Zo af en toe krijg ik het helemaal op mijn heupen, en wil ik ineens iets anders in huis. Meestal wordt dit niet alleen gestuurd door veranderingszin en een handjevol hormonen, maar vooral door ergernis. Dan liggen er altijd maar spullen in hetzelfde hoekje, en krijg ik het nooit opgeruimd, en besluit ik gewoon het hele hoekje te laten verdwijnen. Probleem opgelost.
Ideale manier trouwens om met problemen om te gaan; gewoon zorgen dat het probleem niet meer kán ontstaan. Je zult zeggen: dan moet die rotzooi toch ergens anders heen? En kom je op een andere plek hetzelfde probleem tegen? Ja, klopt. Maar dat zie je dan wel weer.
Grote hoekbank
Wij hebben een vrij grote, dure hoekbank. Ik weet niet wat mij bezielde toen ik die kocht, waarschijnlijk dacht ik dat we daar dan met zijn allen op konden zitten en gezamenlijk à la de familie von Trapp konden zingen ofzo, maar dat was natuurlijk een illusie. Theoretisch gezien zouden we er met zijn allen op passen, maar als de benen van de puber en prepuber er ook op liggen is er net plaats voor drie. Daarbij komt dat iedereen altijd op dezelfde plek wilde zitten, wat voor eeuwige ruzie zorgde. Achteraf heb ik spijt van het hele ding: hij is eigenlijk veel te groot en niet praktisch. Had ik maar een goedkope hoekbank gekocht, dan had ik nu zonder scrupules weer iets nieuws kunnen kopen. Vijf losse stoelen, ofzo.
Naast de hoek was de plek voor de tv favoriet bij de kinderen, op deze foto rechts. Dan zat er één kind in de hoek, één op de bank voor de tv (voor de neus van die andere) en één half in het raamkozijn. Meer dan eens heb ik boterhammen, iPads, speelgoed en zelfs een avondmaaltijd tussen de verwarming vandaan moeten schrapen, omdat ze dan gingen proberen om balancerend op de leuning van de bank te eten. Geen succes. Tja kind van een loedermoeder, dan heb je dat.
Kwartslag draaien
Dus ik ging rigoureus aan de slag. Nu is de enige mogelijkheid met deze hoekbank: hem een kwartslag draaien. Omdat we een open haard hebben kan hij niet tegen de andere muur, dus ja. Dat heb ik gedaan en dat is, zacht gezegd, best even wennen. We hebben nu ineens een zithoek die is gescheiden van de rest van de kamer, met maar een kleine doorloop. Daarnaast kun je niet meer heel dicht bij de televisie zitten, wat best raar is. En of het heel erg Feng Shui is betwijfel ik.
Anyways, na de eerste schok (alle kinderen gingen huilen en gillen dat de bank terug moest naar zijn eigen plek) begint het nu te wennen. Ineens hebben we wonderbaarlijk genoeg meer ruimte op de bank omdat er geen stapel kranten meer op ligt (daar hebben we nu een sidetable voor). Verder heeft iedereen ineens een andere favoriete plek, dus er is minder ruzie.
Voedingsstoel
Tot slot heb ik ook nog, voor de momenten dat er geen plek is voor mij op de hoekbank, een extra stoel aangeschaft. Nou ja, gekregen. Deze stond eerst als voedingsstoel bij een vriendin op de kinderkamer. Nu is het mijn voedingsstoel geworden als wij op de bank eten, wat natuurlijk ideaal is. Dan kan ik mijn bord gewoon in de vensterbank knikkeren als ik klaar ben met eten.
Natuurlijk heeft deze nieuwe inrichting ook nadelen. Het raamkozijn wordt nu als een soort speeltafel gezien, dus deze staat tegenwoordig vol met speelgoed. Je kunt er ook zo lekker bij! Daarbij lijkt de salontafel ook wel altijd vol te staan met spullen. Geen idee hoe dat komt, misschien is het minder logisch om je spullen er vanaf te halen als de tafel niet op de looproute ligt.
Maar goed, ik weet inmiddels hoe ik zo’n probleem moet aanpakken: gewoon laten verdwijnen, die salontafel…
- New York, New York - 12/11/2024
- The Big 40 - 03/11/2024
- Creëer een unieke sfeer met bijzondere wanddecoratie voor thuis - 18/10/2024
Geef een reactie