Zo, mijn week is weer voorbij! Het was weer een afwisselend weekje, waarbij ik veel op pad ben geweest voor onder andere een bijscholing en een pretparkbezoek, maar ook thuis flink heb gewerkt.
Maandag werkte ik weer buiten de deur. Na mijn spreekuur reed ik nog even door naar Miriam, die drie weken geleden haar dochtertje Noor kreeg. Ik wilde Noor wel eens in real life bewonderen, en had uiteraard nog wat cadeautjes voor Noor en voor Miriam. In de vorm van bier onder andere ;).
Na een bliksembezoek reed ik de file in, niet meer op tijd om de kids van de BSO te halen. Gelukkig kon manlief, die volop in de teeltwisseling zit en dus ontzettend veel werkt, wel even weg. Uiteindelijk was ik net iets eerder terug dan hen, en kon alvast aan het eten beginnen. Best handig.
Ik beschreef al in mijn eerdere blog dat de dinsdagochtend een karakteristieke loedermoeder ochtend was. Het brood was op, de fruitschaal was leeg en ik gaf niets mee naar school voor de overblijf waardoor ik halverwege de ochtend terug moest. Maar ja, dat heb ik wel vaker. Gelukkig verliep de rest van de dag rustig.
Op een helder moment besloot ik zelfs weer eens iets te bakken. Gewoon, omdat ik daar zin in had. Het werd een appel-kaneel-notencake. Niet al te gezond, maar wel lekker. Helaas was hij een beetje droog, ik had geen zin om een tweede appel te raspen dus had er maar eentje door gedaan. Tja, bij een appeltaart heb ik altijd teveel appelshit en te weinig deeg, nu was het andersom. Toch was hij erg lekker.
In de avond moest ik naar school voor een tien minuten gesprek. Slechts van één kind, de andere gesprekken zijn op andere momenten, wat natuurlijk niet heel erg efficiënt is. Maar ja, ik was er weer even uit natuurlijk.
De woensdag besteedde ik vooral aan bloggen. Ik had weer een zieke thuis, dit keer het meisje. Gelukkig speelde ze heel lief en lag ze lekker op de bank. Even een dagje bijkomen, ze had het nodig en voelde zich erna een stuk beter.
In de middag kwamen er spelers, zoals altijd op woensdagmiddag. Aan het eind van de middag besloot de grote delegatie een fikkie te gaan stoken. Dat mag, soms dan, in de tuinhaard. Want ach wij hebben toch de ruimte en dat vinden jongens nu eenmaal leuk. Helaas lukte het slecht om het vuur aan te krijgen, waardoor ik uiteindelijk zelf op mijn knieën voor de tuinhaard zat te stoken. Net toen we het wilden opgeven ging het toch branden, gezellig hoor. Het werd ook al donker en was heel knus.
Helaas had de oudste toch wat teveel rook in zijn ogen gekregen. Hij is nogal allergisch, wat zorgde voor erg rode ogen. Het bleek met allergietabletten wel weer wat op te lossen, maar toch even schrikken. Dat krijg je he als je ze gewoon fikkie laat stoken. Maar goed, we hebben ervan geleerd.
De donderdag had ik een Gooische dag. Ik ging voor het eerst in maanden weer eens naar de kapper. Ik schreef al eerder dat mijn haar inmiddels alle kleuren van de regenboog was, en dat ik het mede door de jeuk niet durfde te laten verven. Maar de jeuk was alweer even over, en de kleur was aan een oppepper toe.
Ze kwamen op het lumineuze idee om roze smurrie in mijn haar te smeren, een soort frambozenpudding. Ik heb gelukkig erg veel vertrouwen in de mensheid als het op vakkennis aankomt, en liet ze begaan. Zie hier het resultaat, niet slecht toch?
Maar een Gooische dag is niet compleet zonder nieuwe nagels. Omdat ik een fervent nagelbijter en nagelpulker ben, heb ik inmiddels de gellak ontdekt. Ik laat het op mijn eigen nagels zetten, want met nepnagels kan ik helemaal niet overweg. Nu blijven mijn nagels netjes en kan ik er niet meer aan pulken of op bijten.
Zo kon ik vrijdag spic en span naar dé bijscholing van het jaar: die van de Beroepsvereniging van Echoscopisten (BEN). Altijd leuk om met ons eenzame beroep bij te praten met collega’s en nieuwe kennis op te doen. En ik moet zeggen: het was een ontzettend leerzame dag. Ik heb veel tools gekregen om in de praktijk mee aan de slag te gaan. En leuk om bij te praten met collega’s.
