonds had ik op school met de oudste zijn adviesgesprek voor het voortgezet onderwijs. Hij heeft HAVO/VWO advies, en hiermee kunnen we de komende maanden op pad om een middelbare school te zoeken. Vorig jaar zijn we ook al wezen kijken bij een aantal middelbare scholen, maar het is allemaal best ingewikkeld. Wordt vervolgd!
Op woensdag had ik een afspraak staan voor een interview. Jaja, niet met mij maar door mij. Hier hoor je binnenkort meer over. Intussen was het Sinterklaasjournaal echt begonnen, en hadden we de eerste slapeloze nacht erop zitten. Want Dieuwertje kon geen contact leggen met de boot, en de Sint zou wel eens dood kunnen zijn.
Nou ja. Lang verhaal kort: ik ramde er deze ochtend de brief aan Dieuwertje uit die hysterisch vaak werd gelezen (36.000 keer), en waar veel commentaar op kwam. Veel moeders zijn het met me eens: het wordt elk jaar gekker, en de kinderen raken compleet overprikkeld. Maar er is ook tegengeluid: ik ben een saaie moeder, ik probeer mijn kinderen met zijden handschoentjes aan te pakken, ze moeten leren omgaan met tegenslagen. Nou, het is puur eigenbelang ik wil slapen. En iets langer dan tot 4.00 uur. Meer niet.
Woensdagmiddag ging er ook vrij hectisch aan toe. Zomaar ineens kwamen er 8 kinderen spelen. Ik weet ook niet waarom. Ik kwam, zag en dacht: help. De jongste twee besloten slijm te gaan maken. Ondertussen was ik aan het afwassen, de hele middag, want de vaatwasser had het begeven. Na meerdere pogingen toe afpompen, resetten en nog eens laten draaien, besloot ik gewoon die drie liter prutwater maar uit het apparaat te scheppen met een eierdop en de vaat met de hand af te wassen. Dat is, met 8 kinderen om je heen, best een uitdaging. En nee, niemand hielp.
Wel hebben de kids superlief gespeeld, eerlijk is eerlijk. De slijmafdeling was een beetje rommelig, maar de groten hielpen de kleintjes en eigenlijk had ik best een relaxte middag. Ik ontdekte dat je kunt netflixen tijdens de afwas (want tijd is geld en series zijn verslavend) en na een paar uur was iedereen weer weg. Behalve mijn eigen kinderen natuurlijk, wat was wel weer een beetje funest voor de rust.
De Sint was inmiddels weer boven water, zo zagen we op het journaal, de Pieten nog niet, en nu was er het drama met de pakjes. Die woeien overboord en lagen mogelijk in de sloot, wat niet echt goed nieuws is voor kinderen zonder zwemdiploma. Maar goed, we besloten toch de nacht in te gaan op hoop van zegen. IJdele hoop. Want weer waren er nachtmerries, vragen en vroege opstandingen.
De donderdag gebruikte ik weer om bij te komen, dat scheelt natuurlijk als alle kinderen naar school zijn. Mijn wazige idee om deze week twee keer naar de sportschool te gaan verwierp ik direct. Er werd geblogt, genetflixt en heel veel koffie gedronken.
In de middag kwam er weer een slijmbrigade spelen. Ik verdenk Dieuwertje ervan dat ze die kinderen stiekem aanspoort tot dit soort achterlijke hobby’s. Maar goed, ik heb deze week geleerd dat dingen als ‘dat is goed, maar maak er geen rommeltje van’ en ‘alleen boven de tafel’ totaal onverstaanbaar blijken voor kinderen van een jaar of zes. Dit was dus direct de laatste keer. Het slijm ligt door het hele huis.
Ondertussen kwam de kapster een paar kinderen knippen, en kwam mijn klusjesvrouw kijken of ze de vaatwasser kon maken. De monteur van Bosch kan namelijk pas over twee weken komen, een mededeling waar ik een vrij grote hartverzakking van kreeg. Helaas kon mijn eigen klusjesvrouw niets vinden, dus er zit niets anders op dan wachten. Wel realiseerde ik me na deze middag (slijm, kapper, vaatwasser gedemonteerd) dat mijn stofzuig- en dweilpogingen van die ochtend een beetje nutteloos waren geweest.
