Echt, ik voel me een enorme boomer door dit hardop te typen, maar het moet me toch van het hart: ik word soms gek van de moderne techniek. Waarom gaat alles, maar dan ook alles via wifi en moet alles opgeladen worden? Ik ben daar gewoon niet voor gemaakt, weet je wel. Hoewel het enorm veel oplevert, kost het vaak ook enorm veel tijd en frustratie. Af en toe ben ik het helemaal zat, dan wil ik het liefst naar een hutje op de hei, verscholen van alle moderne techniek. Om waarschijnlijk na twee uur weer gek te worden, want ik kan ook niet zonder.
Oplaadbare dingen
Het begint al met álles wat oplaadbaar is. Nu is dat niet per se een modern verschijnsel, maar wel iets wat je steeds meer ziet. De hele reden dat ik geen elektrische auto wil? Ik kan al niet eens mijn fiets op tijd opladen. Pasgeleden heb ik me weer helemaal de peentjes gezweet omdat het ding nog maar twee procent had toen ik de brug op moest. Geen wereldramp, want vroegâh wáren er niet eens elektrische fietsen, maar ja toen hoefde ik er ook gewoon niet aan te denken. Nu voel ik me zo’n mislukkeling als ik met lege telefoon, lege fiets en leeg brein thuis aankom. En dan denk ik: even lekker zitten en een boekje lezen, is m’n e-reader leeg.
Nou ja, zo kan ik nog wel even doorgaan. Voor m’n gevoel ben ik soms hele dagen op zoek naar stopcontacten om dingen op te laden en hoewel het fijn is dat telefoons tegenwoordig portable zijn en ik geen zes dikke boeken in mijn koffer hoef te stoppen voor de vakantie, al dat oplaadbare gedoe (met alles een verschillende stekker!) is voor mij ook een ergernisje. .
Slimme apparaten
En dan: slimme apparaten. SLIM? Ja, dat gaat over degene die ze in moet stellen! Man, man man. Slimme apparaten zijn leuk als ze werken, totdat ze niet meer werken. Ze opnieuw instellen is een soort IQ-test 6.0 en je wilt niet weten hoe tijdrovend dat is.
Pas had ik een akkefietje met de wifi (kom ik zo op) en heb ik op een duistere manier een nieuwe wifiverbinding gecreëerd. Nu werken dus ál m’n slimme apparaten niet meer. Althans, ik moet ze opnieuw instellen. Maar omdat deze wifi 2,4 GHz heeft en geen 5 (of andersom) krijg ik dus niks meer gekoppeld. En dan heb ik het over veel dingen hè! M’n weegschaal. M’n robotstofzuiger. De vaatwasser. De wasmachine. De lampen. De chromecasts. Alles werkt nog wel, maar met de hand. Zo irritant! Dan ben je ineens terug bij af. En dat kost veel tijd!
Wifi en internet
En die apparaten werken dus helemaal niet zonder internet. Waar zouden we zijn zonder internet? Nergens natuurlijk. Dan zou deze blog ook niet bestaan, ik mag er dus niet over klagen. Alleen… het kan een hoofdbrekertje zijn hoor. Wel of geen glasvezel? Welke provider? Alleen verhuizen en een nieuwe verbinding aanvragen is al een trigger voor een grijs kapsel en rimpels. En toen het na veel horten en stoten eindelijk werkte, was er toch weer iets wat niet werkte. Ofzo. Nu heb ik gelukkig inmiddels bij KPN een kruisje achter m’n naam. Als ik bel (hoi, met Lisette, er zit een storing in de ISRA) zeggen ze: ‘hoi, je hebt hem zeker al opengeschroefd?’. Ja, zo maak je wel vrienden. En natuurlijk kwam de monteur de volgende ochtend. Maar wat een gemis als de wifi niet werkt, ook al is het maar een avond, dan merk ik pas hoe afhankelijk ik ben van een beetje internet. En eigenlijk baal ik daarvan! Maar goed, wat moet ik dan, mijn blog met pen en papier schrijven?
