Kraamtranen, kun jij ze je nog herinneren? Voor mij is het alweer een tijd geleden, toch weet ik nog precies hoe het voelt. Sterker nog, die kraamtranen gaan nooit helemaal weg. Om aandacht te geven aan dit fenomeen lanceert Difrax op 3 januari een internationale kraamtranen dag. Want hoewel elke nieuwbakken moeder last heeft van kraamtranen, is er nog veel onwetendheid over. Zonde! Met de campagne ‘A Little Help’ probeert Difrax de zorgen van nieuwbakken ouders een beetje weg te nemen. Zij weten als geen ander dat je leven op zijn kop staat met de komst van een kleintje!
Wat zijn kraamtranen?
Kijk, als verloskundige in opleiding wist ik natuurlijk wat me te wachten stond toen ik een baby kreeg. Sterker nog, ik zag het als één groot studieproject. Op dag 4 zat ik dus braaf te wachten op de kraamtranen, die volgens de leerboeken op dag 3 tot 5 ontstaan. Vaak is het de vermoeidheid die toeslaat, de adrenaline van de bevalling die is uitgewerkt, de hormonen die een rol spelen en dan ook nog stuwing. Die combinatie zorgt dat de tranen hoog kunnen zitten.
Kraamtranen worden ook wel post-partumblues of babyblues genoemd, en zijn dus een heel normaal verschijnsel. Ik vroeg me dus ook af of ik wel normaal was, toen ik nergens last van had. Nu had ik een superfijne bevalling en een rustige kraamweek, en ik ben gewoon niet zo emotioneel aangelegd. Misschien sloeg ik de kraamtranen gewoon over? Maar nee. Op dag 10 ging de kraamverzorgster weg, bedacht ik me dat mijn kind straks naar de opvang moest en later helemaal alleen naar school moest fietsen in het donker en kwam alles los. En eerlijk: tot op de dag van vandaag ben ik een emotioneel wrak. Het journaal kijken blijft moeilijk en ellendig nieuws over kinderen wil ik al helemaal niet horen. Het voelt een beetje als die kraamtranen: het besef dat je nooit meer onbezorgd door het leven kan gaan, omdat je een kind hebt dat een zwakke plek in je hart heeft gemaakt.
Wanneer zijn kraamtranen niet normaal?
Wat als verloskundige belangrijk is om te leren, is wanneer kraamtranen niet normaal zijn. En dat onderscheid is best moeilijk te maken. Sommige kraamvrouwen hebben elke dag een huilbui, sommigen kroppen het op tot dag 10 net als ik, en er zijn vrouwen die hun kraamtranen nooit laten zien. Het is niet meer normaal als kraamtranen omslaan in een post-partum depressie. En die is soms echt lastig te herkennen! Als verloskundige leer je vooral om te vragen naar het slaappatroon van een kraamvrouw. Natuurlijk is slapen lastig met een pasgeboren baby, maar met te weinig slaap gaan je hersenen een loopje met je nemen en kom je in een vicieuze cirkel terecht. Piekeren, niet slapen, moe zijn, piekeren, niet slapen… tot je serieus kunt doordraaien.
Post partum depressie
1 op de 10 vrouwen beland in een post-partum depressie. Je kunt dan nergens van genieten, voelt je lusteloos, hebt geen trek in eten en kunt dus niet slapen. Hoe moeilijk dit ook te herkennen is, verstandig is om bij een vermoeden direct de huisarts of verloskundige in te schakelen. Zij kunnen je hierbij begeleiden. Ook zijn er coaches speciaal gericht op begeleiding bij post-partum depressie, zoals Tilda van Frou Frou Coaching. Zij schreef het boek ‘toen kreeg ik weer lucht‘.
Eeuwige kraamtranen
Terug naar de kraamtranen, die er echt bij horen. Bij mij zijn ze dus overgegaan in een eeuwige zwakke plek. Wanneer het bij mij vooral opkwam, ook na de tweede en derde baby, was wanneer ik me besefte dat niet alles ging zoals ik het had bedacht. Nog een aspect van het moederschap: het eeuwige loslaten. Soms is het bijvoorbeeld, hoe je ook pro-borstvoeding bent, fijn om te kolven en je partner de nacht te laten doen. Of haal je na twee weken toch een speentje uit de verpakking en blijkt dit je enorm veel rust te geven en zorgen weg te nemen. Het besef dat dingen anders gaan dan je hebt bedacht, en het loslaten van verwachtingen, kunnen moeilijk zijn en voor tranen zorgen. Maar geloof me, dit is een aspect dat bij het hele moederschap hoort. Ook als je 13-jarige besluit een boot te kopen en samen met zijn vrienden te gaan varen, haha. Het liefst houd je ze eeuwig onder je vleugels, maar dat is niet gezond.
En dan verlang je weer terug naar die tijd dat ze nog zo klein waren en tevreden op je arm lagen te slapen. Want hoe onhandig het toen ook leek (ik moet de was nog doen! En mijn e-mail nog checken), later denk je och, had ik er maar wat meer van genoten. En dan voel je de tranen alweer opkomen..
(Wat trouwens grappig is: toen mijn nichtje werd geboren was ik zo betrokken omdat ik de bevalling deed, dat ik acuut weer last kreeg van kraamtranen!)
Dit verhaal is mede mogelijk gemaakt door Difrax
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Postnatale depressie en/of postnatale psychose kunnen ook een aanduiding zijn voor Hashimoto. Ik las een keer dat huisartsen niet gewoon “zomaar” op Hashimoto mogen testen, alleen als bloedonderzoek daar aanleiding toe geeft. Hashimoto is een auto-immuunziekte die niet altijd via het bloed aan te tonen is, maar wel via de antistoffen.