Je zult wel denken, ja hoor. Komt ze weer. Eerst zit ze jarenlang te zeuren dat ze van die hele Sintgekte af wil, nu wil ze er ineens weer naar terug. Dat klopt deels. You don’t know what you’ve got till it’s gone, niet waar? Ik dacht altijd: die hysterie, dat slechte slapen, die ellende rondom het Sinterklaasjournaal waarin altijd van alles misgaat: daar ben je voorgoed vanaf als de bubbel is doorgeprikt. Nu de jongste 9 is, en ze dus al een paar jaar niet meer in Sinterklaas gelooft, zou de rust moeten zijn wedergekeerd. Maar helaas, niets is minder waar.
Sinterklaas krijgt de schuld
Kijk, het voordeel van sterk gelovende kinderen, is dat je de Sint overal de schuld van kan geven. Sinterklaascadeaus voor de allerkleinsten verzinnen is niet zo spannend. Schoenen niet gevuld? Sint had het vast te druk. Verkeerde cadeau? Sint heeft natuurlijk niet goed opgelet. Als het even meezit, kun je hem zelfs af en toe inzetten als dreigmiddel. Als de Sint tenslotte ziet dat jij je bordje niet leeg eet, weet ik niet of hij nog wel een chocoladeletter komt brengen. Dat soort shit. Het kost je je nachtrust, oké, maar je krijgt er ook wat voor terug zeg maar.
Als die illusie eenmaal voorbij is, is mama de sjaak. Althans, bij ons. Al vrij snel bleek dat ik weliswaar de Sint om kon leggen, maar het feest niet. De zak moet gewoon gevuld arriveren op 5 december, en de schoenen worden twee keer per week gezet. Er wordt niet meer bij gezongen (want hij bestaat toch niet) maar het is wel de bedoeling dat er de volgende dag iets in zit. Iets verrassends, origineels, gewenst en graag ook nog redelijk duur. En dan natuurlijk wel net zo groot/duur/origineel als het pakje in je buurschoen.
Mama, wat krijg ik?
Welke cadeaus er worden besteld, wordt heel nauwkeurig bijgehouden. Door bijvoorbeeld mijn bol.com bestelhistorie te checken, te voelen aan pakketjes die binnenkomen, of ‘per ongeluk’ ineens iets te gaan zoeken in de bijkeukenkast. Want ja, nu weten ze dat die cadeaus ergens in huis liggen. En hoewel ze een verrassing willen, willen ze het toch eigenlijk wel weten. ‘Krijg ik vandaag wel iets in mijn schoen wat ik echt wil? Je weet wel, dat ene? Heb je dat linkje al geopend wat ik je heb gestuurd? Dat wil ik, maar dan in een andere kleur. Voor hoeveel mag ik ongeveer uitzoeken?’ En vervolgens wordt er alsnog niet geslapen, omdat het toch ook wel erg spannend is en de schoen om uiterlijk 6.00 uur geleegd moet worden (reminder: niet in het weekend die schoen laten zetten).
Het zal een keer overgaan. De puber is beduidend minder enthousiast, al zal die een chocoladeletter ook niet afslaan. Goeie wifi, dat is zijn liefste wens (mijne ook, trouwens). Mijn idee om Kerst met cadeaus te vieren werd met gejuich ontvangen, maar kort daarna bleek dat dit niet in de plaats kon komen van Sinterklaas. Traditie, weet je wel. Dus nu hebben we er nóg een cadeaumoment bij.
Anyway, moeder de Sint is dus flink aan het shoppen geslagen. Nu maar hopen dat alles op tijd binnen is!
- De garderobe van een 40-jarige - 17/08/2024
- Lisette Schrijft niet meer (althans geen blogs) - 29/07/2024
- Een rare, roerige week! - 15/07/2024
Geef een reactie