Tot slot de vrijdag. Dit had mijn productiefste dag moeten zijn, maar dan had ik beter ook om 4.00 uur direct met dochterlief mee moeten gaan naar de woonkamer. Want hoewel ik weet dat ik, als ik weer terugga naar bed, alleen maar vermoeider eruit kom, de verleiding is te groot. Een paar hazenslaapjes verder was ik dus gebroken.
Maar na een slootje koffie was ik weer up and running. Mooi, want we gingen met groep 3 een orchideeëntuinder bezoeken. Altijd interessant natuurlijk. Helaas vond de dochter er niet zoveel aan. Zij had honger, wat kan komen doordat ze al een tijdje wakker was. Verder hing ze vooral aan mij. Ik besloot haar na het uitstapje dan ook maar weer mee naar huis te nemen, waardoor mijn nuttige dag een beetje verviel. Schoencadeaus kopen bijvoorbeeld, en cadeaupapier.
Uiteindelijk viel ze om 16.30 uur op de bank in slaap, en werd ze niet meer wakker ’s avonds. Zo misten we de laatste editie van het Sinterklaasjournaal van deze week, waardoor we niet wisten dat alles weer goed was gekomen. Spanning alom dus in de nacht, toen ze weer ontwaakte. Leve de interactieve televisie, waarop je alles kunt terugkijken, ook ’s nachts.
Maar goed, zaterdag was het dus zover. Bij ons kwam de goede man pas om 13.30 uur, want hij kan natuurlijk niet overal tegelijk zijn. Zo konden we eerst nog naar ballet en kon ik snel de dingen kopen waar ik de dag ervoor niet aan toe kwam. Mooi op tijd stonden we aan de waterkant. De opluchting was groot toen de boot aankwam: hij was het echt!
Dochterlief was helemaal gelukkig. En hoewel zoon het na tien minuten wel zat was en met papa naar huis ging, hebben dochter en ik anderhalf uur door het dorp achter de man aangelopen. Ze kon een Pietendiploma halen, met het rijtuig meerijden en zelfs met Sint op de foto. Ook kwamen we de slaappiet tegen, die haar vertelde dat alles goed kwam en dat ze dus voortaan lekker uit moest slapen.
Na dit feest moesten we nog door naar een ander feest, want opa was jarig. Hij vierde dit in de kroeg, ja, duidelijk familie van mij. Heel leuk om aan de waterweg te zitten, zo hebben we niet alleen een stoomboot gezien maar nog veel meer boten. Op de terugweg besloten we tot een maaltijd die geen koken of afwassen vereiste, bij de grote gele M. Zo wisten we ook zeker dat dochterlief iets binnen had voordat ze in slaap zou vallen.
Dat van dat eten was slim, ze viel in de auto in slaap. Helaas was het nog een hele tour om de zwarte schmink weer van haar gezicht te krijgen, maar ach. Haar schoen had ze twee dagen eerder al gezet, dus dat kwam goed.
En toen was het zondag! De dag van de cadeaus! Dolblij renden ze om 5.00 uur naar beneden. En niet voor niets, want er stonden drie heel grote cadeaus.
Het kostte even wat moeite om ze ook daadwerkelijk aan de praat te krijgen (gelukkig waren er nog batterijen in huis. Maar wat zitten die dingen tegenwoordig vast in de doos zeg, niet normaal. Je moet een breekijzer hebben om alles uit de verpakking te krijgen) maar toen konden ze ook gaan spelen. Goddank.
En zo kabbelde de zondag voort. Er werd gespeeld en bedacht wanneer de volgende schoen gezet zou worden. Gelukkig had de sint daar al iets handigs op bedacht: een schoenkalender. De kans is groot dat de Sint verder nog een appje stuurt om te vragen of de schoenen misschien overdag gezet kunnen worden. Dat scheelt de Sint een hoop nachtrust…
Als afsluiter van de week had ik in de middag nog een uitstapje: de broers en zussendag vanuit het huis (begeleid wonen) van mijn zusje. Het was een cowboymiddag en wat ik al hoopte was waar: we gingen linedancen! Ik vind dat fantastisch, dus kon helemaal mijn ei kwijt. Hierbij een foto van mijn outfit, en voor een kort filmpje kun je mijn instagram checken!
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Geef een reactie