De kraamverzorgster. Ze komt je leven binnenwandelen als je op je zwakst bent. Ze houdt je pasgeboren baby vaker vast dan jijzelf. En ze bepaalt de regels voor je grotere kinderen. Je ziet haar meer uren per dag dan je man.
Kommer en kwel
Zelfs ’s nachts is ze aanwezig. Niet lijfelijk, maar de adviezen van de kraamverzorgster galmen nog na in je hoofd. ‘Hij kan nooit weer trek hebben na twee uur, laat hem maar op je pink sabbelen’. ‘Je moet altijd de luier verschonen voor een voeding, ook al heb je dat een uur geleden nog gedaan’. ‘Zonder muts raken ze in no-time onderkoeld. Ik ken een kindje dat daardoor hersenschade heeft opgelopen’.
Natuurlijk is het niet alleen maar kommer en kwel. Helemaal niet, zou ik willen zeggen. Ik ken genoeg vrouwen die met ontzettend veel plezier en dankbaarheid terugkijken op de tijd met hun kraamverzorgster. Die na jaren nog contact hebben met elkaar en elk jaar een foto van het kind sturen. Kraamverzorgsters voor wie niets teveel is, die een gezin, een huishouden draaiende houden en ondertussen een emotioneel wrak uit een dal trekken. Jou dus. Die je steeds weer laten praten over je bevalling zodat je deze kunt verwerken. Die een halfuur langer blijven om nog even iets te maken voor het avondeten en ondertussen een strijk wegwerken. Dat is de andere kant. In het buitenland kennen ze het concept ‘kraamzorg’ niet, en andere moeders zijn jaloers op ons.
De band met je kraamverzorgster
De band met je kraamverzorgster heeft ontzettend veel impact op je kraamtijd en op de tijd erna. Dat was me al duidelijk toen ik als verloskundige werkte en toen ik moeder werd. Maar pasgeleden werd ik weer even met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik hoorde een verhaal van een moeder die haar kraamtijd als traumatisch had ervaren. Nu, tien jaar later, kon ze precies vertellen hoe dat kwam: door de kraamverzorgster.
De moeder was, net bevallen van haar eerste kindje, en ontzettend onzeker. De kraamverzorgster nam deze ruimte om de boel ‘eens even goed te regelen’. Om de borstvoeding te laten slagen werd moeders borst beetgepakt, een beetje gevormd, en het hoofd van de baby er tegenaan geduwd. Uiteraard zorgde dat niet voor de ontspanning die een toeschietreflex opwekt. Een vicieuze cirkel begon, het voeden werd een strijd. De baby werd gevoed met lepeltjes lauw water, volgens de kraamverzorgster voldoende. Er werd niet gekolfd en geen bijvoeding gegeven. Na een aantal dagen hakte moeder de knoop door; borstvoeding ging hem niet worden. Dat kwam haar niet op steun maar op kritiek te staan. En om de rust in huis te waarborgen moest moeder ook nog haar telefoon inleveren bij de zuster. Vast goed bedoeld, maar ze voelde zich ontzettend alleen. Een grote zucht van opluchting toen de kraamverzorgster vertrok. Achteraf denkt ze: waarom greep ik niet in? Waarom eiste ik geen andere hulp? Het doet nog steeds pijn.
Negatieve ervaringen
En zo zijn er veel meer negatieve ervaringen. Een kraamverzorgster die je man probeert te versieren. Die voor een boodschap naar het dorp gaat en uren wegblijft. Die het grootste deel van de dag buiten staat te roken. Of onder de afzuigkap. Die alleen maar vreselijke verhalen vertelt van baby’s die ernstig ziek zijn of zijn overleden.
