Het is weer zover: de lievelingsknuffel is kwijt. Het arme beest gaat inmiddels door voor loederknuffel, zo vaak is hij al ongepland ergens blijven slapen. Hebben we hem dit weekend na een zoektocht op allerlei locaties en inzet van diverse hulptroepen nog teruggevonden (thuis, in het tuinhuis), nu is hij echt kwijt.
Plan A en B
De standaard ‘oh ja’ plekken hebben we gehad. De wc, de vensterbank, achter de stoel die bij de televisie staat, achter het bed, in de badkamer, en natuurlijk in de magnetron van het speelkeukentje. Daar ligt hij allemaal niet. Dit is plan A en het makkelijkst uitvoerbaar, zeker rond bedtijd.
Plan B is een reconstructie van de begane paden. Een politieonderzoek is er niets bij. Gesteund door foto’s van de betreffende dag (leve de smartphone) gaan we de gangen van, in dit geval Minnie Mouse, na. Hij (of zij, wat je wilt) ging mee naar school, check. Hij is op school weer mee naar buiten gekomen, check. We gingen direct uit school naar de schoenenwinkel. Met de auto. Bingo. De auto! Struikelend over onze voeten rennen we naar de auto die we binnenstebuiten keren: geen Minnie.
Met deze fotospeurtocht kwamen we er overigens wel een keer achter dat Minnie in de speeltuin in een andere wijk zou moeten liggen. Waar ze door een voorbijganger net uit de sloot werd gevist. Eind goed, en na een wasbeurt al goed.
Zo makkelijk gaat het dit keer niet. We zoomen in op de schoenenwinkel. Want daar moet de misdaad gepleegd zijn. Minitieus lopen we de middag door.
Heb je hem mee naar binnen genomen? Ook naar boven? Toen je sloffen ging passen? (ja, ik weet het, het is 30 graden. Het was wel heerlijk rustig in de schoenenwinkel) of beneden toen we je voeten op gingen meten? Bij de kassa, had je hem toen nog in je handen? Was hij er nog toen we daarna een ijsje gingen eten?
Plan C
Op het punt van plan C waren we gisteravond. Dit is een plan de campagne: ‘Nee, mama kan de schoenenwinkel nu niet bellen, het is namelijk bijna middernacht. (Door de warmte slapen ze wat later bij ons thuis. Helaas ’s ochtends niet langer) Nee, we kunnen niet inbreken in de winkel, dan gaat het alarm af. Nee, morgenochtend om 6.00 uur is die winkel ook nog niet open. Ga maar slapen en neem als reserveknuffel je kleine Minnie Mouse (mini-minnie), je grote Minnie Mouse (plofminnie), of een van de andere 624 knuffels mee. Ja, ik snap dat je de middelmatige Minnie wilt, dat dit echt je lievelingsknuffel is, maar dat kan helaas niet.’
Natuurlijk is de zin ‘moet je die knuffel maar niet steeds overal heen meeslepen’ een enkele keer gevallen. Net als ‘ik ga niet steeds terugrijden als jij je knuffel ergens voor de miljoenste keer vergeet’. Maar ja, ik heb geen ruggengraat. En er inmiddels een gebroken nacht opzitten, die niet voor herhaling vatbaar is.
Minnie missen
Om 4.00 uur werd mevrouw huilend wakker, ze miste Minnie zo. Dan vond ik nog wel een soort zielig. Ook voor mezelf. Meestal is ze snel om te kopen met wat drinken en een felbegeerde plek in het grote bed, maar dit keer besloot ze na de nodige discussie in de gang te blijven staan. Omdat ze Minnie zo miste. Ze bleek hier erg verdrietig over. En in plaats van snikkend in een hoekje te gaan zitten, trakteerde ze alle bewoners van het huis op lange, gierende uithalen.
Uiteraard zijn manlief en zoonslief nu ook op een punt dat ze Minnie erg missen en zelfs in staat zijn om die winkelruit in te slaan.
Ik schreef wel eens over de chaos in mijn hoofd en het feit dat in van alles vergeet. Dat blijkt ook wel, anders zou ik zelf wel wat vaker aan die rotknuffel denken. Zeker bij het verlaten van winkels, feesten en partijen. Helaas, het zit er niet in. Een reserve exemplaar kopen heeft ook geen zin, mijn oudste liep uiteindelijk altijd rond met drie beertjes. Als ze kwijt waren (ook vaak) waren ze ook alledrie kwijt. De middelste had drie blauwe beesten. Die hadden alledrie net een andere vorm hoofd, waardoor hij niet te foppen was.
Je ziet, ik ben vooruit gegaan. Van de drie Minnies hoeft er bij de jongste maar eentje mee.
Wat nu? Ik ga de winkel maar weer bellen, en rijd er vanmiddag wel naartoe in een stikhete auto met 30 graden. Om zelf te zoeken. Daarbij wordt het weer tijd voor een goed gesprek met kind, uiteindelijk zijn de jongens ook op een punt dat ze hun knuffels in bed laten. Nu het meisje nog. En misschien wil een duidelijk woord van de juf (geen knuffels mee naar school) ook helpen?
Het zijn allemaal fases.
N.b.: het is inmiddels april 2018. De lievelingsknuffel is, ondanks herhaaldelijk stalken van de schoenenwinkel en de ijsboer, nooit meer boven water gekomen. Leve Bol.com, waar we een nieuw exemplaar bestelden dat niet hetzelfde was als de oude, maar er volgens ons kind ‘mee door kon’. Dit kostte nog maar één gebroken nacht extra.
N.b.2: Tijdens het bloggerweekend werd ik gewezen op knuffels van Keptin-Jr met de zogenaamde ‘no tear garantie‘. De knuffels blijven lang in de collectie, en met een code op het label (die je dus moet opschrijven VOORDAT je de knuffel kwijtraakt) kun je een nieuwe bestellen. Ideaal! Bij ons is de knuffelgekte behoorlijk afgezakt, maar ik weet wat ik voortaan meeneem op kraamvisite…
[bol_product_links block_id=”bol_58ee7a138d52a_selected-products” products=”9200000065473785,1004004013657869,9200000075043776″ name=”knuffel” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”711″ cols=”3″ show_bol_logo=”1″ show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
- Tot wanneer slapen kinderen bij je in bed? - 19/09/2024
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
[…] felrode lieslaarzen die jij pas aan had, zouden ze die ook bij de Scapino hebben? Kan ik gelijk de verloren knuffel zoeken. Ja, wij raken wel eens wat kwijt. Ik ga morgen direct […]