Ach, ik ben zo goed bezig de laatste tijd. Nu het bijna voorjaar is en ik barst van de goede voornemens, komen mijn huishoudelijke kwaliteiten als paddenstoelen uit de grond ploppen. Zeer verrassende paddenstoelen zelfs, want ik wist niet eens dat ik deze kwaliteiten had.
Zoals je weet poetste ik kortgeleden de oven en de badkamer, ik ging met mijn stoomreiniger het bankstel te lijf en ook het ramen zemen is tegenwoordig appeltje eitje. Nu is schoonmaken één ding, opruimen is wat anders. Dat vind ik een stuk moeilijker. En tja, voordat je gaat schoonmaken is opruimen wel handig. De woonkamer lukt meestal wel maar er is één ding waar ik nog onwijs tegenaan hik: de kledingkast.
Jojo-effect
Mijn eigen kledingkast wel te verstaan. Mijn probleem: ik verander niet van maat. Dat zou je als iets positiefs kunnen zien natuurlijk. Bij mij geen jojo-effect en te strakke kleding. Aan de andere kant: ook geen kleding die uit de kast kan omdat het teveel om mijn lijf lubbert. Dat is dan weer jammer.
Bij de kinderen moet ik wel twee keer per jaar de kledingkast te lijf. Die groeien als kool, en elk seizoen moet ik opnieuw uitzoeken wat ze nog passen, wat door kan naar broer/zus/neef/nicht en wat naar de tweedehands winkel kan. Want in weggooien ben ik ook niet zo erg goed.
Vandaar ook dat mijn eigen kledingkast uitpuilt. Die witte broek? Wie weet wordt dat weer hip deze zomer. Die leren legging die afzakt? Tja, misschien komt er een magisch moment dat deze zich vastzuigt aan mijn buik en blijft zitten. Dat vest wat ik altijd handig vond in mijn dienst als verloskundige (10 jaar geleden!!)? Misschien nog een keer als ik ’s nachts op pad moet ofzo. En dat roze rokje wordt ook ooit weer hip.
Proppen
Kopen doe ik uiteraard wel. In de uitverkoop, want gierig blijf ik. Dit zorgt ervoor dat de kledingkast steeds voller raakt. Ik ben dus zuinig, gierig en kan moeilijk loslaten.
Daarbij heb ik kledingkast-technisch nog een probleem: ik kan niet netjes opvouwen. Ik ben meer van de rats rats hoppakee. En proppen. Is de stapel te hoog? Nee hoor, kan nog wel wat bij. Valt hij om? Gaan we toch gewoon aan de zijkant verder… niet handig, zeker niet als ik moeite heb gedaan om dingen gestreken in de kast te leggen. Dan kreukelt het net zo hard weer.
Het zou goed zijn om mijn kledingkast eens uit te mesten. Maar ik zie er zo tegenop. En ik vrees dat mijn laatste excuus (maar we moeten binnenkort een nieuwe kledingkast en dan moet deze toch leeg) niet opgaat. Onze kledingkast staat namelijk op oud laminaat, dan zouden we direct nieuw moeten leggen. En omdat de badkamer naast onze slaapkamer hoger is dan onze slaapkamer, loopt er steeds water onder het laminaat. Zonde dus, dan zouden we eigenlijk ook direct de badkamer moeten vernieuwen.
Stappenplan
Dan is de kledingkast opruimen misschien een iets minder ingrijpend project. Maar ‘gewoon’ opruimen bestaat niet bij mij. Ik moet een zetje hebben. Het nut ervan zien. Een theorie die ik kan volgen, een stappenplan, een protocol.
Dé hype van dit moment is natuurlijk Marie Kondo. Ze heeft boeken en sinds kort zelfs een netflixserie. Maar joh, ik heb helemaal geen zin om me daar doorheen te worstelen, het moet allemaal zo snel mogelijk.
Na even zoeken vond ik het: opruimmethodes voor verschillende typen mensen. Ze gaan hier uit van drie opruimmethodes, en het is kiezen welke het beste bij je past. Nou, dat was bij mij direct duidelijk, ik ben het 5S-type. Uitspraken als ‘Voor iedereen die blijvend structuur wil en voor wie opruimen geen hobby is’ en ‘Foto’s van het eindresultaat houden je gemotiveerd om continu te blijven opruimen’ zijn mij op het lijf geschreven. ‘Vraagt veel zelfdiscipline’ is dan weer een punt van deze methode dat mij niet zo aanspreekt.
In ieder geval ben ik begonnen met de ‘voor’ foto’s:
Op zich niet zo verkeerd, zou je denken! Zeker die tweede foto. Ik heb zelfs mandjes!
Zwangerschapsonderbroek
Maar schijn bedriegt. Die onderbroek die je daar half uit die mand ziet hangen, dat is een zwangerschapsonderbroek. Dat mandje links bevat beha’s in de maten 75 C t/m 90 F. Want het jojo-effect is op dát gedeelte van mijn lijf wel van toepassing. Erboven ligt mijn flamingopak (waar laat je zoiets? En hoe vouw je het op?) en wat opgepropt beddengoed. Want werkelijk, wie bedacht heeft dat hoeslakens opgevouwen moeten worden verdient een ram voor zijn harses.
Niet dat ik dit beddengoed ooit gebruik. Ik haal op wasdag ’s ochtends mijn bed af, was alles, flikker alles in de droger en maak hem ’s avonds weer op. Maar goed.
De bovenste foto behelst zomerkleding, na de vakantie in Egypte in alle haast weer terug gepropt, ernaast pyjama’s (heel veel want ik heb het altijd koud) en eronder dikke truien (heel weinig want die zitten allemaal in de was) en sportkleding (heel veel want daarvan zouden twee setjes per week in de was moeten zitten, als ik netjes regelmatig zou sporten, maar dat is dus niet zo).
Ik weet zeker dat ik de helft van deze kledingstukken niet pas of nooit gebruik. En dan zijn dit twee gedeeltes van mijn kledingkast, dat is nog niet eens de helft van de gehele kast.
Anyway: ik ga de checklist uitprinten en de kledingkast onder handen nemen.
Als je me zoekt bevind ik me tussen de zomerjurken, foute kersttruien en te kleine beha’s. Ik weet zeker dat ik, als het eenmaal opgeruimd is, supergelukkig ben.
Dan nog zo houden.
Geef een reactie