Ook ik heb dat wel eens meegemaakt met een kraamverzorgster. Ze was perfect voor het huishouden. Prima, want die baby deed ik zelf wel. Een klein minpuntje was dat ze nogal een thrillseeker was qua verhalen. Dat begon al bij de kennismaking. ‘Oh, je oudste is drie jaar? Schattig hoor. Toen mijn kleine broertje drie was liep hij onder de trein. Ik weet het nog precies’. Daar zit je dan, met je lijf vol hormonen en je mond vol tanden. Het hield niet op, want had ik al gehoord van die vrouw ergens in het land met die babylijkjes in de tuin? Nee, ik had natuurlijk geen nieuws gezien of krant gelezen. Nou, ze zou het verhaal wel even vertellen.
Lees ook: 10 geboden voor kraamvisite
Ik verdacht haar ervan dat ze probeerde kraamtranen op te wekken. Dat hoort zo, op dag vier. Ik verlangde innig terug naar de lieve, jonge meid van dag 1, 2 en 3. Die volgens de oude ‘helemaal niets had gebakken van de was’, ‘de droger veel te vol had gepropt’ en ‘het sanitair niet goed gereinigd had’. Die kraamtranen kreeg ze er niet uit, ik weigerde te huilen waar ze bij was. Maar ik huilde van geluk toen ze vertrok.
Lelijke foto’s
Dan was er ook nóg een ander bij de bevalling geweest. Ja, we kregen waar voor ons geld. Die was wel heel verbaasd, ze maakte eigenlijk nooit een thuisbevalling mee. Nou, dat kon je merken ook. Ze had maar één taak, namelijk foto’s maken. En natuurlijk is dat lastig om 3.00 uur ’s nachts. Dan is het donker enzo. Maar jeetje, één onbewogen foto had leuk geweest. Waarop we allemaal een beetje in het midden hadden gestaan. En zonder blote tiet erop, zodat hij ook getoond zou kunnen worden aan familie. Een lesje fotografie op de kraamopleiding is misschien zo gek nog niet?
Nog meer ervaringen
Na wat rondvragen stromen nog meer verhalen binnen. De kraamverzorgster die de thermometer mee naar huis nam zodat moeder ’s nachts niet kon temperaturen. De volgende dag een nieuwe ging kopen en uren wegbleef. En snotterende niezende kraamzuster boven een te vroeg geboren kindje met nauwelijks reserves. Een kraamverzorgster die de baby in de box legt, de wasmand op tafel zet en met de voetjes omhoog televisie gaat kijken.
En wat dacht je ervan als jij huilend van de dorst boven in je bed ligt, niet in staat om naar de kraan te lopen, en zij zit lekker in de achtertuin met je moeder te kleppen? Of ze geeft je moeder een uitbrander als ze de vaatwasser verkeerd inruimt, zo erg dat je moeder niet meer durft te komen?
Borstvoeding blijft een ding. Ondanks allerlei nieuwe inzichten zijn er kraamverzorgsters die er hun eigen beleid op nahouden. Oud bruin bier drinken voor het zog? Lepeltjes water bij geven omdat het warm is buiten? Voeden op de klok en tussendoor de fopspeen erin? Achterhaald! Geloof je niet wat ze zegt of heb je andere ideeën? Dan kan dat best een dilemma zijn, want durf je tegen haar in te gaan?
Maak het bespreekbaar!
Dit zijn zomaar wat voorbeelden die in mijn vriendenkring omhoog kwamen. De bottomline: een fijne kraamtijd valt of staat met je relatie met de kraamverzorgster. Zij ziet misschien vier gezinnen in de maand, jij maakt een kraamtijd maar een paar keer in je leven mee. Soms is die klik er gewoon niet. Het enige wat je kunt doen is dit bespreekbaar maken. Durf je dat niet bij de kraamverzorgster zelf, doe dit dan bij de verloskundige of bel het kraambureau op. Dit maken ze echt vaker mee! Het zal even een stap zijn maar je bent het aan jezelf verplicht. Je wilt toch later terugkijken op een fijne en relaxte kraamtijd?
