Jaja, hoewel ik me in 2016 tijdens het Loedermoederdiner eigenlijk nog geen ‘blogger’ wilde noemen, kan ik er nu niet meer omheen. Ik ben gewoon een professionele business aan het opzetten. Totaal ongepland en zonder enig vastomlijnd plan. Tijd dus om dat plan alsnog te maken en alles een beetje in goede banen te leiden.
Blogger
Het begon allemaal met de kerstboom van Sylvie, een aantal jaren geleden. Het begon als grap, ik maakte een foto en schreef er een brief bij. Mijn privé facebookpagina waar ik de brieven op schreef, ruilde ik in voor een openbare facebookpagina (een zogenaamde ‘community’, klinkt erg geitenwollenwoongroepachtig maar goed) en na wat media-aandacht ontplofte de boel. In positieve zin, met een explosieve groei qua lezers.
Mijn facebookpagina Lieve Syl koppelde ik aan een blog, en naast de brieven aan Syl ging ik steeds meer eigen blogs publiceren onder de naam ‘Lisette Schrijft’. Ik werd dus blogger. Ik schreef over wat ik in het dagelijks leven tegenkwam, maar ook verhalen die al jaren in mijn hoofd zaten. Die van de borstvoedingsclub bijvoorbeeld. Leve mijn olifantengeheugen, ik kon het jaren later zo nog oplepelen. Ik merkte dat het aantal volgers bleef groeien en ik kreeg steeds meer plezier in het schrijven.
Wat natuurlijk ook leuk was, is dat is werd gevraagd om voor vrouw.nl te schrijven. Niet betaald, helaas, maar wel een goede manier om ervaring op te doen. Zou ik het schrijven ooit kunnen uitbouwen naar iets professionelers? Er mogelijk zelfs een (gedeeltelijke) inkomstenbron van maken? Ik wist het toen nog niet.
Collega’s en concurrenten
Er kwamen behoorlijk wat onbekende zaken op mijn pad. Hoe ga je om met adverteerders? Wat vinden bezoekers leuk? Wat vind ik leuk? Moet ik elke dag iets plaatsen? Hoe doen anderen dat? Gelukkig zijn bloggers heel erg sociaal, en vond ik al snel een paar clubjes om gedachten en tips mee uit te wisselen. Want ondanks dat we allemaal concurrenten van elkaar zijn, voelt het alsof ik er een heleboel nieuwe collega’s bij heb.
Ik leerde over het schrijven van advertorials, het aanvragen van reviewartikelen, het dealen met de regels van de Reclame Code Commissie en met auteursrecht. Zo mag je niet zomaar afbeeldingen van internet plukken en gebruiken, en als je reclame maakt, moet dat aan bepaalde regels voldoen. Zo werd mijn blog steeds professioneler en kon ik in ieder geval wat investeringen terugverdienen. Supertof natuurlijk!
Het scheelde natuurlijk dat ik al met een berg lezers begon vanuit Lieve Syl. Veel van hen zijn naadloos overgestapt op het volgen van Lisette Schrijft. Voor adverteerders en PR-bureaus is het aantal unieke bezoekers per maand erg belangrijk, belangrijk dus om de volgers te boeien en te binden! En dat lijkt redelijk te lukken, ik heb nu 20.000 unieke bezoekers per maand.
Toch zijn er nog wat zaken om aan te pakken. De blog begint steeds meer vorm te krijgen, en er komen steeds vaste onderwerpen terug: moederschap, onderwijs, lifestyle (huis en tuin) en persoonlijke zaken. Alles met humor natuurlijk. Ook begin ik wat vaste dagen voor vaste rubrieken te ontwikkelen, gewoon omdat dit handig is. Wat wil ik nog meer? Waar wil ik naar toe?
Interviewen
Wat ik heel leuk vond was interviews afnemen, bijvoorbeeld bij de bedenker van de tomatenwijn en boerin Ingrid uit Boer Zoekt Vrouw. Ik ben altijd al nieuwsgierig geweest, en vind het erg leuk om met mensen te praten om erachter te komen wat ze drijft. Ik zou dit graag meer willen doen. Aan de andere kant word ik er ook zenuwachtig van: kan ik dat wel? Vinden mensen interviews leuk? Wat als het gesprek niet loopt? Onzin, want ik krijg iedereen aan het praten, maar goed.
