Zelf heb ik er wel één, natuurlijk. Een elektrische fiets. Want hallo, ik ga anders echt niet fietsen. Zeker niet als het waait of als ik een brug over moet. Maar de kinderen? Nee, ja doei, die moeten gewoon fietsen op een normale fiets. Dat moesten wij vroeger ook en daar word je hard van. Toch?
Team daar worden ze hard van
Het lijkt of er in de volwassen wereld twee teams zijn. Team 1 zegt: kinderen moeten leren omgaan met tegenwind. Ze krijgen geen elektrische fiets, ben jij gek. Ze moeten niet zeuren en ze wennen er vanzelf aan. Daar worden ze hard van. De gemiddelde leeftijd ligt in dit team iets hoger dan in team 2, heb ik het idee, maar dat kan aan mij liggen. Eerlijk gezegd behoorde ik tot kort geleden ook tot team 1. Mijn oudste zoon gaat op de brommer naar school maar hij heeft altijd analoog gefietst, en de middelste zoon ook. Die leent af en toe mijn elektrische fiets (als zijn band lek is bijvoorbeeld) maar echt blij wordt hij er niet van.
Daarnaast heb ik echter een dochter die wat jonger, kleiner en lichter van stuk is. Met haar 40 kilo sleept ze een boekentas van 10 kilo mee. Sinds dit jaar zit ze op de middelbare school. Die lange dagen, het huiswerk, dat gaat allemaal wel. Maar dat fietsen! Ze kwam steeds kapot thuis.
Team ach die arme kinderen
Dus ben ik overgestapt naar een ander team. Daar ben ik sowieso niet zo moeilijk in, mijn mening veranderen. Ik zag namelijk dat het fietsen echt veel van haar vergt. Natuurlijk, ze had in de jaren ervoor veel meer moeten sporten en spieren en conditie moeten opbouwen. Ik kan ook allemaal redenen bedenken waardoor het míjn schuld is dat dat fietsen zwaar voor haar is. Misschien heb ik de jongste wel verwend door haar meer met de auto te brengen en halen? Vast. Maar toen ik een keer met haar mee fietste naar school zag ik hoe pittig het was, en dat bijna iedereen haar inhaalde. Veel kinderen hebben namelijk wél een elektrische fiets.
Dan is het nu dus ook aan mij om dit op te lossen. Ik bood haar aan om af en toe mijn elektrische fiets te lenen, en dit bleek een goede zet. Ze kwam een stuk vrolijker thuis en ook de pijn in haar rug verdween. Je raadt het al, uiteindelijk ging ze natuurlijk elke dag op mijn fiets. Had ik een fiets nodig, dan pakte ik die van haar. Waardoor ik hijgend als een molenpaard de brug op trapte en bovenaan moest uitrusten, haha. Gebrek aan conditie zit duidelijk in de familie.
Ik ging gewoon naar de fietsenmaker alhier maar je kunt ook online een tweedehands elektrische fiets kopen
Kort verhaal lang: er kwam een extra elektrische fiets. Zodat we nu allebei zonder gedoe de fiets kunnen pakken. Althans, als we eraan denken om de accu’s binnen te leggen als het vriest. Want als ze bevroren zijn, blijken ze lastig op te laden (leermoment).
Oneerlijk
Voor wie nu denkt: dit is toch oneerlijk naar de andere kinderen toe? Zeker. Al hebben die nooit een elektrische fiets gewild (ik heb het ze uiteraard alsnog aangeboden). Die kregen op deze leeftijd een geavanceerde gamecomputer, waar de dochter dan weer niet op zit te wachten. Zo hebben ze allemaal wat.
En ik? Ik kom er het beste vanaf. Want ja, ik moest in de buidel tasten, maar dat was ook eigenbelang. Dochter kreeg namelijk mijn oude fiets, want die heeft een mand en is heel hip, en ik kocht een tweedehands nieuwe elektrische fiets, meer een boomermodel. Wat sportiever en met ruimte voor fietstassen. Boomerfietsen zijn nu eenmaal meer tweedehands verkrijgbaar dan hippe fietsen, en ik ben er hartstikke blij mee.
Ik ben benieuwd, heeft jouw puber wel of geen elektrische fiets? En wordt je keuze beïnvloed door het feit dat ‘iedereen er eentje heeft?’
Lees ook: help, mijn kind wil alleen naar school fietsen
Heb je weleens gedacht aan een elektrische fatbike?
- Tot wanneer slapen kinderen bij je in bed? - 19/09/2024
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
Geef een reactie