Tot slot nog een verwijzing naar een mooi artikel van Miriam van Meervanmir.eu. Zij zet de kraamverzorgster in het zonnetje. Want: ondanks mijn rampverhalen zijn ze meestal zijn gewoon superlief en zorgzaam. En geloof maar dat zíj ook wat meemaken in de gezinnen waar ze terecht komen! Je leest Miriams ode aan de kraamverzorgster hier.
Heb jij bijzondere ervaringen met je kraamverzorgster? Heel mooie of juist heel slechte herinneringen? Laat ze hieronder achter in de reacties!!
- Tot wanneer slapen kinderen bij je in bed? - 19/09/2024
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
Mocht het niet klikken, heb ik me voorgenomen dat we – zoals mag – om een nieuwe vragen. Bij intake ook heel duidelijk aangegeven hoe ik er in sta, zodat ze hopelijk ook goede match kunnen maken.
Patricia onlangs geplaatst…Zeven maanden zwangerschap maakt je geen moeder
Die die ik had bij mijn tweede dochter was echt erg. Op dag 2 maakte ik koffie voor háár en terwijl zij lekker op d’r telefoon zat was ík de ontbijttafel aan het opruimen. Ze vond het maar raar dat ik graag in dezelfde ruimte als de baby wilde zijn (‘belachelijk dat heb ik nog nooit meegemaakt’ zei ze.) En ik moest kolven voor vettere achtermelk (kind was geboren met 3kg en woog met 6 mnd 10kg.. vet genoeg die melk dus). En maar roepen dat ze zo goed was in haar werk..
Toen we de tweeling kregen hadden we een geweldige kraamhulp die twee weken lang met het zweet op haar voorhoofd me overal mee hielp. Superlief.
Liselotte onlangs geplaatst…Ons gezellige gezinsuitje….
Mooi stuk geworden! Ik heb zelf 2 schatten gehad en eentje… die niet zo matchte…
Marguerita onlangs geplaatst…Budgetfriendly kartonnen poppenhuis
Had zelf drama in het kraamhotel. Wat een mens! Wilde alles bepalen.. Na twee dagen zijn we vertrokken, maar zit nog steeds hoog als ik eraan denk haha.
Merel onlangs geplaatst…Radbag – voor cadeaus die je gewoon móet hebben
Beste Lisette, ik wilde even reageren op je blog. Wat wellicht een boel vrouwen niet weten is dat je ook een zelfstandige kraamverzorger kan aannemen. Op die manier kan je gericht iemand zoeken die bij je past. Dat hebben mijn vrouw en ik ook gedaan en dat is ons super goed bevallen want we wisten 4 maanden van tevoren al dat zij kwam. De kosten worden gewoon door de basisverzekeing gedekt. Je hoeft dus geen zaken te doen met een kraambureau, met een korte zoektocht op het internet vind je zat zelfstandigen. Mischien eens leuk om een apart artikel aan te wijden op je blog voor (toekomstige) moeders?
Goeie tip, heb ik zelf ook gedaan bij de derde. Helaas had ze heel veel moeite met het feit dat ik bij 42 weken beviel en dat zij dan in de knoop kwam met haar volgende gezin. Vanaf 40+5 appte ze elke dag. Ik voelde me gewoon schuldig. Dus helaas, niet altijd een succes. Maar gelukkig zijn de meeste gewoon goed en fijn hoor! Zeker een idee voor een artikel
Ik heb voor alle drie mijn kinderen in verschillende kraamklinieken gelegen, waar ik het niet omgezellig vond, behalve dan die op de La Reyweg, waar een ontstellende gereformeerde vervelende oude tang, hoofdzuster was.
Maar JALeTin en de Volharding waren prima kraamhotellen!
Na 10 dagen kwam je thuis en ging je langzaam weer aan de slag.
Mijn oma, zuster Houttuin, van huize JaLeTin zou dit een mooi compliment gevonden hebben. De kraamkliniek was haar levenswerk.