Ik zou het best leuk vinden om persoonlijke verhalen te delen op de blog, van mensen die iets bijzonders meegemaakt hebben. Onder bloggers is dit alleen een beetje ‘not done’, scoren met de ellende van een ander. Is dat echt zo? En ga ik me iets aantrekken van wat andere bloggers vinden?
Netwerken
Als jullie mijn weekoverzichten lezen denk je misschien dat het stikt van de bloguitstapjes. Dat is ook zo. Maar aan veel evenementen waar je kunt netwerken, bijvoorbeeld met PR-bureaus, kom ik niet toe. Vaak zijn ze door de weeks op mijn werkdagen, of op een schoolmiddag en dan liefst in Amsterdam en omstreken. En bij ons gaat de school al om 14.30 uur uit, dat haal ik vaak niet. Ik heb wel mailcontact met PR-bureaus, maar het werkt beter als je de medewerkers ook eens ‘live’ ontmoet. Misschien de tip van een collegablogger maar eens opvolgen en gewoon een dagje met een andere blogger de auto pakken en een rondje Amsterdam doen. Gezellig en nuttig!
SEO
Van SEO heb ik natuurlijk alle verstand. Maar dan heb ik het wel over het Structureel Echoscopisch Onderzoek, waar ik nou eenmaal een aantal jaar voor gestudeerd heb. Ook in de blogwereld gebruiken we SEO, maar dan in de betekenis van ‘Search Engine Optimalization’. Hoewel mijn blogs supergoed gelezen worden, komen bijna al mijn bezoekers op mijn site via social media, met name Facebook. Dat betekent ook dat een bericht maar één dag (hooguit) hot blijft, en daarna niet meer gelezen wordt. Het zou leuk zijn en ook best relaxed als mensen mijn artikelen blijven vinden. Maar dan moet ik dus zorgen dat die artikelen hoger scoren in google. En dat is een vak apart!
Hele studies zijn er gewijd aan SEO. Ik ben slechts een beginner, maar weet inmiddels wel wat trucjes. Het maakt bijvoorbeeld heel veel uit welke woorden je in de koppen zet, in de titel of bij de afbeeldingen. En je kunt zoekwoordenonderzoek doen. Wat tikken mensen in op google? Leuk om mee bezig te zijn, maar een oud artikel optimalizeren kost zo een uur. Aan de andere kant kan het ook behoorlijk wat opleveren. Even voor gaan zitten dus!
Nieuwsbrief
Nog een manier om de juiste artikelen bij de juiste mensen te krijgen, en lezers te houden, is het verzenden van een nieuwsbrief. Eerlijk gezegd krijg ik bergen nieuwsbrieven in mijn Postvak In, met name in de spam. Ik lees ze nooit. Zou ik dan zelf als blogger een nieuwsbrief gaan sturen? Tja…
De inhoud en frequentie zullen heel belangrijk zijn. Via Newsletter2go kwam ik op een (gratis!!) stappenplan voor het maken van een ‘killer’ e-mail lijst. Alleen de naam is al doodeng, maar goed, er staat wel heel veel informatie in. Vooral over het nut van de nieuwsbrief. Door de algoritmes van Facebook, Instagram en Twitter (dat je niet de nieuwste berichten bovenaan ziet, maar lukraak berichten door elkaar gehusseld. Dat is niet zomaar, facebook enzo denken daar heeeeel goed over na) kunnen lezers behoorlijk wat berichten missen. Berichten die ze wel echt hadden willen lezen.
Natuurlijk, mijn artikelen zijn niet wereldschokkend, en je overleeft heus wel week tijdje zonder. Maar als iemand aan mij vraagt: ‘joh, wat vind jij nou van pretpark de Julianatoren?’ terwijl ik daar net eergisteren 1600 woorden over heb zitten tikken, dan is dat toch jammer. Zeker als diegene dan zegt: ‘oh, die blog heb ik helemaal niet voorbij zien komen, had ik graag willen lezen’. Nou ja, met zo’n e-maillijst kun je dat dus tackelen. En de doelgroep heel specifiek aanspreken. Behoorlijk marketingachtig, ik weet het. Maar ja, als ik er een professionele business van wil maken is het misschien wel de moeite waard…
Werkruimte
Dit weekend ben ik begonnen met het maken van een heuse werkruimte. We hadden een bureau en een bureaustoel over, en eigenlijk vond ik dat wel iets voor mij. Ik zit meestal te bloggen op de kinderstoel van dochterlief, waardoor ik een beetje in elkaar gedoken zit. Een bureaustoel die qua hoogte verstelbaar is, is geen overbodige luxe voor een fulltime blogger. Met man en macht (lees: man en ik) hebben we het bureau naar beneden gesjouwd en in het washok gezet. Jaja. Echt professioneel kan ik dit gedeelte nog niet noemen, maar goed, het begin is er. Vanaf heden wens ik dan ook het woord ‘washok’ niet meer te horen, het is nu een kantoorrrr. Met Gooische R ja. Mijn kantoor.