2,4 vs 5 GHz
Nu hik ik dus aan tegen dat 2,4 vs 5 GHz probleem. Ik schijn iets in de modem om te moeten zetten. Aan de ene kan heb ik helemaal geen zin om er tijd en energie in te steken, want ik weet dat dit me een ochtend kost. En dat ik, als het niet werkt, weer mijn vriendjes bij de KPN moet bellen. Aan de andere kant wil ik gewoon dat de chromecasts, de wasmachine en de stofzuiger weer op de wifi zitten (de weegschaal hoeft niet per se). Maar dat gedóe, jongens, gedver. Ik weet alleen ook hoe heerlijk het is als alles wel weer werkt. En dat dit ook een beetje mijn schuld is, want ik moest zo nodig al die slimme apparaten en een extra superwifipunt en toen de hele verbinding opnieuw configureren. Ik had die monteur moeten adopteren, dan was dit allemaal niet mijn probleem geweest.
Anyhow, ik zou het leuk doen als boomer. Tot die tijd ga ik me maar even kwaad maken en zorgen dat alles weer werkt naar behoren. Want de techniek staat voor niets!
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Kei leuk artikel en zeer begrijpelijk. Ben zelf 37 jaar, elektro monteur van beroep. Door omstandigheden al een jaar met een burnout thuis omdat wachtlijsten het nieuwe normaal is, bij afschrijven van de verplichte volledige premie gebasseerd op een jaarcontract zonder restitutie garanties. Heb zonnepanelen in mijn garage staan omdat ze nog niet zijn afbetaald en omdat ik geen teruglever kosten accepteer van een overheid die niet enkel waarheid spreekt. Waar ik graag mijn steentje bijdraag aan het milieu. Maar dames en heren, het leven is onbetaalbaar aan het worden. technische high tech telefoons in de winkel nu zelfs opvouwbaar zonder een strijkijzer en een bankschroef te gebruiken kosten gewoon het dubbele van een minimum inkomen. om nog niet te beginnen over de aanschaf van een warmtepomp als alleenverdiener. Los daarvan worden gsm’s tegenwoordig software technisch door de fabrikant afgeschreven/traag gemaakt als het tijd wordt voor een nieuwe. Dat bepalen fabrikanten namelijk zelf tegenwoordig want ja, alles blijven ondersteunen in software die maar blijft veranderen is eenmaal duur. Om nog maar niet te beginnen over alle abonnements gekte die er heerst en advertenties die bijna in advertenties verschijnen van het overal in irritante hoeken verschijnende notificaties. Het overprikkelde gevoel hiervan laat zien hoe minimaal menselijk wij nog bezig zijn en de ooit helpende computer, om het leven eenvoudiger te maken, maakt het dat nu vooral duurder en onrealistisch. Heb al drie jaar geen tv abonnement en streaming kan ik wegens gekorte loon niet meer betalen (prioriteiten genootzaakt) gezien elke film tegenwoordig op een ander platform draait. Internet vertrouw ik overigens steeds minder. Aangifte over de scamsite waar ik drie jaar geleden slachtoffer van was heeft geresulteerd dat de site nog steeds bestaat nu ik aangifte gedaan heb van spoofing waar ik drie maanden last van had. Want daar doen ze bij de overheid niks aan blijkbaar. Het geweldige internet. Nou het kan me gestolen worden, eerste paar dagen zal het wel afkicken zijn omdat er geen informatie meer te zoeken is in top tempo met die kleine multimedia apparaten van tegenwoordig, maar alles went vanzelf een keer. Geld had nooit aan internet gelinkt mogen worden, want niemand is verantwoordelijk voor internet criminaliteit blijkbaar, maar over het verloren geld heb ik wel belasting afgedragen. Daarom zie ik het helaas zo, de staat verdiend er niks aan en heb haar deel al, daarom is het prima zo. abonnementen? die sluit ik pas weer af als we weer een beetje menselijker gaan leven en niet alles willen uit buiten met apparatuur die veel eenvoudiger had moeten blijven in veel gevallen om duurzaamheid te garanderen. Zonder een opgejaagd gevoel te krijgen, maar dat zal wel aan de burnout liggen. Bedankt voor uw tijd.