Je schrijft over jouw oma, van huize JaLeTin. Ik ben daar blijkbaar geboren. Heb je misschien wat meer informatie voor mij? Dat zou ik heel leuk vinden. Of een foto?
En wat was het adres van huize JaLetin eigenlijk..en was het een luxe kliniek?
Mijn eerste kraamhulp heb ik in gedachten geblokt.
Drama.
Bij mijn jongste geweldige kraamhulp gehad.
Waardoor mijn 1e kraamhulp nog eens zo dramatisch bleek als wat ik dacht.
Bij een eerste denk je toch……och zal wel zo horen.
Maar na 10 jaar………doet het nog steeds pijn
Dat het na 10 jaar nog pijn doet snap ik zo goed! hier na 6 jaar ook nog.. ik was bevallen van een kindje van 2300 gram, mocht de volgende dag al naar huis. De borstvoeding ging niet omdat ze achteraf niet genoeg kracht had. in het ziekenhuis kreeg ze het nog met een cupje. De jonge kraamverzorgster duwde mijn krijsende meisje tegen mijn borst en zei: ik weet wat doorzetten is. Ik heb veel meegemaakt…. De borstvoeding is uiteindelijk niet gelukt en heb 9 maanden gekolft. Tijdens mijn zwangerschap opgenomen geweest door meerdere infecties. ik was kapot. Ze heeft alles bedisseld en ik liet het maar gebeuren. Ongelooflijk….
Nou mijn kraamverzorgster was heel lief maar ik jad hechtingen waar geen enkele keer naar gekeken is
Mijn bed is geen enkele keer verschoond
Zei zat op de bank met haar benen onder haar kont terwijl ik drinken etc verzorgde voor de visite
Ook zat ze door te kletsen terwijl ze de gehoortest aan het doen waren
Verder heb ik 1x een middagslaapje kunnen doen van 20 min
Ook had mijn dochter last van melk in haar tepels
dit moest ik volgens haar uitblijven knijpen om ontsteking te voorkomen
Ik had hier geen goed gevoel over dus na een keer uitknijpen vk bericht gestuurd blijkt het hartstikke slecht te zijn om uit tw knijpen want daar krijgen ze juist ontstekingen van
Dit alles terwijl ik alleenstaand ben dus in de avond en nacht geen hulp had
Dus als zei weg was nog eten moest verzorgen en nog moest opruimen
Voor mijn baby was ze wel heel lief
Ik had ook een vreselijke kraamverzorgster. Mocht mijn kind maar om de drie uur aanleggen, terwijl ze krijste van (achteraf) de honger. Dankzij de adviezen van de mensen van Borstvoeding Natuurlijk die telefonisch heel geduldig alles hebben uitgelegd (heb anderhalf uur aan de telefoon gelegen en later is er nog iemand langs geweest zelfs) is het me gelukt en heb ik haar gevoed als ze er om vroeg en heb haar zes maanden volledige borstvoeding gegeven. En daarna nog vier maanden naast de hapjes. Ik lag die eerste week doodziek op bed, met een krijsend babytje naast me, en toen ik had gebeld naar Borstvoeding Natuurlijk was die kraamverzorgster daar zo kwaad om dat ze de koffie expres heel hard op het papier met de telefoonnummers zette zodat alles onder de koffie kwam. Het is dat ik er niet toe in staat was maar ik had haar zo de deur uit moeten gooien. Ik woonde in een tweekamerflatje maar madam zat de hele dag op de bank niks te doen. Mijn moeder heeft nog een keer gestoft omdat ik jarig werd. Ik was zelf geen knip voor de neus waard die eerste tijd. Bij mijn tweede dochter had ik drie anderen, Ook niet ideaal maar ze waren tenminste wel lief. Ik hoop dat die eerste dame geen kraamhulp meer is want ze laat alleen maar slechte herinneringen na aan iets wat zo’n hoogtepunt in iemands leven moet zijn.