De locatie was de Prodentfabriek in Amersfoort. Nu ben ik al nooit een fan van Amersfoort, omdat het gewoon drama is met de auto. En je weet: met de trein ga ik niet uit principe. Ik kwam dan ook iets te laat aan door de files, en vertrok eerder om de spits voor te zijn. Wat jammerlijk mislukte, ik deed twee uur over de terugweg. Maar goed, met de trein had ik er sowieso al meer dan twee uur over gedaan, en ik begreep dat er ook nog omleidingen waren. Dan maar in mijn warme auto.
Dit keer moest ik wel echt de kids zelf halen van de BSO, wat nog net op tijd lukte. Voor koken vond ik het te laat, gelukkig werd dit opgelost door de McDrive in de buurt. Ideaal.
De zaterdag was de klusjesdag van deze week: ballet, de was, een beetje opruimen en de boodschappen. Die ik nooit meer op zaterdag zou doen, maar wat toch weer zo was gelopen.
Vreselijk. Dit keer stonden ze twee producten te promoten en was de winkel ook nog gevuld met mensen van een goed doel. Heel nobel, maar echt, het is gewoon beter voor de wereldvrede als je mij NIET aanspreekt als ik me op zaterdag in een supermarkt begeef.
Omdat mijn hersenen compleet kortsloten kwam ik thuis met kant- en klare pannenkoeken met kipkluifjes als avondmaal. Met een paar peren en een appel werd het zowat een schijf-van-vijf maaltijd en dat leek mij voldoende voor het weekend. En daarna allemaal vroeg naar bed, want zondag stond ons een drukke dag te wachten!
Op zondag ging de wekker om 8.00 uur. Wel was ik natuurlijk al twee keer uit bed geweest voor ontwakende kinderen, maar nu moest ik er echt uit. We gingen naar de Efteling!
Ik smeerde een tas vol broodjes en boterhammen, om de dag door te komen. Die was namelijk al duur genoeg dus eigen eten meenemen vind ik dan niet meer dan normaal. Om iets over 9.00 uur zaten we in de auto, op weg naar Kaatsheuvel.
Omdat het superzonnig was, was het een heerlijk ritje en verheugden we ons op de dag. We waren niet de enige, want bij de Efteling stond het al aardig vast. Gelukkig viel het in het park nogal mee. We konden snel in de droomvlucht en in de zweefmolen.
Daarna haakten we aan bij vriendin J. en haar familie, die het hele weekend doorbrachten in de Efteling en het huisjespark er vlakbij. Voor mij wel handig, want de jongens wilden in andere attracties dan het meisje. Nu konden we splitsen en in verschillende delegaties op pad.
We namen achtbanen, waterbanen, bootjes en zweefmolens. Helaas bleef het zonnetje niet schijnen, en raakten we ook in een regen- en hagelbui.
Moe, nat en voldaan zaten we om 18.00 uur weer in de auto. Op weg naar huis belden we papa vast op om wat te eten voor ons te maken, zodat we thuis direct aan de warme maaltijd konden. En daarna naar bed. Wat een drukke dag, maar zo leuk!
En zo was de week weer voorbij. Op naar een nieuwe week met leuke dingen!
- Londen in de zomer? Doen! - 16/04/2025
- Boer zoekt vrouw aflevering 8: gaten - 14/04/2025
- Waterloo: walhalla voor geschiedenisfans - 09/04/2025
De nieuwe haarkleur lijkt goed bij je te passen. Nagellak vind ik eng. Je kan er ook dingetjes op laten plakken. Is dat een herinnering om eraf te blijven of is het een uitnodiging om te gaan knagen en peuteren?
Volgens mij stonden we vroeger bij het kleine hekje dichterbij naar binnen te kijken. Herinner me de schone slaapster met diepe ademhaling en “uit zichzelf” dansende schoentjes. En de kok gaf de koksjongen gewoon een ferme muilpeer. Wij waren toen nog geen suikerpoppetjes, kregen ze zelf ook nog wel eens of erger, dus niemand was ontdaan of gekwetst. Yep, er waren meer meesters dan juffen op school. en er werd niet gepest maar vervelende moeders waren er wel. Enkele kinderen waren berucht door hun moeder. Of zoals tijdens een schoolreisje op een heel grote “wip” (iets als een afgeplatte flinke schijf meloen en dan de tienerjongens die op de uiteinden voor het wippen zorgen). Een moeder eiste dat haar kleuter er ook op mocht. Op zo’n best grote “stampende boot” (het “dek” was ongeveer ter hoogte van haar lengte, ze moest omhoog roepen en het was een klim omhoog) zou hij gewoon heen en weer geslingerd worden, maar zij stond erop. De jongens weigerden, maar zij sjorde het veel te kleine kind omhoog. De jongens vertrokken en de moeder was woest. Wat bezielt zulke moeders? Nog afgezien van het plezier van grote kinderen vergallen met een kleuter die helemaal niet mee kan doen: het was ronduit gevaarlijk geweest.