Nog even, en ik ben in plaats van loedermoeder van het jaar ineens zakenvrouw van het jaar…
Waarom ik soms commerciële stukjes schrijf
Ondernemen als zzp’er
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Gooooo Lisette! Enneh… leuk idee om een keer een rondje Amsterdam te doen, samen is toch gezelliger dan alleen
Ha ha ha, maar word je in jouw kantoor dan niet afgeleid door wasgoed dat nog niet gedaan is ?
Het idee is dan dat ik de was ook beter ga bijhouden. Let wel: dit zijn voornemens hè. Kijken wat ervan terecht komt
En zo lekker gewoon als dat je bent, parkeer je dat bureau ‘gewoon’ in je voorheen genoemde washok!
Dat klinkt goed allemaal. Dat het not done is om andermans verhaal te plaatsen wist ik niet. Wij (en andere blogs) bieden regelmatig ons platform aan om iemand zijn verhaal te laten delen. De boodschap staat dan centraal. Informatief/ persoonlijk
Nu begrijp ik, waarom iemand opeens e-mails stuurde met een saai opsomminkje van dingen die ik al lang gezien had op haar site. Die nieuwsbrieven worden ongelezen gewist. Waarom moet je een nieuwsbrief krijgen als je al volger bent? Het voegt niets toe en is totaal niet aantrekkelijk.
Ik haat blogs die niet (meer) chronologisch zijn. Die laat ik vallen. Bloggers doen er goed aan 2 ingangen aan te houden: de chronologische en de thematische. Die oudere gemiste teksten kom je vanzelf wel een keer tegen.
Een van de gevolgde sites heb ik laten vallen toen de chronologische plaats maakte voor de onoverzichtelijke thematische – ook themablogs moet je in de tijd kunnen plaatsen zonder dat je oneindig zit uit te rekenen wat wanneer ook alweer plaatsvond en welke zijn de onderlinge verbanden. Veel later bleek hij toch maar de chronologische route in ere hersteld te hebben. Alleen schrijft hij inmiddels veel te weinig om hem in het oog te blijven houden. Ik kijk er sporadisch even snel. Facebook heb ik niet en volgen via openbare Fb-profielen wordt vaak door Fb zelf gehinderd.
Ook ergerlijk: die “popupjes” om nieuwe volgers te binden. Alleen krijg je ze ook als je al geabonneerd bent. Zijn ze te groot om de pagina nog te kunnen lezen, dan stop ik ermee. Eerst met het betreffende blogje/artikel en als dat zo blijft, met die site. Een paar samenwerkende kranten willen dat je abonnee wordt, maar als je al abonnee bent, mag je het wegklikken, net alsof je daar hun permissie voor nodig hebt en hun klik-hierknop. Nee hoor, ik raak dat dat ergerlijke ding niet aan. Bij een blogwebsite die daar ook mee begonnen is, vul ik af en toe het e-mailadres, wat ze al lang van me hebben van toen ik aanklikte de blog te willen volgen.
Voor mensen die jouw mening over bepaalde onderwerpen willen weten en voor mensen die zich afvragen of je het volgen waard bent, kan je een index per thema opvoeren.
jaa die pop ups zijn irritant! dat wil ik ook absoluut niet. Inderdaad goede overwegingen om mee te nemen. Ik lees zelfs nauwelijks meer blogs, kom er niet meer aan toe, zou meer veldonderzoek moeten doen
Eens, chronologisch beats thematisch
Het AD heeft nog even gehad dat je bericht kon krijgen als iemand op jouw lezersreactie reageerde. Zo kan je nog in gesprek gaan.
Geweldig, dat bureau in het washok! Mijn laptopje staat tussen mijn naaimachines in mijn naaikamertje, ook erg professioneel.
Ik zou er trouwens niet zoveel van aantrekken wat andere bloggers vinden. Er zijn er bij jou zoveel blijven plakken ook al staat ‘Lieve Syl’ op een lager pitje, blijkbaar doe je toch iets goed en zullen je volgers vast wel die andere veranderingen waarderen.