Ik had bij mijn eerste een kraamverzorgster die met net 21 jaar, nog geen jaar dit werk deed. Ze zag de baby als een soort pop. Zo lang die lief was, alles oké. Bij huilen was het meteen; het wordt tijd voor een speentje. Voeden moest om de vier uur/ op de klok. De eerste dag was ze vroeg weg en mijn ouders en overige familie kwamen na hun werk kijken. Zo om vier uur ‘smiddags. Ik was een hele nacht aan het bevallen geweest en was de hele dag op geweest en ik kwam tot de ontdekking dat het toilet nog onder het bloed van de bevallingsnacht zat Dus ik zat voor het bezoek kwam , op handen en knieen in het toilet om het schoon te krijgen. Later in de week kwam ik erachter dat ze het aanrecht met een dweil afnam en de laminaatvloer met een stofdoek kleddernat dweilde. Was bang dat de vloer bol zou gaan staan. Ze had het maar over ons leuke huisje. En toen m’n kind weer eens huilde, wat ik boven hoorde en geen slaap kon krijgen, ontdekte ik dat ze Goede tijden zat te kijken met de baby op de arm!. Dat ik helemaal niet kon zitten en haast niet kon staan na de bevalling, , niet kon slapen van de pijn in dat gebied, negeerde ze. Dat had wel opgemerkt moeten worden want het was zo uitzonderlijk dat ik ja-renlang in het medische circuit rondgehopt heb met vreselijke pijnen. Ik dacht in de kraamweek dat het erbij hoorde omdat zij er ook geen acht op sloeg. Je bent verder zo in de wolken met de baby, dat je wel registreert dat een kraamverzorgster dingen doet die je niet bevallen, maar je hoofd is zo vol van de situatie dat je het niet aan kunt geven.
Aah wat balen.. Ik had een fulltime moeder die al met pensioen was die mij kon helpen met de baby, maar wat naar dat dit is gebeurd
Joanna onlangs geplaatst…Voorlichtingen en informatiebijeenkomsten voorjaar 2019
Ik word er zo vrolijk van om van alles te lezen rondom de zwangerschap. Ik geniet elke dag van het blije gevoel dat de zwangere buik me geeft, en het lezen versterkt dat!
Was zuster Houttuin van Jaletin jouw oma Lisette?
Ik las dat bij Google.
Ik ben daar ook bevallen.
Wat een heerlijk lief mens…
En ik kreeg een heerlijk zachtgekookt eitje… de eerste na 9 maanden.
Mijn vreselijke moeder heeft mij altijd gezegd dat ik als laatste kind van haar geboren ben in huize Jaletin een zeer luxe kliniek in Den Haag. Zij heeft mij de eerste 14 jaar van mijn bestaan, de hel op een presenteerblad gegeven, maar oh wat was ik een in rijkdom geboren sujet!
De geboorte van ons eerste kindje ging prima. Fijne verloskundige en kraamverzorgster.
De tweede bevalling was een trauma voor ons gezin. Alles ging goed, tot de verloskundige opeens ( zonder enig overleg) mij uit bad trok. De verloskundige trok aan mijn ene arm en de kraamverzorgster aan mijn andere arm. We waren perplex. Tijdens een perswee is ons kindje op de grond gevallen. Ons kindje lag op de IC met een schedelfractuur met subduraal hematoom. De verloskundige moet zich uiteraard verantwoorden, maar de kraamverzorgster wilde niet getuigen. De verloskundige was immers verantwoordelijk. Niet zij. Daarom werkt de verloskundige gewoon weer in een andere verloskundigen praktijk.
Vreselijk hoe de rechten van ons en onze baby zijn geschonden. En het doet ons pijn dat zij, zonder enige consequenties, haar beroep mag blijven uitoefenen.